Μια μικρή ομάδα με πιτσιρίκια της Κάσου- αλλα ντόπια και αλλα παραθεριστές στο νησί των γονιών τους- ζωγράφιζαν επί μέρες βότσαλα σμιλεμένα στις ακτές του νησιού της Δωδεκανήσου και τα στέλνουν ως γιατρικό της ψυχής στα αλλα παιδιά που γνώρισαν τον θάνατο και τον τρομο της φωτιάς στο Ματι, το Νέο Βουτζά πριν από λίγες ημέρες.
Ξεκινήσαμε δειλά δειλά με τον Μανο και τα αδελφάκια από τη Νέα Υόρκη Ρούλα και Μανώλη. Μετά ήρθε ο Τάσος με τα αδελφάκια -επίσης Νέα Υόρκη- Γιώργο και Ειρήνη.
Ακολούθησαν αλλά δυο σετ με αδελφάκια, τον Μήνα με τη Νασια και τη Βιργινία με τη Στέλλα!!! Και στο τέλος να, ήρθαν ο Σπύρος και ο Γαβριηλ!!!
Η ομάδα έδεσε και ο καλλιτεχνικός οίστρος των μικρών «Πικασσο» από την Κάσο, άρχισε να αποδίδει!!!
«Εγώ θα φτιάξω ένα καρπούζι» φωνάζει η Ρούλα
«Εγώ φτιάχνω ένα καραβάκι» απαντάει ο Μανος, ενώ η Βιργινία φτιάχνει τον Νέμο!!
Χαμός! Ένας ωραίος, ανέμελος, παιδικός και αισιόδοξος χαμός!!!
Κάθε πρωί εδώ και οκτώ μέρες τα πιτσιρίκια ζωγράφισαν έναν όμορφο κόσμο στα βοτσαλάκια της Κάσου με άπειρα γλυκά και γεμάτα ελπίδα χρώματα!!!
«Παιδιά θα κάνουμε ένα πάρτι και μια έκθεση να τα δείξουμε τα έργα σας και ότι μαζέψουμε να τα στείλουμε στα παιδάκια που έχουν μεγάλο πρόβλημα με τις φωτιές! Τι λέτε; Πως σας φαίνεται η ιδέα»; ρώτησα, για να εισπράξω ένα δυνατό και χαρούμενο «Ναιιιιιιι»!!!!!
Ε… τι άλλο να πω. Μάλλον μπορώ να μιλάω επι ώρες για αυτή την μοναδικη εμπειρια, αλλά καλύτερα θα μιλήσουν από μόνα τους τα πολύχρωμα βότσαλα των παιδιών, και τα ίδια τα παιδιά, την Τεταρτη 7 Αυγούστου 19.30 στην αυλή της Αγίας Μαρινας.
Μια μικρή και γλυκεια προσπάθεια αγάπης και ελπίδας για τα πυρόπληκτα παιδιά της Αττικης από την ακριτική Κάσο!!!
Οι εισπράξεις θα διατεθούν στο «Λυρειο Ιδρυμα», το ορφανοτροφείο της περιοχής που σχεδόν καταστράφηκε από την φονική φωτιά.
Εδώ στην Κάσο, 242 και πλέον μίλια μακριά από το Μάτι, το Νέο Βουτζά και την πυρόπληκτη περιοχή το καλοκαίρι προχωράει στους δικούς του ανέμελους ρυθμούς, αλλά η σκέψη και η αγάπη όλων είναι εκεί.
Με τα πολύχρωμα βοτσαλάκια μας, στέλνουμε αγάπη, κουράγιο και ελπίδα σε αυτους που δοκιμάζονται από την μεγαλη καταστροφή στις 23 Ιουλιου.
Υ.Γ 1 Θελω να ευχαριστήσω τις μαμάδες των παιδιών, τη γειτονιά τους δικούς μου, τον Νικήτα, την Ειρήνη, την επιτροπή της Αγίας Μαρίνας και όλους, που βοηθάνε και μας… ανέχονται σε αυτό το project!!!
Υ.Γ 2 Αννουλα και Κωστή,αυτή τη δραστηριότητα την άρχισα μαζί σας πριν δυο χρόνια στη Λακκα. Δεν ήρθατε φετος. Θα τα πούμε του χρονου. Μας λείπετε!! Φιλιααα