Αγαπημένε μου φίλε Γιώργο, δεν μπορώ να το πιστέψω και δεν το χωράει ο νους μου οτι έφυγες τόσο ξαφνικά και πρόωρα από αυτήν την άδικη ζωή…
Η Κάρπαθος δεν έχασε μόνο έναν ταλαντούχο μουσικό που αποτελούσε βασικό στέλεχος σε κάθε γλέντι του νησιού, γεμίζοντας με κέφι τον κόσμο. Έχασε επίσης και ένα παιδί γεμάτο χαμόγελο, αξίες και αρχές.
Πάντοτε θαύμαζα τις ικανότητες σου στην μουσική, Γιώργο. Με σύνεση και επιμονή άκουγα τις συμβουλές σου και τις αυθεντικές σου απόψεις για την παράδοση και ανυπομονούσα για το πότε θα βρισκόμασταν μαζί να παίζουμε στο σπίτι σου όπου εκεί, κάθε φορά, οι γονείς σου με υποδέχονταν με τον καλύτερο τρόπο.
Για εμένα, εκτός από φίλος, ήσουν και θα είσαι ένας δάσκαλος στη παραδοσιακή μουσική που οι συμβουλές του θα με καθοδηγούν για μια ζωή, όπου και να σταθώ.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πέρυσι είχαμε βγει για κάλαντα στις Μενετές… Παίζοντας εσύ λύρα και εγώ με το δικό σου λαούτο. Όταν έχασα την πένα του λαούτου σου… μετά από μια εβδομάδα ακριβώς μου είπες ότι την βρήκες στο μέρος στο οποίο την έχασα. Μου είχες πει να έρθω να την πάρω και να την έχω δική μου, αλλά τελικά δεν την πήρα και τώρα δεν την έχω στην κατοχή μου, να θυμάμαι τις καλές μας στιγμές.
Σήμερα δεν σε αποχαιρέτησα και δεν θα σε αποχαιρετήσω, γιατί θα είσαι πάντα εδώ.
Αν και ο ήχος της λύρας δεν θα είναι ο ίδιος χωρίς εσένα.
για να χαρίζουν συντροφιά τον πόνο να απαλύνουν».
