Ο Χριστός μας εισέρχεται σήμερα, μετά βαϊων και κλάδων, στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ, για να ζήσει το πάθος και να φθάσει στην Ανάσταση.Το πάθος το οποίο είναι «εκούσιον», δηλαδή με τη θέληση του.
Ο Χριστός, θα πάσχει ως θνητός, αφού συνυπάρχουν οι δύο φύσεις, αυτή του ανθρώπου και του Θεού, ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως.
π. Αμβρόσιος Μαναρουλάς
Το πάθος του Χριστού θα αποτελέσει την απαρχή της σωτηρίας μας και της λύτρωσης από τα αμαρτήματα μας.
Ο Θεάνθρωπος θα φτάσει τον Σταυρό και τον Θάνατο. “Και τι έγινε;”, θα μου πείτε…
Ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να είναι εγωιστής, βίαιος, άπληστος και επιρρεπής στο κακό και όχι στο καλό. Το “ένδον θηρίο” μας, θα εξακολουθεί να ορίζει την συμπεριφορά μας και το όριο της αγάπης μας.
Εκείνος θα φωνάζει : “άφες αυτοίς'”…
Στο “άφες αυτοίς” υποδηλώνεται ρητά, πως στη συγχώρηση δεν υπάρχει μέτρο και όριο. Όταν ο Χριστός βασανιζόμενος μέχρι θανάτου, μπορεί και συγχωρεί τους βασανιστές του, τότε ποιο μήνυμα διαχρονικό στέλνει σε όλους μας..;
Μια εβδομάδα του αγώνα, μας έχει μείνει…!
Ας κάνουμε πράξη, έστω, το “Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει…” Για να μας συγχωρήσει και Εκείνος…
Και αν μας ενοχλεί η αδικία, αν ο εγωισμός μας, ζητά δικαίωση από τον όχλο, τότε ας μην ξεχνούμε ότι ο όχλος διαχρονικά θα παραμένει όχλος και θα είναι πάντα “όπου φυσάει ο αέρας”…
Άλλωστε Εκείνος ο Θεάνθρωπος το έζησε πρώτος… “Μετά κλάδων υμνήσαντες πρότερον, μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον, οι αγνώμονες Χριστόν”.
Καλή και ευλογημένη πορεία προς την Ανάσταση!
π. Αμβρόσιος
