Ο Κοσμήτορας της Βουλής και Βουλευτής Δωδεκανήσου Βασίλης Α. Υψηλάντης στην ομιλία του εχθές 28/02/2024 στην ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας για την αξιοποίηση των παραλιών, απέτισε φόρο τιμής στα θύματα του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών λέγοντας:
ΒΑΣΙΛΗΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ, ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
«Με βαθιά συγκίνηση στρέφω και εγώ τη σκέψη μου, με ευλάβεια στη μνήμη των αδικοχαμένων θυμάτων του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Απαίτηση μας είναι η υποδειγματική τιμωρία όλων εκείνων που ευθύνονται για την τραγωδία μέσα από μια ταχεία, υπεύθυνη, δίκαιη δίκη και απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, την οποία απόλυτα εμπιστευόμαστε αλλά και η διόρθωση επιτέλους όλων των κακώς κειμένων στον ελληνικό σιδηρόδρομο, παθογενειών δεκαετιών, όπως άλλωστε πιστεύω ότι θα προκύψει και θα καταγράψει και το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής του Κοινοβουλίου μας, ώστε ποτέ πια να μην συμβούν τέτοιες τραγικές καταστάσεις. »
Τοποθετούμενος επί του για το σ/ν του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις» τόνισε ότι βελτιώνεται το πλαίσιο που διέπει τη διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών, ώστε να διασφαλίζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και να επιτρέπεται η αξιοποίηση τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον.
Σχετικά με τα Δωδεκάνησα είπε: « Καταρχάς πρέπει να επισημάνω ότι η διάταξη του άρθρο 23 παρ. 9. είναι στη σωστή κατεύθυνση σε συνδυασμό με το γεγονός ότι καταργείται το άρθρο 26 του ν. 2971/2001 σε σχέση με την παρωχημένη αναφορά αποκλειστικά για τα Δωδεκάνησα στον υπό κατάργηση κτηματολογικό κανονισμό. Είναι ζήτημα ίσης μεταχείρισης αλλά και ουσιαστικής περιβαλλοντικής προστασίας.
Το πρώτο βήμα έγινε με το νομοσχέδιο για τη μετάπτωση του Κτηματολογίου Δωδεκανήσου στο οποίο είχα την τιμή να είμαι εισηγητής. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη του φασιστικού Ιταλικού Κτηματολογικού Κανονισμού είχε προβλεφθεί όχι βέβαια για περιβαντολογικούς λόγους αλλά για στρατιωτικούς προκειμένου να υλοποιήσουν οχυρωματικά έργα και για να δημεύσουν περιουσία που ανήκε σε Έλληνες της Δωδεκανήσου. Και απορώ πώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης διατυπώνουν αντιρρήσεις. Έχουν ρωτήσει τους κατοίκους στα νησιά μας; Τους εκπροσώπους τους;
Επ’ αυτού κρίνεται αναγκαίο να εξεταστεί η παύση ή η ανάκληση, των εκ δοθέντων με βάση τον υπό κατάργηση κτηματολογικό κανονισμό Δωδεκανήσου, πρωτοκόλλων αποβολής – αποζημίωσης, ειδικά για τα τμήματα αυτά που δεν θα αποτελούν πλέον, όπως ίσχυε κατά την Ιταλικό Κτηματολογικό Κανονισμό, τμήμα της παραλίας . Ο κ. Υπουργός Οικονομικών στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής είπε ότι τα θέματα αυτά αφορούν το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Αφορούν και το Υπουργείο Οικονομικών.
Όπως ανοιχτά, κ. Υπουργέ, είναι και τεράστια ζητήματα της ακίνητης δημόσιας περιουσίας στα Δωδεκάνησα, δεδομένου ότι είναι ποσοστιαία η μεγαλύτερη στην επικράτεια. Όπως και σημαντικές είναι και άλλες εκκρεμότητες που χρήζουν νομικών ειδικών ρυθμίσεων αφού ανάγονται στην εποχή της Ενσωμάτωσης. Ειδικά για τη Ρόδο και την Κω που έχουν πρωτοστατήσει στην οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της χώρας αλλά τα προβλήματα εξακολουθούν διαχρονικά να παραμένουν άλυτα. Από το γεγονός αυτό χάνει ολόκληρη η χώρα. Ειδικότερα κτίσματα που ανήκουν στην περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου μεγίστης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας καταρρέουν. Αναφέρω ενδεικτικά: Το παλαιό Σανατόριο στην Ελεούσα και τα γύρω κτίρια, η βίλλα Ντεβέκι, το παλιό νοσοκομείο της Ρόδου, το παλιό γηροκομείο της Ρόδου, το Στρατολογικό Γραφείο Ρόδου, το παλαιό Διοικητήριο στην Κω, οι εγκαταστάσεις στο Λακκί της Λέρου κ.α. Πρέπει να τελειώνουμε με τις εκκρεμότητες αυτές. Είναι χρέος στην ιστορία μας και στους ανθρώπους που έχτισαν το Δωδεκανησιακό θαύμα.
Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου και για το πώς μέχρι τώρα λειτουργεί η ΕΤΑΔ για όσα ακίνητα έχει στη διαχείρισή της. Κωλυσιεργία, αστοχία, αναποτελεσματικότητα. Ας δώσουμε ένα τέλος στην κατάσταση αυτή που βάθος βλάπτει ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα του Κράτους μας.
Ως προς τους όρους παραχώρησης απλής χρήσης κατ άρθρο 9 του νομοσχεδίου νομίζω ότι μπορούν να περιοριστούν τα απαιτούμενα όρια απόστασης από την ακτογραμμή των επιχειρήσεων στα 3 μέτρα. Αυτό απαιτεί η κοινή λογική. Ιδιαίτερα στα μικρά νησιά όπως η Σύμη, αλλά και σε ψαροχώρια μεγαλύτερων νησιών όπως της Καρπάθου.
Όπως αδιανόητη είναι και η πρόβλεψη στο άρθρο 11 παρ. 4 του ΝΣ όπου αναφέρεται ότι: « Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση σε όμορη επιχείρηση, Όταν το μήκος η πλάτος αυτού είναι μικρότερο των 4 μ. ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι μικρότερο των 150 m². Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας του πρώτου εδαφίου σε ξενοδοχειακά καταλύματα σύμφωνα με τους όρους του παρόντος.». Γιατί όχι και για τα μικρά ταβερνάκια, τα εστιατόρια κύριε υπουργέ. Αυτά δεν προσέχουν αναλόγως το περιβάλλον και δεν εισφέρουν στην ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού;»
