Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε την 50η Επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το πρωί ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Κωνσταντίνος Τασούλας κατέθεσε, στεφάνι στο Πολυτεχνείο, τιμώντας εκ μέρους της Εθνικής Αντιπροσωπείας, τη μνήμη των θυμάτων της εξέγερσης και των αγωνιστών για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας από την δικτατορία.
Στη συνέχεια, στην Ολομέλεια της Βουλής, σε ειδική εκδήλωση τιμήθηκε η Επέτειος και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.
Στη δήλωση του ο Πρόεδρος της Βουλής, αμέσως μετά την κατάθεση του στεφανιού τόνισε: «Συμπληρώνονται 50 χρόνια, μισός αιώνας από την κορυφαία εξέγερση του Πολυτεχνείου. Και σήμερα, 50 χρόνια μετά ως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, ήθελα να τιμήσω αυτήν τη μνήμη η οποία είναι πάντα ζωντανή. Εδώ ισχύει αυτό που είχε πει ο Ελύτης: «Μία μέρα το παρελθόν θα μας ξαφνιάσει για το πόσο επίκαιρο είναι».
Το Πολυτεχνείο χάραξε μία εποποιία διεκδίκησης Δημοκρατίας.
Σήμερα, εμείς οφείλουμε τιμώντας αυτήν τη μνήμη, να γράψουμε τη δική μας εποποιία προστασίας και αξιοποίησης της Δημοκρατίας. Ακόμη περισσότερο, αξιοποίησης της Δημοκρατίας. Αυτή είναι η τιμή στη μνήμη του Πολυτεχνείου»
Επετειακή αναφορά στην Ολομέλεια της Βουλής
Στην ειδική αναφορά στην 50η Επέτειο του Πολυτεχνείου που έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής, αμέσως μετά, o Πρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντίνος Τασούλας τόνισε μεταξύ άλλων: «Η δημοκρατία είναι συνώνυμη με την ευθύνη και οι νέοι του Πολυτεχνείου διεκδίκησαν την ευθύνη να ορίζουν τη μοίρα τους. Και είναι συμβολικό και είναι εντυπωσιακό, ότι μετά τη μεταπολίτευση οι πρώτες εκλογές που έγιναν ελεύθερες μετά από τα επτά χρόνια δικτατορίας, έγιναν 17 Νοεμβρίου. Ήξεραν ότι αναλαμβάνουν ευθύνες. Ήξεραν ότι είχαν να κάνουν με ένα δικτατορικό καθεστώς. Δεν είναι όπως όταν διεκδικείς κάτι σε μία άπλετη δημοκρατία και ξέρεις ότι αυτό αποτελεί δικαίωμά σου. Ανέλαβαν ευθύνη, εις βάρος του εαυτού τους, διακινδύνευσαν διεκδικώντας τη δημοκρατία. Είναι άλλο πράγμα να διεκδικείς τη δημοκρατία μέσα σε μία τυραννία και άλλο να την προασπίζεται μέσα σε μια δημοκρατία….
Σήμερα, εμείς εδώ απολαμβάνουμε και υπηρετούμε μια δημοκρατία, η οποία δεν έχει λόγο να είναι διαρκώς απολογούμενη ή κατηγορούμενη, αλλά να κάνει συνεχώς τον απολογισμό της και να φροντίζουμε όλοι από τη θέση μας, αυτός ο απολογισμός με τα λάθη, με τις αστοχίες, με τις υπερβολές να είναι θετικός. Ο δημοκρατικός ισολογισμός του έργου μας οφείλουμε να είναι θετικός, γιατί όπως σας είπα εάν εκείνοι διεκδίκησαν με κίνδυνο και συνέπειες τη δημοκρατία, εμείς μισό αιώνα μετά για να τιμήσουμε εκείνη τη διεκδίκηση οφείλουμε να προστατεύσουμε και να αξιοποιήσουμε τη δημοκρατία».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τσιάρας στην ομιλία του παρατήρησε ότι «τις λαμπρές σελίδες της σύγχρονης κοινοβουλευτικής μας ιστορίας μετά την πτώση της χούντας ψεγάδιασαν και επιχείρησαν να αμαυρώσουν ξανά, ακραίοι και ακραία λαϊκίστικοι σχηματισμοί, φανατικοί και αμετανόητοι νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού που αιματοκύλησε την Ευρώπη και σταθεροί πολέμιοι της ισότητας, της δημοκρατίας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας». Ωστόσο, «οι δυνάμεις της αντιπροσωπευτικής μας Δημοκρατίας αποδεικνύονται πιο ισχυρές, διότι τις χαλύβδωσαν οι ατσάλινες ερπύστριες στο Πολυτεχνείο, η ματωμένη σημαία του έθνους, η άσβεστη στη μνήμη των ηρώων που έπεσαν υπέρ της ελευθερίας».
Από τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς-Προοδευτική Συμμαχία, ο κ. Γεώργιος Γαβρήλος, τόνισε ότι «ο Νοέμβρης εκείνος δεν είναι μία ακόμα σελίδα στην ιστορία που αναθυμόμαστε σε κάθε επέτειο. Είναι ακόμη ζωντανός και επίκαιρος και ειδικά σε μια εποχή που πολλές από τις διεκδικήσεις παραμένουν ανεκπλήρωτες ή τίθενται πάλι σε αμφισβήτηση, σε μια περίοδο που τα ζητήματα των ατομικών ελευθεριών έχουν προσβληθεί από παράκεντρα παρακολούθησης και ακόμη η αλήθεια είναι προς αναζήτηση».
Η κυρία Ευαγγελία Λιακούλη από το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής ανέφερε ότι σήμερα, δεσμευόμαστε «να επαγρυπνούμε, να παραμένουμε άγρυπνοι φρουροί για τα δημοκρατικά κεκτημένα του κοινοβουλευτισμού κατ’ αρχήν, για τη νιότη εκείνη και τη νιότη που σήμερα γονατίζει υπό το βάρος των σύγχρονων δεσμών, των νέων φόβων και της νέας ανασφάλειας, τη νιότη που αλυσοδένεται στα δεσμά της ακρίβειας, των δυσβάστακτων ενοικίων, της ενεργειακής κρίσης, των «κόκκινων» δανείων, των πλειστηριασμών, της ανεργίας, της ανισότητας, τη νιότη που βλέπει το κράτος να ασφυκτιά στα πλοκάμια του δυσώδους παρακράτους, τη νιότη που χάνει τη ζωή της στον εγκαταλελειμμένο σιδηρόδρομο».
Από το ΚΚΕ η κυρία Μαρία Κομνηνάκα, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «στις μέρες μας το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο γιατί η ακρίβεια τσακίζει το ήδη σμπαραλιασμένο εργατικό λαϊκό εισόδημα, γιατί μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης βασίζεται στην εποχιακή εργασία ή βιώνει τις συνέπειες των ελαστικών ωραρίων, ζει σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας και επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων στη δημόσια υγεία και παιδεία και βιώνει τη διόγκωση του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της».
Η εκπρόσωπος της Ελληνικής Λύσης, Μαρία Αθανασίου τόνισε, ότι το κόμμα της «τιμά τον αγώνα των αγνών νέων και όλων των Ελλήνων πολιτών για το διαχρονικό αίτημα για δημοκρατικές ελευθερίες, καθώς επίσης για την υποχρέωση ανάκτησης εκ μέρους μας της οικονομικής μας ανεξαρτησίας, χωρίς την οποία είναι αδύνατον να υπάρχει εθνική».
Από την ΝΙΚΗ ο κ. Τάσος Οικονομόπουλος, μεταξύ άλλων τόνισε ότι «πενήντα χρόνια από την εξέγερση των νέων στο Πολυτεχνείο το μέλλον ανήκει στους νέους. Ας δώσουμε τα χέρια λοιπόν, αδέλφια είμαστε, κοινός ο αγώνας και ο σκοπός ιερός. Ο Θεός είναι πολύ ψηλά, αλλά και πολύ κοντά μας, δίπλα μας, στις καρδιές μας. Είναι ώρα για εγρήγορση και δράση. Ο αγώνας των νέων εκείνα τα χρόνια για μια δίκαιη κοινωνία αποτελεί σύμβολο και οδηγό σήμερα για κάθε άνθρωπο που συμφωνεί με το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία».
Η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, παρατήρησε ότι στην Αίθουσα της Ολομέλειας παρίσταντο ελάχιστοι βουλευτές, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «η Ρωμιοσύνη δεν πετιέται αποξαρχής μέσα σε άδειες κοινοβουλευτικές αίθουσες, με ξύλινους λόγους». Καταλήγοντας, κατέθεσε πρόταση ψηφίσματος προς έγκριση από τη Βουλή, ώστε «να πάψει να συντηρείται η αμηχανία, η αμφιθυμία και η διγλωσσία γύρω από το Πολυτεχνείο και η Βουλή των Ελλήνων και των Ελληνίδων να πει ότι η Επέτειος του Πολυτεχνείου είναι μία εθνική επέτειος, μία ημέρα που η Ελληνική Δημοκρατία τιμά ως επίσημη αργία του κράτους».
Η επετειακή αναφορά ολοκληρώθηκε με τους Βουλευτές να αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα του Πολυτεχνείου τηρώντας ενός λεπτού σιγή.
ΕΙΔΙKH EΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟ EΡΓΟ ΣYΜΒΟΛΟ ΤΟΥ Α. ΤAΣΣΟΥ «17 ΝΟΕΜΒΡIΟΥ 1973», ΤΗΣ ΜOΝΙΜΗΣ ΣΥΛΛΟΓHΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛHΣ ΠΟΥ ΕIΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜEΝΟ EΞΩ ΑΠO ΤΗΝ ΓΕΡΟΥΣIΑ
Με αφορμή την επέτειο των πενήντα ετών η Βουλή των Ελλήνων στήριξε ειδική έκδοση, συλλεκτική, για το έργο – σύμβολο «17 Νοεμβρίου 1973» του χαράκτη Α. Τάσσου για το Πολυτεχνείο, που επιμελήθηκε η Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος.
Το έργο «17 Νοεμβρίου 1973», ξυλογραφία τοίχου (89-534-2,5 εκ.) δημιουργήθηκε την περίοδο 1973-1975 και από το 2004 ανήκει στην συλλογή έργων τέχνης της Βουλής των και βρίσκεται αναρτημένο σε μόνιμη θέση στον πρώτο όροφο της Βουλής, έξω από την αίθουσα της Γερουσίας.
Η κ. Ειρήνη Οράτη, Πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος στην έκδοση επισημαίνει ότι η ξυλογραφία τοίχου «17 Νοεμβρίου 1973», άρχισε να σχεδιάζεται τρεις μέρες μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριου του 1975. Πρόκειται για ένα τρίπτυχο με νέους ανθρώπους που παρίστανται στην εκφορά μιας νεκρής κοπέλας, που κρατούν στα χέρια τους νέοι.
Η έκδοση διανεμήθηκε σε όλους τους Βουλευτές με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος μετά την κατάθεση του στεφάνου στο μνημείο του Πολυτεχνείου, παρέδωσε ένα αντίτυπο και στον Πρύτανη του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, κ. Ιωάννη Χατζηγεωργίου.
