Σε μια ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής με θέμα «Αιτήματα και προτεραιότητες για την ισότητα των φύλων σε ένα κόσμο που αλλάζει: Υγεία, Εργασία και Έμφυλη βία», η Εθνική Αντιπροσωπεία τίμησε σήμερα την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Η Αντιπρόεδρος της Βουλής κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου, ανοίγοντας τις εργασίες της συνεδρίασης, εκ μέρους του Προεδρείου, αναφέρθηκε διεξοδικά στη βία κατά των γυναικών, η οποία όπως είπε «δεν έχει ούτε ταξικές, ούτε πολιτικές προτιμήσεις, υπάρχει παντού, εκφράζεται με ποικίλους τρόπους και αποτελεί την πιο μεγάλη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Πρέπει να μιλάμε εμείς γι’ αυτές που δεν έχουν φωνή, γι’ αυτές που δεν μπορούν να αγωνιστούν»
Από την τιμητική εκδήλωση της Βουλής των Ελλήνων
«Πρέπει αυτό το φαινόμενο πρωτοφανούς ιστορικής αντοχής της βίας να το ξεριζώσουμε» τόνισε η Αντιπρόεδρος της Βουλής, και πρόσθεσε: «Το όπλο των γυναικών είναι η γυναικεία αλληλεγγύη. Είναι το μέσο για να μπορέσουμε να αισθανόμαστε υπερήφανες για το φύλο μας, για να μπορέσουμε να αισθανόμαστε ότι υπάρχει περίπτωση, δυνατότητα και δρόμος για τη γυναικεία χειραφέτηση. Πρέπει να μιλάμε εμείς γι’ αυτές που δεν έχουν φωνή, γι’ αυτές που δεν μπορούν να αγωνιστούν, πρέπει να διαμαρτυρόμαστε εμείς γι’ αυτές που δεν έχουν τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν γιατί τα ήθη και τα έθιμα στις χώρες τους δεν τους το επιτρέπουν. Αυτό σημαίνει γυναικεία αλληλεγγύη».
Στη συνέχεια μίλησαν η Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κυρία Έφη Αχτσιόγλου, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κ. Δημήτρης Κουτσούμπας και εκ μέρους των κομμάτων οι βουλευτές Φωτεινή Βάκη (Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς), Όλγα Κεφαλογιάννη (Νέα Δημοκρατία), Εύη Χριστοφιλοπούλου (Δημοκρατική Συμπαράταξη), Ελένη Ζαρούλια (Χρυσή Αυγή), Κωνσταντίνος Κατσίκης (Ανεξάρτητοι Έλληνες), Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου (Ένωση Κεντρώων), Σπυρίδων Δανέλης (Το Ποτάμι), Λεωνίδας Γρηγοράκος (Δημοκρατική Συμπαράταξη), Μαρία Αντωνίου (Νέα Δημοκρατία), Σωτηρία Βλάχου (Χρυσή Αυγή), Διαμάντω Μανωλάκου (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), Αθανάσιος Παπαχριστόπουλος (Ανεξάρτητοι Έλληνες), Μάριος Γεωργιάδης (Ένωση Κεντρώων), Γεώργιος Μαυρωτάς (Το Ποτάμι).
Της συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής ακολούθησε εκδήλωση στην Αίθουσα Γερουσίας αφιερωμένη στην πνευματική και κοινωνική προσφορά της Έλλης Λαμπρίδη, παιδαγωγού, συγγραφέα και φιλοσόφου, από τους πρωτεργάτες των αγώνων για τα δικαιώματα της γυναίκας. Αναφερόμενος στην προσωπικότητα της τιμώμενης, ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Νικόλαος Βούτσης σημείωσε ότι «επρόκειτο κυρίως για έναν άνθρωπο με ισχυρή πολιτική συνείδηση, που προάσπιζε την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης και δεν δίστασε να ασκήσει κριτική σε κάθε είδους αυταρχισμό. Η συνείδησή της αυτή της κόστισε την απώλεια της ιθαγένειάς της τόσο στη μετακατοχική περίοδο, όσο και κατά τη δικτατορία των Συνταγματαρχών».
Από την τιμητική εκδήλωση της Βουλής των Ελλήνων
«Τα δικαιώματα δεν είναι αυτονόητα. Απαιτούν συνεχή διεκδίκηση, κατοχύρωση και διεύρυνση στην καθημερινότητα και στον δημόσιο χώρο»
Αναφερόμενος στον σεβασμό και στην εφαρμογή των δικαιωμάτων, ο Πρόεδρος της Βουλής τόνισε ότι «πρέπει να έχουμε τη συνείδηση ότι καμιά κατάκτηση, κανένα δικαίωμα δεν είναι κατοχυρωμένο, δεν είναι αυτονόητο και δεν γίνεται σεβαστό πάντοτε και σε όλα τα επίπεδα. Οι διακρίσεις επιβιώνουν, μπορεί να αναπτυχθούν, και οι κατακτήσεις που υπάρχουν σε νομοθετικό, θεσμικό επίπεδο –ως αποτέλεσμα αγώνων και πολιτικών διεργασιών– μπορεί να γίνουν κενό γράμμα. Με αυτή την έννοια, είναι θέμα συνεχούς διεκδίκησης, κατοχύρωσης και διεύρυνσης του πεδίου των δικαιωμάτων στην καθημερινότητα και γενικότερα στον δημόσιο χώρο».
Εξάλλου, ο κ. Βούτσης αναφερόμενος στον ρόλο των γυναικών που έχουν διακριθεί στον επαγγελματικό και στον δημόσιο χώρο επισήμανε: «Είναι λάθος, κατά τη δική μου γνώμη και εκτίμηση, ότι μέσα από αυτούς τους ρόλους ορισμένες γυναίκες θεωρούν ότι έχουν αρθεί τα εμπόδια και οι διακρίσεις και ότι πλέον ζούμε σε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών όπου έχουν απαμβλυνθεί τα στοιχεία της πατριαρχικής δομής, του πατερναλισμού, των διακρίσεων. Το ότι μπόρεσαν και μπορούν –και είναι ευτύχημα για την κοινωνία μας– παίρνοντας διπλώματα, μπαίνοντας σε ένα σκληρό ανταγωνιστικό περιβάλλον, να επιβιώνουν και να είναι σε ισότιμους ρόλους με τους άνδρες, πιστεύω πως τους δίνει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση, επειδή έχουν δημόσιο λόγο και αναγνωρισιμότητα, να φέρνουν στην επιφάνεια τη φωνή των εκατομμυρίων γυναικών που δεν μπόρεσαν –γιατί υπάρχουν εμπόδια στη σημερινή κοινωνία και δεν είναι μια κοινωνία ίσων ευκαιριών– να φτάσουν εκεί όπου εκείνες έφθασαν».
