Παρασκευή 12 Μαρτίου 1955. Πρωτάκουστη ναυτική τραγωδία έπληξε την κοινωνία της Καρπάθου κι όχι μόνο. Ιδιαίτερα στα Πηγάδια και Μεσοχώρι το πένθος ήταν βαρύ κι ασήκωτο. Τα δυσάρεστα νέα έλεγαν ότι οι εικοσάχρονοι συμπατριώτες μας Βασίλης Σκ. Καβουκλής από τα Πηγάδια και Γιώργος Ι. Κουλουριώτης από το Μεσοχώρι μπάρκαραν στον Πειραιά ως δόκιμοι ναυτικοί για πρώτη, αλίμονο! και τελευταία… φορά σε ένα Μotor Ship, το ψαράδικο «Ιάσωνα» μια γέρικη «μπακατέλα» εποχής του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.
Οι άμοιροι με το καλημέρα, γνώρισαν του ναυτεργάτη τις σκληρές συνθήκες εργασίας αντιμέτωποι με το κραταιό υγρό στοιχείο του Ποσειδώνα, τη γνωστή μας ως «θάλασσα-θαλασσοπνίχτρα» και χάθηκαν άδικα στο άνθος της νιότης όταν το σαπιοκάραβο παλεύοντας απεγνωσμένα με θεόρατα κύματα ανοιχτά στο πέλαγο, βυθίσθηκε ανάμεσα Spartivento της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας.
Oι ατυχείς συγκυρίες δεν είχαν τέλος. Μπαρκάρανε Τετάρτη πρωί στον Πειραιά και την Παρασκευή μέρα-μεσημέρι και πριν καλά-καλά γνωρισθούνε μεταξύ τους πλοίαρχος, μηχανικοί και πλήρωμα έπεσαν σε ναυάγιο! Το βρετανικό υπερωκεάνειο «Strathinte» που εκτελούσε την τακτική γραμμή Southampton Αγγλίας – Sydney Αυστραλίας και παρέπλεε την περιοχή του ναυαγίου έλαβε το S.O.S1 γνωστό διεθνές σήμα κινδύνου, έσπευσε πρώτο προς βοήθεια.
Photo by David Sandford
Όμως, από αδεξιότητα του πλοιάρχου με λανθασμένη τη θέση του υπερωκεάνιου στο σημείο του ναυαγίου, του καταλογίσθηκαν ολέθριες ευθύνες ότι δεν κράτησε το πλοίο με το τεράστιο εκτόπισμα και τον πανύψηλο «χαβαλέ2» ως έπρεπε «σοφράν», να ανακόψει τα αλλεπάλληλά φονικά κύματα και χάθηκαν άδικα, πέραν των ναυαγών του «Ιάσωνα» και επτά μέλη-εθελοντές από το πλήρωμα του υπερωκεάνιου που είχαν επιβιβασθεί σε σωσίβιες βάρκες και κατέβασαν στη θάλασσα για διάσωση των Ελλήνων ναυαγών.
Το αποτέλεσμα; Τα μανιασμένα κύματα παρέσυραν σωσίβιες βάρκες, σχεδίες και ναυαγούς με αποτέλεσμα να θρηνήσουμε τόσα θύματα από το ναυάγιο, «Άκουσον – ‘Ακουσον!» όχι από πνιγμό, αλλά… από θανάσιμους τραυματισμούς ανελέητα χτυπημένα τα θύματα στα πλαϊνά του υπερωκεανείου.
Αργότερα στη δεκαετία του ’60, ήρθε η επαλήθευση. Ο Μικές Βούρος, γαμπρός της ναυτικής οικογενείας του πάτερ φαμίλια3 Σκεύου Β. Καβουκλή μετανάστεψε στη Αυστραλία, ταξιδεύοντας με το ίδιο βρετανικό υπερωκεάνειο και με κυβερνήτη παρακαλώ, τον μοιραίο Άγγλο πλοίαρχο που με ειλικρίνεια ομολόγησε τα λάθη του, μια εκ των τριάντα ημερών που του πήρε το μακρινό ταξίδι: Πειραιά – Μελβούρνη.
Ανέφερε ακόμη την καταδίκη του σε δύο χρόνια φυλάκιση από την άτεγκτη βρετανική δικαιοσύνη την οποία ποινή και εξέτισε μέχρι τέλους και με βούλα, πήρε Εξιτήριο. Όχι σαν τη χώρα μας, λέω εγώ, περιστατικά κάθειρξης ακόμη και ισοβίων σε εγκληματίες και καταχραστές Δημοσίου, να καταλήγουν στην ουσία σε κράτηση το πολύ, πενταετίας!… αφού με μαϊμού «ιατρικό» εξιτήριο στο χέρι τους βλέπεις έξω και το ίδιο βράδι να γλεντοκοπούν στα Μπουζούκια εις υγείαν των κορόιδων.
————————————-
1.- S.O.S. Save our soles! (Ελληνιστί: Σώσατε τις ψυχές μας!)
2.- Χαβαλές. Υπερκατασκευές πλοίων άνωθεν του καταστρώματος.
3.- Αφήγηση των φίλων Μιχάλη Σκ. Καβουκλή και Γιάννη Ι. Κουλουριώτη.
Από το υπό έκδοση βιβλίο μου: « ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ »
