Αγαπημένη μου αδελφούλα!

Γλυκιά μου δεύτερη Μανούλα!

Έφυγες τόσο γρήγορα μετά που πέθανε ο αγαπημένος σύντροφος της ζωής σου Βάσος.
Δεν ήθελες πια να ζήσεις και μέρα με την μέρα κατέρεες.
Οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειπαν.
Τα παιδιά σου στάθηκαν ακοίμητοι φρουροί δίπλα σου με όλα τα μέσα που διέθετε  η επιστήμη αλλά δεν γινόταν τίποτα.
Εσύ που ήσουν βράχος και κοίταζες τέσσαρους  άντρες με όλα τα καλά που μπορούσες να προσφέρεις χωρίς να έχεις καμιά βοήθεια.
Αγωνίες για να σπουδάσουν τα παιδιά και να τακτοποιηθούν και τα τρία και έγιναν άξια της προσδοκίας σου, μορφωμένα με τις καλές τους οικογένειες.
Τα παιδιά μου σε αγαπούσαν πολύ αλλά και όλος ο κόσμος γιατί  ήσουν μια κυρία αξιαγάπητη χωρίς να πειράξεις ποτέ κανένα.
Όλα τα κατάφερες.
Μόνο ένα δεν μπορούσες.
Να ζήσεις..
Εκεί που θα πας θα βρεις τον Βάσο σου που τόσο τον λάτρευες ,τον αδελφό μας, τους γονείς μας και τόσους άλλους.

Δεν ήτο ώρα Νότα μου μακριά να ταξιδέψεις.
δεν τα λυπήθεις τα παιδιά πίσω να επιστρέψεις.

Ήθελες να πας να  βρεις τον Βάσο ο οποίος λίγα χρόνια πριν πεθάνει έγραψε για την Νότα πολλές σελίδες δίστιχα και τα οποία τα βρήκαμε όταν έφυγε στα προσωπικάτου είδη.

Βάσος και Νότα Γεραπετρίτη

Διαβάζω μόνο λίγα.

“Με όλη την ειλικρίνεια και με τα γεγονότα
γράφω για την γυναίκα μου που λένε Παναγιώτα.

Να μείνουσι τα λόγια μου σαν παρακαταθήκη
και μαρτυρία ζωντανή γραμμένη διαθήκη.

Εγώ και η γυναίκα μου ζούμε ευτυχισμένοι
πενήντα χρόνια είμαστε ως τώρα παντρεμένοι.

Είναι καλή νοικοκυρά μ’ άριστο χαρακτήρα
γιαυτό και την αγάπησα και σύντροφο την πήρα.

Υπέφερε πολλά δεινά και δίχως να λυγίσει
τα δύσκολα προβλήματα έχει αντιμετωπίσει.

Με θάρρος με υπομονή ψύχραιμα και γενναία
και κάθε της απόφαση ήτο σωστή και ωραία.

Και αν τα παιδιά μας σήμερα ζούνε ευτυχισμένα
οφείλεται στη μάννα τους και βέβαια σε μένα.

Και αν κάποτε την πίκρανα τώρα ζητώ συγνώμη
για να την έχει φυλαχτό  όταν θα μείνει μόνη.”

Αυτά μόνο από τα γραπτά του Βάσου.

ΝΟΤΑ.!!!

Δώσε πολλούς  χαιρετισμούς σαν πάεις εις τον  Άδη
στον αδελφό  μας τον μικρό τον γυιό  τ’ Αλεξιαδη.

Ποιος δεν θα κλάψει σήμερο και ποιος δεν θα λυγίσει
τώρα που ήρθε η στιγμή να σ ‘αποχαιρετήσει.

Καλό  Παράδεισο αδελφούλα μου.

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

ΜΑΡΙΓΟΥΛΑ ΑΛΕΞΙΑΔΗ-ΔΕΣΠΟΤΑΚΗ