Την Παρασκευή, 11 Αυγούστου, στο Μέγαρο του Όθους, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Οθειτών Καρπάθου “Ο Ζέφυρος” με θέμα “το Δημοτικό Σχολείο του Όθους στο πέρασμα των χρόνων”. Πάρα πολύς ο κόσμος που παρακολούθησε, βίωσε και ανέτρεξε σ’αυτά τα όμορφα χρόνια της παιδικής ηλικίας.
Η ιστορία και η πορεία του Σχολείου ξεδιπλώθηκε μπροστά μας με την παρουσίαση της εμπεριστατωμένης και λεπτομερούς εισήγησης, αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας από τον Μανώλη Χατζηαντωνίου.
Ο επί 20 χρόνια Διευθυντής του Σχολείου, Κωστής Μαντινάος, μίλησε με τη δύναμη της εμπειρίας για τη λειτουργία και την καθημερινότητά του, σημεία αναφοράς στη ζωή μας.
Βιωματική και νοσταλγική η προσέγγιση από τον Μιχάλη Χανιώτη που μίλησε απ’την πλευρά του μαθητή που πέρασε απ’ αυτό και μας μετέφερε στα σχολικά μας χρόνια.
Οι επί πολλά χρόνια υπηρετήσαντες παλιοί δάσκαλοι, αγαπημένοι και αξέχαστοι που άφησαν έντονο το στίγμα τους και άνοιξαν δρόμους προόδου και ανθρωπιάς για τη ζωή.
Συγκινητικός και νοσταλγικός ο λόγος του Γιάννη Τσέρκη ξεχείλιζε από αγάπη για τους μαθητές του και το σχολείο του και μια έντονη συγκίνηση σ’αυτές τις μνήμες.
Η Ζωή Κάτρου Πρεάρη χαιρέτισε τους παλιούς της μαθητές και το αγαπημένο της σχολείο με υπέροχες μαντινάδες καρδιάς.
Ο Γιάννης Παραγιός μίλησε για τα χρόνια της διδασκαλικής του ζωής στο Όθος και και για την αγάπη που τον δένει μ’αυτό το χωριό.
Αφού τέλειωσαν οι βασικές εισηγήσεις στην πρόσκληση του συντονιστή, Δημήτρη Κωνσταντινίδη, για το ποιος ήθελε από τους νεό(ώ)τερους δασκάλους να μιλήσει έλαβε τον λόγο η Ρηγοπούλα Ταβερνάρη μίλησε με λόγια αγάπης για το σχολείο και το χωριό της καρδιάς της, το Όθος.
Και όλη αυτή η ζωή που ενώ πέρασε ανεπιστρεπτί για μια βραδιά ζωντάνεψε μπροστά μας με τις πολύ όμορφες εικόνες που προβάλλονταν παράλληλα από την Ρηνούλα Μαντινάου, γραμματέα του Συλλόγου μας.
Η βραδιά έκλεισε με το κτύπημα του πρώτου κουδουνιού του σχολείου μας.
Η πρόεδρος του συλλόγου, Φραγκίσκη Σταυράκη, ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και τους συντελεστές αυτής της υπέροχης βραδιάς, της πλημμυρισμένης από την αγάπη των δασκάλων και των παλιών μαθητών.
Αγαπημένοι μας δάσκαλοι, πάντα θα’χετε μια θέση στην καρδιά μας!
Θα σας ευγνωμονούμε για πάντα!