Μανώλης Ιωάννου Δήμαρχος
Οι Καρπάθιοι μετανάστες που έφθαναν στην Αμερική, γνώριζαν ότι, φεύγοντας από το χωριό τους, άφηναν πίσω τους και πολλά προβλήματα. Σχολεία, εκκλησίες και μέγαρα έπρεπε να κτιστούν, τα σοκάκια να φτιαχτούν, οι πηγές να τύχουν φροντίδας και οι αγροτικοί δρόμοι να ανοιχθούν και να καθαριστούν. Παράλληλα “γεννήματα” και “θρέμματα” της Καρπάθου, διαποτισμένοι με τη λαϊκή της κουλτούρα, που η νοσταλγία για τις εκδηλώσεις της, τους έδωσε μια ακόμη ώθηση να δημιουργούν συλλόγους, με σκοπό να ανακαλούν και να βιώνουν έθιμα και τρόπους ζωής του νησιού μας, να ενισχύουν το συλλογικό τρόπο συμπεριφοράς, προσβλέποντας ο ένας στη συμπαράσταση του άλλου, στις δύσκολες ώρες.
Έτσι μόλις ο Μανώλης Δήμαρχος έφθασε στην Αμερική, το 1966, αγκάλιασε την ιδέα δημιουργίας Σποΐτικου συλλόγου στο Brooklyn της Νέας Υόρκης και υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του “Αγίου Γεωργίου”. Ως πρόεδρος, ως μέλος του Δ.Σ., αλλά και ως απλό μέλος, υπηρέτησε τον Σύλλογο πιστά. Πάντοτε τον βλέπαμε να πρωτοστατεί στις εκδηλώσεις του Συλλόγου και ακούραστα να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική υπήρξε η προσπάθεια του να προσφέρη την παροιμιώδη Σποΐτικη φιλοξενία στους ξενοχωριανούς. Στο διάστημα της προεδρίας του εκδόθηκε ένα από τα πιο αξιόλογα λευκώματα του “Αγίου Γεωργίου”.
Η συλλογική δραστηριότητα του Μανώλη δεν περιορίστηκε στα συλλογικά του χωριού του, αλλά επεκτάθηκε και στα συλλογικά της Καρπάθου και της Δωδεκανήσου όπου έδινε το παρόν σε Καρπαθιακές και Δωδεκανησιακές εκδηλώσεις. Αγκάλιασε την ιδέα της δημιουργίας της Καρπαθιακής Ομοσπονδίας και υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά της μέλη. Είχα την τιμή να συνυπηρετήσω μαζί του στο πρώτο Δ.Σ. της Καρπαθιακής Ομοσπονδίας και να γνωρίσω από κοντά τον άδολο πατριωτισμό του. Πολλές φορές αναπολώ την άριστη συνεργασία μας, την αλληλοεκτίμηση και την φιλία που μας συνέδεσε.
Αείμνηστε Μανώλη, το πέρασμα σου απ’ αυτήν τη ζωή άφησε πολλά παραδείγματα για μίμηση και παραδειγματισμό, η μνήμη σου θα μένει αιωνία.