Αηδονάκι πέταξε κι έκατσε στο δεντρί μας
και τραγουδούσε ολόγλυκα μέσα εις την αυλή μας.
Και τραγουδούσε με χαρά γλυκά μες το αυτί μου
και μου πε πως τελείωσες κόρη μου, Φωτεινή μου.
Πως να εκφράσω τη χαρά μεγάλη περηφάνεια
μονάκριβη εγγονούλα μας πετούμε στα ουράνια.
Σ’αυτές τις όμορφες στιγμές π’αξίζουν στη ζωή σου
ήθελα πάντα να ‘μουνα κι εγώ εκεί μαζί σου.
Πάντα εσκόρπιζες χαρά μας γέμιζες ελπίδα
κι έλαμπες μες το σπίτι μας χρυσή μας ηλιαχτίδα.
Αστέρι μας ολόλαμπρο με το χαμόγελο σου
λάμπεις με την ευγένεια πάντα στο πρόσωπο σου.
Σε καμαρώνω, Φωτεινή φωτίζεις το όνομα σου
ξεχωριστή, μοναδική στα προτερήματα σου.
Έλαμπες μες τη τήβεννο του τίτλου την κορόνα
μάνα, πατέρας και γιαγιά όλοι σε καμαρώνα.
Τώρα στο μεταπτυχιακό ξανά επιτυχία
το δίπλωμα στα χέρια σου να φέρεις Βενετία.
Ναν’ η ζωή σου όμορφη γεμάτη ευτυχία
να σου χαρίζει η Υπαπαντή πάντα χαρές κι υγεία.
Η ΓΙΑΓΙΑ
ΒΕΝΕΤΙΑ ΠΙΤΤΑ