Είναι προφανές ότι στην Κάρπαθο δεν περισσεύει κανένας. Κι αν θέλουμε να δούμε τον τόπο να προοδεύει, δεν μπορούμε να ευχόμαστε αποτυχία για τη νυν Δημοτική Αρχή.
Αν επιτύχει στο έργο της, θα γίνει και η δική μας ζωή καλύτερη. Αν αποτύχει, θα μιλάμε για 5 χαμένα χρόνια και θα ψάχνουμε τον επόμενο να μας «σώσει».
Αυτά καλοπροαίρετα και με πλήρη επίγνωση. Όμως…
Όμως έχουν ήδη περάσει δύο χρόνια και το δείγμα γραφής είναι αρκετό για να κριθεί κάποιος, το λιγότερο κατ΄ αρχήν. Και δυστυχώς στην αξιολόγηση η ζυγαριά γέρνει αρνητικά.
Δε νομίζω πως οι υπεύθυνοι δεν ακούν τις μουρμούρες. Μουρμούρες που θα γίνουν ψίθυροι, ψίθυροι που θα γίνουν φωνές και μετά… πάει.
Εγώ πιστεύω πως το λιγότερο τους νοιάζει η υστεροφημία τους και για αυτό θα τρέξουν περισσότερο. Ότι έχουν φιλότιμο και δε θα θέλουν να τους λένε ότι δεν έκαναν τίποτε, όσο θα έχουν την εξουσία. Ότι θέλουν να αφήσουν έργο.
Πηγάδια! Φωτό: Άννα Ζερβουδάκη
Πώς θα γίνει αυτό; Στην πολιτική μπορεί να θέλεις να κάνεις κάτι, αλλά μπορείς να το κάνεις; Με ποιους θα κάνεις πράξη όσα οραματίστηκες, όσα σχεδίασες, όσα υποσχέθηκες ;
Δύο χρόνια πριν, το 2014:
Εμείς θα σκύψουμε το κεφάλι ξεκινώντας από τα μικρά που χρονίζουν. Αυτό λείπει σήμερα από τη Κάρπαθο.
Αν τα προβλήματα τις καθημερινότητας βρουν άμεσα λύσεις, αν ο πολίτης βλέπει ότι η λάμπα που σβήνει αντικαθίσταται, αν φροντίσουμε τη πιο μικρή λακκούβα του δρόμου ή το αιώνιο θέμα των σκουπιδιών.
Αν έχουμε άμεση γνώση των προβλημάτων από τους πολίτες, θα προσπαθήσουμε να είμαστε παρόντες, στα θέματα που ταλαιπωρούν τα βήματα μας πάνω στη Κάρπαθο, και τότε θα έχουμε επιτύχει το πρώτο στόχο μας. (απόσπασμα από προεκλογικό σημείωμα – άρθρο της νυν Δημοτικής Αρχής).
Δύο χρόνια μετά, το 2016:
Τις λάμπες στο Απέρι τις αλλάζει ο Πρωτέας Απερίου. Οι μικρές λακκούβες έγιναν μεγάλες, το αιώνιο θέμα των σκουπιδιών συνεχίζει αιώνιο. Οι πολίτες, που επισημαίνουν προβλήματα είναι εμπαθείς ή πράκτορες του εχθρού. Ο πρώτος στόχος μάλλον δεν επιτεύχθηκε.
Τα τοπικά συμβούλια στα χωριά δε λειτουργούν. Στην Κάρπαθο οι πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι, οι σύλλογοι γονέων τείνουν να τα υποκαθιστούν όλα. Αθόρυβα βοηθούν τα σχολεία, αθόρυβα δημιουργούν παιδικές χαρές, αθόρυβα καθαρίζουν και ευπρεπίζουν δημοτικούς χώρους, αθόρυβα είναι εθελοντές.
Δεν είναι και δεν πρέπει να είναι χορηγοί του Δήμου Καρπάθου. Πρέπει να λειτουργούν συμπληρωματικά στο έργο του Δήμου Καρπάθου.
Εμείς οι απλοί πολίτες δεν έχουμε κάνει δημοτικοί σύμβουλοι, δεν έχουμε δημόσια αξιώματα. Δε γνωρίζουμε τα αίτια μιας κατάστασης, βιώνουμε όμως τα αποτελέσματα.
Εξηγούμαι: Δε γνωρίζω, γιατί ο Δήμος δεν μπορεί να προμηθευτεί λάμπες και τη διαδικασία ενός διαγωνισμού, πάω όμως στο σπίτι μου το βράδυ μες στο βαθύ σκοτάδι ή βλέπω τα Πηγάδια θεοσκότεινα και δε μου αρέσει.
Αν υπάρχει πρόβλημα γραφειοκρατίας, διαδικασιών ή ο,τιδήποτε άλλο, πιστεύω και δεν είναι κακό να φωνάξει ο Δήμαρχος ή οι αντιδήμαρχοι όποιον πιστεύουν, απλό πολίτη ή Σύλλογο, όποιον μπορεί να βοηθήσει με κάθε τρόπο, να του εξηγήσουν την κατάσταση και να του ζητήσουν την αρωγή του. Σε χρήμα, σε είδος, σε εργασία.
Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί, αν του έλεγαν πέντε αλήθειες. Τουλάχιστον οι περισσότεροι στο νησί, φιλότιμο έχουμε. Δυστυχώς βέβαια, έχουμε και κοντόφθαλμους και εγωιστές και καιροσκόπους.
Κλείνοντας, δε θα ήθελα να ακούσω τη φράση «Πού πάμε και μπλέκουμε…» από κανέναν, είτε είναι συμπολίτευση, είτε είναι αντιπολίτευση.
Ας αναλογιστεί ο καθένας, ότι δεν τον έβαλαν στη θέση που βρίσκεται με το ζόρι. Μονάχος του προσφέρθηκε να μας κάνει τη ζωή καλύτερη και για το λόγο αυτό εκλέχθηκε. Αν κάποιος κουράστηκε ή δεν μπορεί, ας πάει σπίτι του και ας κάνει αυτοκριτική.
Αυτοκριτική, τι άγνωστη λέξη…
