Πάμε άλλη μια φορά. Η επανάληψη είναι μητέρα των επιστημών.
Μη μας ξεγελάει το καλοκαιράκι. Τα προβλήματα μας δε λύνονται με δυο βουτιές και λίγη χαλαρή κουβέντα στις καφετέριες.
Ο φίλος μου ο Θανάσης έβαλε μια ωραία ατάκα του Αρκά. Η στήλη του Γιώργου καλημερίζει και κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Η αλήθεια είναι ότι όσοι μιλούσαν για καθημερινότητα, την έκαναν σημαία και μας υποσχέθηκαν το λιγότερο μια αλλαγή, για τη Δημοτική Αρχή μιλώ, δύο χρόνια αργότερα παίρνουν βαθμό, το λιγότερο κάτω από τη βάση.
Ακούμε ίδιες και απαράλλαχτες τις ίδιες δικαιολογίες: Δεν έχουμε προσωπικό, δεν έχουμε πιστώσεις, έχουμε να αντιμετωπίσουμε γραφειοκρατικές διαδικασίες, φταίει ο χ εποπτεύων, φταίει ο ξ.
Ας τα πάρουμε ένα ένα. Στα χωριά τα τοπικά συμβούλια τι ακριβώς κάνουν; Στις δημοτικές εκλογές εκλέχτηκαν για το θεαθήναι; Ακούω ότι στο ένα χωριό τις λάμπες τις αγοράζουν με έρανο, σε άλλα καθαρίζουν και ευπρεπίζουν οι σύλλογοι, στο τρίτο φτιάχνουν μια παιδική χαρά, το βάρος έντεχνα και επιτήδεια αφήνεται σε εθελοντές, αθλητικούς, πολιτιστικούς συλλόγους. Αυτοί θα βρουν χρήματα, οι γονείς θα πληρώσουν μικροεπισκευές για σχολεία.
Με το νερό τι γίνεται; Εντάξει φέτος δεν έβρεξε. Το λιγότερο μια ενημέρωση και ποιες συγκεκριμένες ώρες θα έχει νερό η κάθε περιοχή είναι δύσκολο να το μάθουμε; Και ακόμα είμαστε στον Ιούνιο.
Από φώτα στα Πηγάδια, αλλά και αλλού; Καμένες λάμπες, σπασμένα φωτιστικά, σκουριασμένα καλύμματα δίπλα. Ελάτε μια βόλτα από τα μέρη μας.
Από καθαριότητα; Τα σκουπίδια ξεφυτρώνουν παντού, γιατί τα σημεία με τους κάδους είναι λίγα και λάθος χωροθετημένα. Το ξέρω ότι δεν είμαστε και τα καλύτερα παιδιά, αλλά το φαινόμενο είναι πλέον γνωστό και οι απλές συστάσεις δε φτάνουν.
Το κυκλοφοριακό είναι μια ιστορία από μόνο του. Μια συγγνώμη για τις παλινωδίες και τις ρυθμίσεις, τις απορρυθμίσεις και τα μπρος – πίσω είναι φαίνεται πράξη γενναιότητας.
Τώρα για ελεύθερους χώρους, μια παιδική χαρά και το πού θα παίξουν τα παιδιά, δε γράφω και αυτολογοκρίνομαι. Οι δε ηλικιωμένοι και οι μάνες με τα καροτσάκια στο σπίτι τους ή στις καφετέριες.
Ποιος είναι άραγε ο σχεδιασμός του Δήμου για ένα πάρκο, μια πλατεία, μια αξιοποίηση των λίγων ελεύθερων χώρων ή των αυλών των σχολείων; Αν υπάρχει κάτι θετικό, ανακαλώ.
Για ασφαλτοστρώσεις δεν ελπίζω. Το πολύ πολύ τσιμεντοστρώσεις και μπαλώματα.
Πώς θα σταματήσουμε να δεχόμαστε απανωτά και βαριά χτυπήματα από την Κεντρική Κυβέρνηση; Φ.Π.Α., ακριβά εισιτήρια, περικοπές δρομολογίων, ΚΤΕΟ, ΙΚΑ, ΔΟΥ, δαπάνες υγείας, σχολεία που υπολειτουργούν στο 1/3 του εκπαιδευτικού χρόνου, αδιαφορία σε όσους θέλουν να μας βοηθήσουν, αυτοσχεδιασμός την τελευταία στιγμή, αυτά χρωματίζουν την καθημερινότητά μας.
Στα θέματα τα σχετικά με τον πολιτισμό, αρμόδια « Η καλημέρα της ημέρας». Δε μπαίνω στο έργο της. Είναι πιο σχετική με το αντικείμενο.
Πριν κάνουν οι έχοντες την εξουσία κριτική σε μας τους δημότες, ας κάνουν αυτοκριτική. Ας μην ψάχνουν δικαιολογίες και προσχήματα, ας καταθέσουν πρόγραμμα, στόχους, υλοποίηση και απολογισμό.
Είναι ευχαριστημένοι από τα πεπραγμένα μιας διετίας; Μπορούν να συνεχίσουν έτσι άλλα τρία χρόνια;
Έχουμε αντιληφθεί ότι ο κόσμος φεύγει, ότι μαραζώνουμε σιγά σιγά; Μέσα σε τρία χρόνια τα δύο σχολεία στα Πηγάδια έγραψαν 30% λιγότερους μαθητές. Αντί για τρία τμήματα στην Α΄ τάξη έχουμε πλέον δύο και η πτώση θα συνεχιστεί.
Πριν δυο χρόνια το 1ο Δημοτικό Σχολείο (μιλώ μόνο για αυτό, γιατί είναι το σχολείο μου) είχε χαρακτηριστεί από κάποιους από τους τότε υποψήφιους και νυν κυβερνώντες ερείπιο. Τώρα θεωρείται σχετικά επαρκές. Στα λόγια είναι μια παρηγοριά. Πάντως έγγραφα με την κατάστασή του στέλνονται εδώ και πέντε το λιγότερο χρόνια.
Ποιο κίνητρο δίνεται σε κάποιον μόνιμο κάτοικο του νησιού να συνεχίσει να μένει στην Κάρπαθο; Έχει κάποιος προβληματιστεί, που σε λίγο στα Σπόα, τη Βωλάδα, και το Απέρι ακόμα, ο πιο νέος θα είναι αυτός που θα κοντεύει να βγει στη σύνταξη.
Πηγάδια. (Φωτό: Νικολέττα Γ. Μανωλάκη)
Μια πρόταση κάνω:
Ας αναλάβει ο Δήμος, γιατί είναι ο πιο κοντινός προς τον πολίτη μια πρωτοβουλία και να καθίσουμε όλοι σε ένα τραπέζι. Αυτοδιοίκηση, Φορείς, Εκπαιδευτικοί, Σύλλογοι Πολιτιστικοί και Αθλητικοί και κάθε καλοπροαίρετος.
Να γράψουμε και να καταγράψουμε μια και τελευταία φορά τα στραβά και τα προβλήματά μας. Να αναδείξουμε καλές πρακτικές, να στηρίξουμε καινοτόμες δράσεις και όσους θέλουν να προσφέρουν. Να δούμε τι μας ενώνει, να αφήσουμε ό,τι μας χωρίζει και να καταθέσουμε ιδέες. Μικρά και απλά να ξεκινήσουμε να υλοποιούμε και θα πάμε και στα πιο σύνθετα.
Δε χρειάζεται εγωισμός. Στην Κάρπαθο μας ενώνουν πολλά και κανείς δεν περισσεύει. Δεν τα ξέρουμε όλοι όλα , μα όλοι θα πληρώνουμε παλινωδίες και αστοχίες.
Υ.Γ. Μια ηχηρή παρέμβαση από μέρους του Δήμου Καρπάθου και του Επάρχου σε όσους έσπευσαν να αισχροκερδίσουν με την αύξηση του ΦΠΑ θα ήταν μεγάλη απαίτηση; Ο ΦΠΑ πήγε από το 16% στο 24% και κάποιοι χτύπησαν αυξήσεις 50 λεπτά στα 2,00 €. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και οι λίγοι ευσυνείδητοι αναγκάζονται να παίζουν με άνισους όρους. Παρακαλώ για μια σύσταση έστω και για τα μάτια του κόσμου. Ο ΦΠΑ εισπράττεται για να αποδίδεται και όχι για να παντελονιάζεται.
Ελπίζω να αποκατασταθεί επιτέλους η τηλεφωνική επικοινωνία του Δήμου Καρπάθου με τον έξω κόσμο, γιατί και οι υπάλληλοι και μεις δεν έχουμε απεριόριστο όριο στη χρήση των κινητών, καρτοκινητά έχουμε οι περισσότεροι.
