Ευχάριστο γεγονός! Ρέκτες Πηγαδιώτες έστω με καθυστέρηση, έδειξαν ενδιαφέρον για την κατάληξη-μάλλον κατάντια- του πάλαι ποτέ Ανθόκηπου της πλατείας στο Επαρχείο.
Κι όμως, το Μάιο του 2006 (πριν δέκα χρόνια!) με καταγγελτικό πρωτοσέλιδο άρθρο μου στην «Καρπαθιακή» (αριθ. Φύλλου 661) περιέγραφα με τα μελανότερα χρώματα τα έργα «Ανάπλασης» της τότε δημοτικής αρχής στο συγκεκριμένο χώρο, αφού κόστισαν ένα κάρο λεφτά και δυστυχώς, κατέληξαν σε έργα «Δυσπλασίας». Θυμάμαι, έγραφα μεταξύ άλλων:
«…Σε πόλη κεκαρμένη από πράσινο, αθεόφοβα «εν μια νυκτί», αφάνισαν τα ¾ του Ανθόκηπου από συστάδες καλλωπιστικούς θάμνους, όπως ιβίσκους, μπουκαμβίλιες, πικροδάφνες και δένδρα από πεύκα, κυπαρίσσια, ευκαλύπτους φυτεμένα όλα πριν ογδόντα τέσσερα χρόνια κατά την ιταλική περίοδο, επεκτείνοντας εις βάρος του Ανθόκηπου την ήδη ευρύχωρη για τα πληθυσμιακά δεδομένα της Καρπάθου πλατεία, για να μας προκύψει τώρα ολάκερη πλατεία…Κλαυθμώνος».
Η δυτική πλευρά του Ανθόκηπου το 1937. (Από το χωράφι της Γεωργίας Κουμούτσου-Καβαλλάρο εκεί που αργότερα κτίστηκε το ξενοδοχείο “ΑΤΛΑΝΤΙΣ”).Φωτό από το αρχείο του Μανώλη Κασσώτη.
«…Αποριών συνέχεια. Στη νότια πλευρά του Ανθόκηπου τσιμεντόστρωσαν επί πλέον πολύτιμο χώρο πρασίνου δημιουργώντας άκουσον-άκουσον! χώρο στάθμευσης οκτώ αυτοκινήτων καίτοι η όλη περιοχή συνδέεται με πεζόδρομους, άρα υποτίθεται απαγορεύεται η διέλευση οχημάτων.
Με απλά λόγια, δεν σεβάστηκαν το μνημειακής αρχιτεκτονικής έργο-όραμα του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα του Μεσοπολέμου Rodolfo Petracco που μοίρασε αναλογικά και σε σχέση με το εμβαδόν του οικοπέδου, το εντυπωσιακό κτιριακό συγκρότημα του Διοικητηρίου με πνεύμονα πρασίνου τον Ανθόκηπο, που ενίσχυε το περίγραμμα του κτιρίου, εμπλούτιζε τη θέαση και μας χάριζε ανεπανάληπτη οπτική ευχαρίστηση» και κατέληγα τότε:
«…είναι σαφές ότι το ανοσιούργημα επιβάλλεται να εκλείψει με την επανίδρυση – αναβάθμιση του Ανθόκηπου στις αρχικές του διαστάσεις με προσθήκη κι άλλων καλλωπιστικών δένδρων π.χ ακακίας, μιμόζας και ετήσιων ανθοκομικών φυτών.
Επίσης, την επαναχωροθέτηση του Μνημείου πεσόντων στο κέντρο της πλατείας όπως παλιά, και όχι στην άκρη του…Ανθόκηπου που μας προέκυψε και φυσικά, τη μεταφορά της μονολιθικής παλαιοχριστιανικής μαρμάρινης κολυμπήθρας του 6ου μ.Χ αιώνα στο φυσικό της χώρο, εμπλουτίζοντας δηλαδή τον αρχαιολογικό χώρο της Αγίας Φωτεινής στην Άφφωτη, κερδίζοντας πολύτιμο επί πλέον χώρο, όαση πρασίνου που δίνει οξυγόνο σε όλες τις ηλικίες» προσθέτω τώρα, και όχι μόνο στα παιδιά.
Ανθόκηπος Πηγαδίων το 1942 από τα Διοικητήρια. Φωτό από το αρχείο του Μανώλη Κασσώτη
Σχετικά με την «Παιδική Χαρά» και τον θόρυβο που δημιούργησε, φρονώ ότι οποιαδήποτε κριτική, όσο καλοπροαίρετη κι αν χαρακτηρίζεται, αν δεν συνοδεύεται από ρεαλιστικές προτάσεις, τα προβλήματα παραμένουν.
Γνωστού όντως ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι χώροι μέσα στα Πηγάδια και θέλοντας να συμβάλω στη λύση του προβλήματος, επιθυμώ να καταθέσω την ταπεινή μου πρόταση για επεξεργασία.
Ο Ανθόκηπος το 1955 με τον Φοίνικα , ο μόνος που επέζησε της οικολογικής θηριωδίας. Στη φωτό οι αδελφές Ζωή και Παρασκευή Γιάννη Οικονομίδη, δικηγόρου.
Στα Βρουλίδια, 200 μόλις μέτρα δυτικά του Ανθόκηπου, ο Δήμος από ετών έχει ενοικιάσει από την οικογένεια Τρεμπέλλα επαρκή χώρο Parking για στάθμευση 40-45 αυτοκινήτων.
Όμως στην πράξη, κακώς, κάκιστα, περισσότερες είναι βάρκες και τα Trailer σκαφών!… και ελάχιστα τα αυτοκίνητα. Πρέπει λοιπόν πάραυτα οι ερασιτέχνες αλιείς να αποδεσμεύσουν το Parking. Να υποχρεωθούν για τη μεταφορά στο φυσικό τους χώρο, το Καρνάγιο. Εκεί είναι η θέση τους.
Θεωρώ την τοποθεσία ως ιδανική για να εγκαταστήσουμε την «Παιδική Χαρά».
Στο τέλος-τέλος έχουμε χρέος να προστατεύουμε, και τα ιστορικά τοπόσημα των Πηγαδίων, αποκαθιστώντας την εμβληματική αρχιτεκτονική τους φυσιογνωμία, ιδιαίτερα αυτών που εντυπωσιάζουν και μεταφέρουν τον επισκέπτη σε ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ταυτόχρονα, λειτουργούμε παιδική Χαρά (ζητούμενο) χώρο εκτόνωσης και ψυχαγωγίας, αποκλειστικά για παιδικές ηλικίες.
Γένοιτο!
