Η επιστροφή στη “κανονικότητα”, τουλάχιστον ως προς την άρση των περιορισμών κυκλοφορίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, είχε ως αποτέλεσμα την ανησυχητική αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων όπως αποτυπώνεται στα στοιχεία της Τροχαίας.
Στη Ρόδο από την αρχή του έτους έχουν καταγραφεί εκατοντάδες τροχαία ατυχήματα στα οποία τραυματίστηκαν περισσότεροι από 250 συμπολίτες μας και έχασαν τη ζωή τους δέκα άνθρωποι, οι περισσότεροι νεαρής ηλικίας.
Βαρύς ο φόρος αίματος στην άσφαλτο της Ρόδου.
Συμπολίτες μας τραυματίζονται βαριά, πολλές φορές και θανάσιμα, ακόμα περισσότεροι αποκτούν αναπηρία και δυστυχώς βλέπουμε το πρόβλημα να μην αντιμετωπίζεται αλλά τεχνηέντως να αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη από τις γενεσιουργές αιτίες της κατάστασης αυτής.
Σε όλο το διάστημα της πανδημίας η Κυβέρνηση καλλιέργησε και συνεχίζει να καλλιεργεί τον «μύθο» της ατομικής ευθύνης προκειμένου να δικαιολογήσει την ανεπάρκεια της στην μάχη κατά του κορωνοϊού, ο οποίος βρίσκεται και πάλι σε έξαρση, αλλά πλέον δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο.
Αυτός λοιπόν ο «μύθος» της ατομικής ευθύνης, επιχειρείται να καλλιεργηθεί και για να μετατεθεί στους πολίτες η ευθύνη από την ανεπάρκεια της κυβέρνησης στην ουσιαστική λήψη μέτρων και στην εφαρμογή πολιτικών για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων που αποτελεί και το βασικό όπλο στη μάχη για την ενίσχυση της οδικής ασφάλειας.
Στην προκλητική αδιαφορία της κυβέρνησης για την πρόληψη και την οδική ασφάλεια, θα πρέπει να προστεθεί η κακή κατάσταση του οδικού δικτύου όχι μόνο στη Ρόδο αλλά σε όλα τα Δωδεκάνησα, και κατ΄ επέκταση στην Ελλάδα, όπου οι κακοτεχνίες, τα σοβαρά λάθη στις μελέτες, η δυσλειτουργία, η λάθος λειτουργία ή ακόμα η μη λειτουργία και η απουσία φωτεινών σηματοδοτών σε συνδυασμό με την έλλειψη αστυνόμευσης, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων.
Και μπορεί με τις τελευταίες αλλαγές στον ΚΟΚ η υπερβολική ταχύτητα, η μη χρήση ζώνης ασφαλείας από όλους τους επιβαίνοντες ενός οχήματος, η μη χρήση κράνους από αναβάτη και συνεπιβάτη μοτοσικλέτας, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών και η χρήση του κινητού τηλεφώνου κατά τη διάρκεια της οδήγησης, να είναι οι παραβάσεις που μπαίνουν στο στόχαστρο αλλά απουσιάζει η ολιστική πολιτική για την οδική ασφάλεια και την πρόληψη.
Δυστυχώς η χώρα μας βρίσκεται πολύ μακριά από το Vision Zero, δηλαδή τη ευρωπαϊκή στρατηγική για την επίτευξη του στόχου των μηδέν θανάτων στο οδικό δίκτυο μέχρι το 2050.
Η αναβάθμιση του οδικού δικτύου, ο έλεγχος των προδιαγραφών κατά την παραλαβή των έργων οδοποιίας, η μείωση του επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας στις πυκνοκατοικημένες περιοχές και γύρω από τα σχολεία, η αυξημένη αστυνόμευση, οι στοχευμένοι τροχονομικοί έλεγχοι, η σωστή εκπαίδευση των παιδιών από τις πρώτες τάξεις των σχολείων, η συνεχής ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω στο θέμα της πρόληψης των τροχαίων ατυχημάτων, θα πρέπει να ενταχθούν σε έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό, πέρα από την επιβολή προστίμων στους πολίτες που αποτελεί και την εύκολη λύση.
Το βέβαιον είναι ότι η μετάθεση της ευθύνης στους οδηγούς, δεν αποσείει ούτε αναιρεί τις σοβαρές ευθύνες της κυβέρνησης και όλων των εμπλεκόμενων φορέων για την αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων.