Ζούμε σε μια εποχή που σηματοδοτεί ένα νέο κύκλο σε όλους τους τομείς, από την οικονομία και την ενέργεια μέχρι τα ταξίδια και την αναψυχή. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τα μελλούμενα. Και όλοι ευχόμαστε , όχι να είναι καλύτερα, αλλά τουλάχιστον λιγότερο κακά από όσα προβλέπονται.

ΠΗΓΑΔΙΑ ΚΑΡΠΑΘΟΣ ΦΩΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΕΡΓΑΤΣΟΥΛΗΣ

Τα ταξίδια που εφέτος “άνθισαν” κινδυνεύουν να “μαραθούν” γρήγορα αν δεν φροντίσουμε να τα “ποτίζουμε” ώστε να διατηρηθούν ως τάση και επιθυμία.

Πώς θα το κάνουμε?

Εφέτος που όλοι, λίγο πολύ, θα δούμε κόσμο να έρχεται στον τόπο μας, θα πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε η προσδοκία να είναι σε ίσο επίπεδο με την ικανοποίηση.

Γενικός ο κανόνας για να διασφαλίσει κανείς τους επαναλαμβανόμενους επισκέπτες, αλλά για τους λόγους που περιέγραψα, εφέτος είναι όχι απλά σημαντικός, αλλά θα έλεγα και επιτακτικός.

Αυτό σημαίνει ότι όλοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς πρέπει να επιστρατεύσουμε τον καλύτερο εαυτό μας ώστε να μην γίνει κανένας από εμάς αφορμή να μισήσει τον προορισμό εξαιτίας μιας απρόσεκτης ή και κακής συμπεριφοράς ενός μεμονωμένου ατόμου.

Το κείμενο, ως εδώ, μοιάζει θεωρητικό, όμως δεν είναι.

Το περιστατικό που ακολουθεί είναι πραγματικό και συνέβη στην Κάρπαθο και μάλιστα σε ξενοδοχείο υψηλών προδιαγραφών.

Ο πελάτης (κατά σύμπτωση ξενοδόχος και αυτός) αποφάσισε να περάσει λίγες μέρες στην Κάρπαθο για ξεκούραση ξεκλέβοντας κάποιο χρόνο από τη δική του απασχόληση στον τόπο όπου δραστηριοποιείται.

Την ημέρα της αναχώρησης του και ενώ είχε μεταφέρει όλα τα πράγματα του, θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει το ρολόϊ του στο κομοδίνο του δωματίου που μόλις λίγο πριν είχε αδειάσει.

Έσπευσε αγχωμένος να το βρει γιατί ήταν πολύτιμο και σε συναισθηματικό επίπεδο πέρα από την αξία του.

Δυστυχώς όμως το ρολόϊ έλειπε.

Απευθύνθηκε στη διεύθυνση του ξενοδοχείου και παρακάλεσε να γίνουν οι ενέργειες εντοπισμού του. Δεν βρέθηκε, του είπαν.

Υποσχέθηκαν να το διερευνήσουν και πάλι.

Ως ξενοδόχος γνώριζε και υπέδειξε στον διευθυντή του ξενοδοχείου ακόμα και τη διαδικασία εντοπισμού του ατόμου ή των ατόμων που μπήκαν μετά τον πελάτη στο δωμάτιο αφού τα ηλεκτρονικά κλειδιά μπορούν να καταγράψουν τον κάτοχο τους.

Η διαδικασία φυσικά δεν έγινε.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο διευθυντής απέφευγε ακόμα και να απαντάει στις τηλεφωνικές κλήσεις του πελάτη, μια άλλη ακόμα “αρρώστια” από την οποία “πάσχουν” πολλοί κάτοχοι κινητών τηλεφώνων δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την παιδεία και την αγωγή τους.

Για αυτό το τελευταίο έχω και προσωπική εμπειρία, όχι βέβαια με τον διευθυντή του ξενοδοχείου, αλλά με άλλον που τυχαίνει και είναι και συνεργάτης του Δημάρχου στο νησί και έχει αποφασίσει να επιλέγει σε ποιες κλήσεις θα απαντά, έστω και αν αυτό αποτελεί υποχρέωση του λόγω του ρόλου του.

Αλλά αυτά είναι “ψιλά γράμματα” για μερικούς που απλά απόκτησαν ένα κινητό τηλέφωνο και δεν έχουν φροντίσει να αποκτήσουν τηλεφωνική αγωγή.

Θα επανέλθω λοιπόν στην αρχική μου τοποθέτηση:

Αν θέλουμε να επιζήσουμε ως άνθρωποι οφείλουμε να έχουμε παιδεία.

Και αν επίσης θέλουμε να επιζήσουμε ως επαγγελματίες οφείλουμε να έχουμε εκπαίδευση.

Και τα δύο έχουν ως κοινό παρανομαστή την ενσυναίσθηση.

Όσοι δεν την έχουν, λυπάμαι που θα το επισημάνω, καλό θα είναι να τεθούν στο περιθώριο γιατί οι καιροί δεν αφήνουν την πολυτέλεια της αναισθησίας και της ανευθυνότητας να κυριαρχούν όπως παλιότερα που τα πράγματα ήταν από μόνα τους ανθηρά και επικρατούσε η άποψη του “δεν βαριέσαι”.

Νότης Μαρτάκης
Πρόεδρος του ομίλου MTC GROUP,
Επιστημονικός συνεργάτης της ΚΕΔΕ στα θέματα Τουρισμού