THE ITALIAN ACADEMY| Photini Pazartzis, Women’s History Month 2022: Interview with Photini Pazartzis, Chair of the UN Human Rights Committee

The Italian Academy for Advanced Studies in America, Columbia University  Women’s History Month 2022: Interview with Photini Pazartzis, Chair of the UN Human Rights Committee –March 1, 2022 – March 31, 2022

To mark International Women’s Day 2022 and Women’s History Month 2022, the Academy focuses on the pressing issues of human rights, climate change, gender equality, and the role played by women lawyers.

Barbara Faedda, executive director of the Academy, interviewed Photini Pazartzis, professor of international law and director of the Athens Public International Law Center at the Faculty of Law of the National & Kapodistrian University of Athens. Professor Pazartzis is currently the chair of the UN Human Rights Committee (ICCPR).

BF

Professor Pazartzis, I would like to start by asking you to briefly explain what the United Nations Human Rights Committee is, what its mission is, and what the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) is.

PP

A few years after the adoption of the Universal Declaration of Human Rights in 1948, the UN General Assembly adopted in December 1966 two important international treaties that would further shape international human rights: the ICCPR and the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (IESCR). These are known as the twin covenants and, together with the Universal Declaration, form the International Bill of Human Rights.

The Human Rights Committee is a body of eighteen independent experts and is the supervisory mechanism of the ICCPR. The committee has a dual function: first, it regularly monitors the implementation by states parties of the civil and political rights under the covenant; all states parties are obliged to submit regular reports to the committee detailing how these rights are being implemented in the domestic sphere. The committee examines each report and addresses its concerns and recommendations to the state party in the form of “concluding observations.” Second, the committee has a quasi-judicial function, namely, the competence to examine individual complaints, whereby individuals bring cases before the committee regarding alleged violations of their rights under the covenant. The committee examines these claims and issues “views,” where it determines whether there has been a violation of an individual’s rights and proposes remedies.

BF

Through the years, the work of the committee has led to major changes in laws, practices, and policies, both at the national and individual levels. What do you think are the committee’s most important changes and accomplishments in recent years?

PP

Under the ICCPR, like other human rights treaties, states assume obligations and duties under international law to respect, protect, and fulfill human rights. The committee’s mandate aims to ensure that international obligations are respected, implemented, and enforced at the domestic level. Among the many issues that the committee has dealt with in recent years, one can note, for example, the core right to life, liberty, and physical security of individuals; freedom of movement and arbitrary deprivation of liberty; the prohibition of torture, including unauthorized medical experimentation; the right to privacy and the limitations on data collection and surveillance; the prohibition of hate speech, including online; the right to peaceful assembly and civic space freedom; and ensuring guarantees of fair trial.

BF

Your committee has to monitor the implementation of the covenant obligations by the nations that are party to it. According to article 3: “The States Parties to the present Covenant undertake to ensure the equal right of men and women to the enjoyment of all civil and political rights set forth in the present Convention.” While the covenant dates back to 1966, the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women was adopted in 1979. I’m wondering how often you are involved in issues of discrimination against women. I would also like to ask you how the 1979 convention relates to the committee’s work.

PP

Gender-based discrimination is prohibited under most human rights instruments, including the ICCPR. The CEDAW Convention adopted in 1979 focuses on women’s rights in particular. Despite the progress made under human rights law in securing women’s rights globally, millions of women and girls continue to experience discrimination and violence, as well as denial of their equality, dignity, and autonomy. The ICCPR regularly addresses such issues within its purview of nondiscrimination: violence against women and girls, sexual and reproductive rights, and gender equality and participation in decision making are a few examples.

BF

Too often, still today, women minimally participate in decision making and experience marginalization, discrimination, and invisibility. Many analyses confirm that countries with greater participation and leadership by women in society and politics tend to be more inclusive, receptive, egalitarian, and democratic. How do institutions like the committee contribute to this?

PP

Through monitoring the implementation by states parties of their obligations, institutions like the committee also advocate for women and girls’ equal enjoyment of all human rights, by regularly recommending to states reforms of discriminatory laws and practices, eradication of gender stereotypes and violence against women and girls, as well as equal participation of women in all aspects of civil, political, economic, and social life.

BF

In 2018, in its General Comment No. 36, the committee stated that “climate change is one of the most pressing and serious threats to the ability of present and future generations to enjoy the right to life.” Shortly after, in 2019, Michelle Bachelet, United Nations High Commissioner for Human Rights, stated: “Climate change is a reality that now affects every region of the world. We are burning up our future—literally.” I imagine the issue of climate change has been on your agenda for many years now, but has it become even more pressing lately? What are the issues you are dealing with?

PP

Although the Covenant on Civil and Political Rights does not include a specific right to a healthy environment that could be compromised by climate change, the Human Rights Committee in its 2018 General Comment No. 36 on the right to life (article 6 ICCPR) has recognized the intrinsic link between the environment and the realization of a range of human rights. Issues of climate change in relation to the right to life are increasingly coming before the committee.

It has recently determined that people who flee the effects of climate change should not be returned to their country of origin if essential human rights would be at risk on return.

Also, the committee has recently held that a state has protection and due diligence obligations to prevent the harmful consequences of pollution by illegal toxic substances, like pesticides, that lead to harm to life and to the environment.

These recent cases, which will certainly be followed by more, underscore the implications of environmental degradation for the realization of human rights and the importance for states to take action to prevent or mitigate harm associated with the environment.

BF

Climate change is a threat not just to the fundamental right to life, but to many other human rights as well. States have an obligation to prevent the negative consequences of climate change—which, we know now, are often foreseeable—and to ensure, especially for the most vulnerable people, the remedies and measures necessary for a life in dignity. Many experts and observers say that the negative consequences of climate change are greater for women. Do you also notice that in your work at the committee?

PP

Climate change and environmental degradation affect all individuals in the enjoyment of their human rights. It is true that negative consequences are more acutely felt by individuals belonging to groups that are already vulnerable, including women. But climate change is a pressing issue for the international community as a whole.

BF

Especially in light of the present situation in Ukraine—but also in relation to other geographical areas that have been affected by the same issue for years—I can’t help but ask you a question about refugees. How is the commission involved in issues related to refugees and asylum seekers?

PP

The Human Rights Committee has long been addressing issues relating to refugees and asylum seekers, but even more so in recent years, as we have witnessed migratory movements in Europe, Africa, Asia, and other parts of the world.

The basic principle is that an individual cannot be deported, extradited, or otherwise removed to a country where he or she faces a serious risk of torture or cruel, inhuman, or degrading treatment.

The committee considers that the principle of nonrefoulement is an integral component of the protection against torture or other forms of degrading treatment, or arbitrary deprivation of life, as protected under both article 7 and article 6 of the ICCPR. Protection of migrants or asylum seekers remains a major human rights challenge: hostile policies toward migrants, perceived security threats, often result in attempts to limit existing protection under human rights law. Furthermore, all too often, effective safeguards or remedies, including interim protection and legal guarantees, are inaccessible or ineffective.

The HRC, on the basis of states’ obligations to respect and ensure rights of individuals, has consistently adopted the position that a state party would be in violation of its human rights obligations if its actions would expose an individual to a real risk of irreparable harm, such as that contemplated by articles 6 and 7 of the covenant.

BF

The Universal Declaration for Human Rights was adopted in 1948, after the horrors of World War II. In light of the current situation, of the many conflicts in the world, of the lack of respect for the basic rights of many individuals and communities in several areas of the planet, it is easy to have a pessimistic view of the lack of progress of humanity. I would like to ask you a question that I often ask in my interviews: Where have we failed—as citizens or, simply, as human beings—since the end of World War II? What could have been done that has not been done?

PP

There are two ways of looking at a glass: half-filled or half-empty. I would not tend to be overly pessimistic, mainly because we should keep in mind the impressive development of human rights instruments and standards in the post–World War II era, on a universal, regional, and domestic level.

In fact, the field of human rights has been one of the areas of international law where we have witnessed immense progress in the consolidation and widening of protected rights, look at the three generations of human rights.

So, much has been accomplished, and it is up to each and every one of us and all together to keep this acquis and continue efforts for a better future.

BF

Do you have a specific message for young women from all over the world who intend to pursue a legal career in human rights?

PP

My message is only one of encouragement. Women have achieved important accomplishments in all areas, and, while many young women across the world continue to face barriers, especially in the area of work, their voices are heard.

This year’s theme for International Women’s Day is #Break the Bias. Let’s do it!

————————

The Italian Academy for Advanced Studies in America, Columbia University
Μήνας Ιστορίας Γυναικών 2022: Συνέντευξη με τη Φωτεινή Παζαρτζή, Πρόεδρο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ -1 Μαρτίου 2022 – 31 Μαρτίου 2022

Για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 2022 και του Μήνα Ιστορίας της Γυναίκας 2022, η Ακαδημία εστιάζει στα πιεστικά ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κλιματικής αλλαγής, της ισότητας των φύλων και του ρόλου που διαδραματίζουν οι γυναίκες δικηγόροι.
Η Barbara Faedda, εκτελεστική διευθύντρια της Ακαδημίας, πήρε συνέντευξη από τη Φωτεινή Παζαρτζή, καθηγήτρια διεθνούς δικαίου και διευθύντρια του Κέντρου Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου Αθηνών στη Νομική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η καθηγήτρια Παζαρτζή είναι σήμερα πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (ICCPR).

Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ
BF

Κυρία Παζαρτζή, θα ήθελα να ξεκινήσω ζητώντας σας να εξηγήσετε εν συντομία τι είναι η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, ποια είναι η αποστολή της και τι είναι το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR).

PP

Λίγα χρόνια μετά την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1948, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε τον Δεκέμβριο του 1966 δύο σημαντικές διεθνείς συνθήκες που θα διαμόρφωσαν περαιτέρω τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα: το ICCPR και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. IESCR). Αυτά είναι γνωστά ως δίδυμα συμβόλαια και, μαζί με την Οικουμενική Διακήρυξη, αποτελούν τη Διεθνή Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ένα σώμα δεκαοκτώ ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων και είναι ο εποπτικός μηχανισμός του ICCPR.

Η επιτροπή έχει διπλή λειτουργία: πρώτον, παρακολουθεί τακτικά την εφαρμογή από τα συμβαλλόμενα κράτη των αστικών και πολιτικών δικαιωμάτων βάσει του Συμφώνου. όλα τα συμβαλλόμενα κράτη είναι υποχρεωμένα να υποβάλλουν τακτικές εκθέσεις στην επιτροπή με λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται αυτά τα δικαιώματα στην εσωτερική σφαίρα.
Η επιτροπή εξετάζει κάθε έκθεση και απευθύνει τις ανησυχίες και τις συστάσεις της στο συμβαλλόμενο κράτος με τη μορφή «τελικών παρατηρήσεων».

Δεύτερον, η επιτροπή έχει μια οιονεί δικαστική λειτουργία, δηλαδή την αρμοδιότητα να εξετάζει μεμονωμένες καταγγελίες, σύμφωνα με την οποία τα άτομα υποβάλλουν υποθέσεις ενώπιον της επιτροπής σχετικά με εικαζόμενες παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους βάσει του συμφώνου. Η επιτροπή εξετάζει αυτούς τους ισχυρισμούς και εκδίδει «απόψεις,

BF

Με τα χρόνια, το έργο της επιτροπής οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στους νόμους, τις πρακτικές και τις πολιτικές, τόσο σε εθνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι σημαντικότερες αλλαγές και επιτεύγματα της επιτροπής τα τελευταία χρόνια;

PP

Σύμφωνα με το ICCPR, όπως και άλλες συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα κράτη αναλαμβάνουν υποχρεώσεις και καθήκοντα βάσει του διεθνούς δικαίου να σέβονται, να προστατεύουν και να εκπληρώνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η εντολή της επιτροπής στοχεύει να διασφαλίσει ότι οι διεθνείς υποχρεώσεις τηρούνται, εφαρμόζονται και επιβάλλονται σε εγχώριο επίπεδο.

Μεταξύ των πολλών θεμάτων με τα οποία ασχολήθηκε η επιτροπή τα τελευταία χρόνια, μπορεί κανείς να σημειώσει, για παράδειγμα, το βασικό δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και τη σωματική ασφάλεια των ατόμων, ελευθερία κινήσεων και αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας· την απαγόρευση των βασανιστηρίων, συμπεριλαμβανομένων των μη εξουσιοδοτημένων ιατρικών πειραμάτων· το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και οι περιορισμοί στη συλλογή και παρακολούθηση δεδομένων· την απαγόρευση της ρητορικής μίσους, συμπεριλαμβανομένου του Διαδικτύου· το δικαίωμα στην ειρηνική συγκέντρωση και την ελευθερία του πολιτικού χώρου· και την εξασφάλιση εγγυήσεων για δίκαιη δίκη.

BF

Η επιτροπή σας πρέπει να παρακολουθεί την εφαρμογή των υποχρεώσεων της διαθήκης από τα έθνη που είναι συμβαλλόμενα μέρη σε αυτήν.
Σύμφωνα με το άρθρο 3: «Τα Κράτη Μέρη στο παρόν Σύμφωνο αναλαμβάνουν να διασφαλίσουν το ίσο δικαίωμα ανδρών και γυναικών στην απόλαυση όλων των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων που ορίζονται στην παρούσα Σύμβαση». Ενώ το σύμφωνο χρονολογείται από το 1966, η Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών εγκρίθηκε το 1979.
Αναρωτιέμαι πόσο συχνά εμπλέκεστε σε θέματα διακρίσεων κατά των γυναικών.
Θα ήθελα επίσης να σας ρωτήσω πώς σχετίζεται η σύμβαση του 1979 με το έργο της επιτροπής.

PP

Οι διακρίσεις λόγω φύλου απαγορεύονται βάσει των περισσότερων πράξεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του ICCPR.
Η Σύμβαση CEDAW που εγκρίθηκε το 1979 εστιάζει στα δικαιώματα των γυναικών ιδιαίτερα.
Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί βάσει της νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των γυναικών παγκοσμίως, εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια συνεχίζουν να υφίστανται διακρίσεις και βία, καθώς και άρνηση της ισότητας, της αξιοπρέπειας και της αυτονομίας τους.
Το ICCPR αντιμετωπίζει τακτικά τέτοια ζητήματα στο πλαίσιο της αρμοδιότητάς του για τη μη διάκριση: η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών, τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα και η ισότητα των φύλων και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων είναι μερικά παραδείγματα.

BF

Πολύ συχνά, ακόμα και σήμερα, οι γυναίκες συμμετέχουν ελάχιστα στη λήψη αποφάσεων και βιώνουν περιθωριοποίηση και διακρίσεις. Πολλές αναλύσεις επιβεβαιώνουν ότι οι χώρες με μεγαλύτερη συμμετοχή και ηγεσία των γυναικών στην κοινωνία και την πολιτική τείνουν να είναι πιο περιεκτικές, δεκτικές, ισότιμες και δημοκρατικές. Πώς συμβάλλουν σε αυτό ιδρύματα όπως η επιτροπή;

PP

Μέσω της παρακολούθησης της εφαρμογής των υποχρεώσεων τους από τα συμβαλλόμενα κράτη, θεσμοί όπως η επιτροπή υποστηρίζουν επίσης την ίση απόλαυση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ γυναικών και κοριτσιών, προτείνοντας τακτικά στα κράτη μεταρρυθμίσεις νόμων και πρακτικών που εισάγουν διακρίσεις, εξάλειψη των στερεοτύπων φύλου και της βίας κατά των γυναικών και κορίτσια, καθώς και ισότιμη συμμετοχή των γυναικών σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

BF

Το 2018, στο Γενικό Σχόλιο Νο. 36, η επιτροπή δήλωσε ότι «η κλιματική αλλαγή είναι μια από τις πιο πιεστικές και σοβαρές απειλές για την ικανότητα των σημερινών και των μελλοντικών γενεών να απολαμβάνουν το δικαίωμα στη ζωή». Λίγο αργότερα, το 2019, η Michelle Bachelet, Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δήλωσε: «Η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει πλέον κάθε περιοχή του κόσμου. Καίγουμε το μέλλον μας—κυριολεκτικά». Φαντάζομαι ότι το θέμα της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται στην ατζέντα σας εδώ και πολλά χρόνια, αλλά έχει γίνει ακόμη πιο πιεστικό τον τελευταίο καιρό; Ποια είναι τα θέματα που αντιμετωπίζετε;

PP

Αν και το Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα δεν περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον που θα μπορούσε να διακυβευτεί από την κλιματική αλλαγή, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Γενικό Σχόλιο αριθ. 36 του 2018 για το δικαίωμα στη ζωή (άρθρο 6 ICCPR) έχει αναγνωρίσει ο εγγενής σύνδεσμος μεταξύ του περιβάλλοντος και της υλοποίησης μιας σειράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θέματα κλιματικής αλλαγής σε σχέση με το δικαίωμα στη ζωή έρχονται όλο και περισσότερο ενώπιον της επιτροπής.
Πρόσφατα καθόρισε ότι τα άτομα που φεύγουν από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν θα πρέπει να επιστρέφονται στη χώρα καταγωγής τους, εάν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα διατρέχουν κίνδυνο κατά την επιστροφή.

Επίσης, η επιτροπή έκρινε πρόσφατα ότι ένα κράτος έχει υποχρεώσεις προστασίας και δέουσας επιμέλειας για την πρόληψη των επιβλαβών συνεπειών της ρύπανσης από παράνομες τοξικές ουσίες, όπως τα φυτοφάρμακα, που οδηγούν σε βλάβες στη ζωή και στο περιβάλλον.

Αυτές οι πρόσφατες περιπτώσεις, τις οποίες σίγουρα θα ακολουθήσουν περισσότερες, υπογραμμίζουν τις επιπτώσεις της περιβαλλοντικής υποβάθμισης για την υλοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη σημασία της ανάληψης δράσης από τα κράτη για την πρόληψη ή τον μετριασμό της βλάβης που σχετίζεται με το περιβάλλον.

BF

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί απειλή όχι μόνο για το θεμελιώδες δικαίωμα στη ζωή, αλλά και για πολλά άλλα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα κράτη έχουν την υποχρέωση να αποτρέψουν τις αρνητικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής – οι οποίες, γνωρίζουμε τώρα, είναι συχνά προβλέψιμες – και να εξασφαλίσουν, ειδικά για τα πιο ευάλωτα άτομα, τα διορθωτικά μέτρα και τα απαραίτητα μέτρα για μια αξιοπρεπή ζωή. Πολλοί ειδικοί και παρατηρητές λένε ότι οι αρνητικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι μεγαλύτερες για τις γυναίκες.
Το παρατηρείτε και στη δουλειά σας στην επιτροπή;

PP

Η κλιματική αλλαγή και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος επηρεάζουν όλα τα άτομα στην απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Είναι αλήθεια ότι οι αρνητικές συνέπειες γίνονται πιο έντονα αισθητές από άτομα που ανήκουν σε ομάδες που είναι ήδη ευάλωτες, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών. Αλλά η κλιματική αλλαγή είναι ένα πιεστικό ζήτημα για τη διεθνή κοινότητα στο σύνολο της.

BF

Ειδικά υπό το φως της παρούσας κατάστασης στην Ουκρανία —αλλά και σε σχέση με άλλες γεωγραφικές περιοχές που πλήττονται από το ίδιο ζήτημα εδώ και χρόνια— δεν μπορώ να μην σας κάνω μια ερώτηση για τους πρόσφυγες.
Πώς εμπλέκεται η επιτροπή σε θέματα που σχετίζονται με τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο;

PP

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ασχολείται από καιρό με ζητήματα που σχετίζονται με τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, αλλά ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια, καθώς έχουμε δει μεταναστευτικά κινήματα στην Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και άλλα μέρη του κόσμου.

Η βασική αρχή είναι ότι ένα άτομο δεν μπορεί να απελαθεί, να εκδοθεί ή να απομακρυνθεί με άλλο τρόπο σε μια χώρα όπου αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο βασανιστηρίων ή σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης.
Η επιτροπή θεωρεί ότι η αρχή της μη επαναπροώθησης αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της προστασίας από βασανιστήρια ή άλλες μορφές ταπεινωτικής μεταχείρισης ή αυθαίρετης στέρησης της ζωής, όπως προστατεύεται τόσο από το άρθρο 7 όσο και από το άρθρο 6 του ICCPR.
Η προστασία των μεταναστών ή των αιτούντων άσυλο παραμένει μια σημαντική πρόκληση για τα ανθρώπινα δικαιώματα: εχθρικές πολιτικές έναντι των μεταναστών, αντιληπτές απειλές για την ασφάλεια, συχνά καταλήγουν σε προσπάθειες περιορισμού της υφιστάμενης προστασίας βάσει της νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Επιπλέον, πολύ συχνά, οι αποτελεσματικές διασφαλίσεις ή ένδικα μέσα, συμπεριλαμβανομένων της προσωρινής προστασίας και των νομικών εγγυήσεων, είναι απρόσιτες ή αναποτελεσματικές.
Το HRC, βάσει των υποχρεώσεων των κρατών, τον σεβασμό και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των ατόμων, έχει υιοθετήσει σταθερά τη θέση ότι ένα κράτος μέρος θα παραβίαζε τις υποχρεώσεις του για τα ανθρώπινα δικαιώματα εάν οι ενέργειές του εκθέτουν ένα άτομο σε πραγματικό κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης, όπως αυτός που προβλέπουν τα άρθρα 6 και 7 του η διαθήκη.

BF

Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα υιοθετήθηκε το 1948, μετά τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπό το πρίσμα της τρέχουσας κατάστασης, των πολλών συγκρούσεων στον κόσμο, της έλλειψης σεβασμού των βασικών δικαιωμάτων πολλών ατόμων και κοινοτήτων σε πολλές περιοχές του πλανήτη, είναι εύκολο να έχουμε μια απαισιόδοξη άποψη για την έλλειψη προόδου ανθρωπότητα.
Θα ήθελα να σας κάνω μια ερώτηση που κάνω συχνά στις συνεντεύξεις μου: Πού έχουμε αποτύχει —ως πολίτες ή, απλώς, ως άνθρωποι— από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου;
Τι θα μπορούσε να είχε γίνει που δεν έγινε;

PP

Υπάρχουν δύο τρόποι να δεις ένα ποτήρι: μισογεμάτο ή μισοάδειο. Δεν θα έτεινα να είμαι υπερβολικά απαισιόδοξη, κυρίως επειδή θα πρέπει να έχουμε κατά νου την εντυπωσιακή ανάπτυξη των μέσων και των προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εγχώριο επίπεδο. Στην πραγματικότητα, ο τομέας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπήρξε ένας από τους τομείς του διεθνούς δικαίου όπου έχουμε δει τεράστια πρόοδο στην εδραίωση και τη διεύρυνση των προστατευόμενων δικαιωμάτων, δείτε τις τρεις γενιές ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έτσι, έχουν επιτευχθεί πολλά και εναπόκειται στον καθένα μας και όλοι μαζί να διατηρήσουμε αυτό το κεκτημένο και να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για ένα καλύτερο μέλλον.

BF

Έχετε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα για τις νέες γυναίκες από όλο τον κόσμο που σκοπεύουν να ακολουθήσουν μια νομική καριέρα στα ανθρώπινα δικαιώματα;

PP

Το μήνυμα μου είναι μόνο ένα ενθαρρυντικό. Οι γυναίκες έχουν επιτύχει σημαντικά επιτεύγματα σε όλους τους τομείς και, ενώ πολλές νέες γυναίκες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν εμπόδια, ειδικά στον τομέα της εργασίας, η φωνή τους ακούγεται.
Το φετινό θέμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι #Break the Bias. Ας το κάνουμε!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΦΩΤΕΙΝΗ Κ. ΠΑΖΑΡΤΖΗ

Καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου και Διευθυντής του Κέντρου Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου Αθηνών στη Νομική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ICCPR (από το 2015) και σήμερα Αντιπρόεδρος.

Είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου (από τον Σεπτέμβριο του 2019) και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ESIL.

Με άδεια κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους 2017-2018, ήταν Επισκέπτρια Συνεργάτης στο Κέντρο Διεθνούς Δικαίου Lauterpacht και στο Wolfson College Cambridge.

Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1983) και τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris-II Panthéon-Assas (DEA, 1984· Κρατικό Διδακτορικό, 1992, Βραβείο Paul Guggenheim).

Υπήρξε Visiting Fellow στο Lauterpacht Research Center for International Law (1998)

Τομείς ενδιαφέροντος της είναι το δημόσιο διεθνές δίκαιο, η επίλυση διαφορών, η διεθνής εκδίκαση και διαδικασία, το διεθνές ποινικό δίκαιο, το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το δίκαιο της θάλασσας.

Βασικές δημοσιεύσεις και επιμελημένοι τόμοι:

Δεσμεύσεις για την ειρηνική διευθέτηση διαφορών μεταξύ κρατών (Παρίσι, LGDJ, 1992),

Διαδοχή κρατών σε πολυμερείς συνθήκες υπό το φως των πρόσφατων εδαφικών αλλαγών (Παρίσι, Pedone, 2002),

Διεθνή εγκλήματα καταστολής (Παρίσι, Pedone , 2007),

Η δικαστική λειτουργία στο διεθνές δίκαιο (Αθήνα, Νομική Βιβλιοθήκη, 2015), Π.-Μ. Eisemann &  Φ.Παζαρτζή (επιμ.),

The Jurisprudence of the International Court of Justice (Paris, Pedone, 2000 Φ. Παζαρτζή & Μ. Γαβουνέλη (επιμ.) με τους Α. Γουργουρίνη & Μ. Παπαδάκη, Reconceptualising the Κράτος Δικαίου στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση, Πόροι, Επενδύσεις και Εμπόριο (Hart, Οξφόρδη 2016).