ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΗΣ ΑΠΟΠΑΝΤΗΣ
ΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΠΑΝΤΗΣ, ΑΧΑΤΤΑ! ΦΩΤΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ
Στο λόφο της “ΑΠΟΠΑΝΤΗΣ”, πουν του χωριού ο Φάρος
ένα ξωκκλήσι γραφικό, στην κορυφή χτισμένο
έχει θρονί η Παναγιά, κι από ψηλά ναι θάρρος
στον κάθε της προσκυνητή, στον κάθε πονεμένο!
Την μέρα ο ήλιος, λούζει τον ανέμοι τον χτενίζουν
σκεπάζει τον ο Ουρανός, η φύση τον χαϊδεύει.
Η Πούλια κι ο Αυγερινός, τις νύχτες τον φωτίζουν!!
Κοντά του ο προσκυνητής, πάντοτε γαληνεύει
σαν της Αχάττας τα νερά, κι η αύρα τον δροσίζει
και το ηλιοβασίλεμα, χρώματα τον γεμίζουν
στου Παραδείσου, μια γωνιά, πως βρίσκεται νομίζει
κείνος που ακούει τα πουλιά, γλυκά να τιτιβίζουν….
Καντήλι, μπρος στη Παναγιά, σβηστό ποτέ δεν μένει
θυμιάσματα κι αρώματα! μοσχομυρίζει η φύση!
Ο κυνηγός και ο βοσκός, κάθε πρωί. .πηγαίνει
κι από μακριά τον προσκυνά! όποιους, τον αγναντεύει.
ΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΠΑΝΤΗΣ, ΑΧΑΤΤΑ! ΦΩΤΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ
Προστάτης είναι του βοσκού, του αγρότη και του ναύτη
τον προσκυνά κι ο μαθητής που πάει στο σχολειό του.
Πηγαίνει κι ο μελισσουργός και το καντήλι ανάβει
κι ο αεροπόρος! σαν πετά, του κάνει τον Σταυρό του.
Στο λόφο της ΑΠΟΠΑΝΤΗΣ, στις πέτρες χαραγμένα
είναι παιδιών ονόματα, που έχουν πια…γεράσει.
Παιδιών!, που απ τα σχολικά…όμορφα!, περασμένα
κι εκείνων!, που από χωριά…έχουν κι αυτοί περάσει!!.
Από την ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή της μητέρας μου Φωτεινής Γεργατσούλη-Σταματιάδη
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΗ
