Στην προσωπική της ζωή, είχε τη γενναιότητα να μιλήσει δημόσια από την αρχή για τη μάχη της με τον καρκίνο, να τη δώσει για χρόνια χωρίς να πάψει να ζει όπως πριν, και να γίνει θετικό πρότυπο για χιλιάδες γυναίκες και άνδρες με καρκίνο.
Στη δημόσια παρουσία της κέρδισε τον σεβασμό όλων με την αξιοπρέπεια της και την ουσιαστική δουλειά της ως πρώτη γυναίκα επικεφαλής σε ένα ανδροκρατούμενο πολιτικό κόμμα, δίνοντας ευκαιρίες και σε άλλες νέες πολιτικούς.
Πριν φύγει, πρόλαβε να είναι η πρώτη πολιτική αρχηγός που προσπάθησε να ευθυγραμμίσει το
πρόγραμμα του κόμματος της με τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία.
Οι Πράσινοι εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια της και στο Κίνημα Αλλαγής.
