Αυτή την ώρα, δεν θα αναφερθώ στην πολιτική διαδρομή και στην προσφορά της.
Είναι γνωστή και ξεκάθαρη η υποστηρικτική ενεργή στάση μου, τόσο προς τον Γιώργο Γενηματά ως τον πρόωρο θάνατο του (το 1994), όσο και προς την Φώφη Γενηματά, από το 2000, έως σήμερα, που αισθάνομαι «ράκος», σα να έχασα την μικρή μου αδελφή.
Μόνο δυο λόγια ανθρώπινα θέλω, να πω προς τα παιδιά της, που κτυπήθηκαν (μικρά ακόμη) από τον ανείπωτο πόνο του πρόωρου χαμού της μάνας τους.
Δίπλα στην οδύνη σας – που την συμμερίζεται όλος ο ελληνικός λαός – να βάλετε ψηλά το συναίσθημα της υπερηφάνειας, για την ανθρωπιά, την καλοσύνη, το ήθος, την αξιοσύνη και την προσφορά της μητέρας σας.
Άξια !
ΚΟΣΜΑΣ ΣΦΥΡΙΟΥ