Ήπια ποτήρια αμέτρητα, πικρά, φαρμακωμένα
μα σκέτο δηλητήριο ήταν αυτό ‘πό σένα
Κορούλα μου ευγενική και καλαναθρεμμένη
πώς κάθεσαι στη μαύρη γη τόσο καιρό θαμμένη;
Πού άφησες, κορούλα μου, την οικογένειά σου,
τη μάνα σου τ΄ αδέρφια σου, που ‘μώναν στ’ όνομά σου;
Πώς να αντέξω, κούκλα μου, τον άδικο χαμό σου
που ΄ναι για μένα ασήκωτος ο αποχωρισμός σου;
Επέθαινες κι ’έν ήθελες να μου το πουν εμένα
γιατί ’ξερες εις τη ζωή πόσα ’χω περασμένα
Μα όσα κι αν επέρασε η νιότη η δικιά μου
ευτυχισμένα ήθελα να βλέπω τα παιδιά μου
Έφυγες κι άφησες καημό στα σπίτια τα δικά μας
κι η κόρη σου και τα παιδιά είν’ η παρηγοριά μας.
Η κόρη σου η μοναχή και ο χρυσός γαμπρός σου,
που στάθηκαν ηρωικά κόρη μου στο πλευρό σου
Έτρεξε κι η Σοφία μας σαν και την Ευδοξία,
για να σου δώσει ο Θεός κόρη μου την υγεία
Η Ευδοξία ολημερίς ήτανε στο πλευρό σου
και ο Δημήτρης στάθηκε σαν να ‘ταν αδερφός σου
Και ο Κωστής μας σιωπηλά ,κορούλα μου, σε κλαίει
και με μεγάλο καημό το όνομά σου λέει
Πού πήγανε οι ομορφιές και τα χαρίσματά σου,
που όπου κι αν επέρασες έμεινε τ’ όνομά σου
Μέσα εκεί στη μαύρη γη, κορούλα μου, που πήες
πες μου ποιους εσυνάντησες κι αν τον μπαμπά σου είες
Πες μου αν ανταμώσατε κι αν είδες τον μπαμπά σου
τους θείους και τις θείες σου, την άτυχη γιαγιά σου,
που έφυγε κορούλα μου πρόωρα σαν κι εσένα
και πήγανε οι ομορφιές κι η μόρφωση χαμένα
Πρώτ’ ήσουν στο Δημοτικό και σ΄ όλα τα σχολεία
και στο Πανεπιστήμιο έπαιρνες τα βραβεία
Σ’ όλα ’τανε ξεχωριστό, κόρη μου, τ’ όνομά σου
και ο καημός μου θα σβηστεί, όταν θα ‘ρθω κοντά σου
Κάμε, Θεέ μου, να γενεί σαν πούπουλο το χώμα
όπου σκεπάζει, κόρη μου, το ακριβό σου σώμα
Η χαροκαμένη σου μάνα Νίνα Σκούλλου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι συμμετείχαν στο βαρύτατο πένθος μας για τον θάνατο της λατρεμένης μας Σταυρούλας.
Οικ. Νίνας Σκούλλου
