Γράφαμε ότι η Νέα Μετα-Πανδημική (Μ.Π.) Εποχή θα φέρει κοσμοϊστορικές αλλαγές, που ευνοούν την Ελλάδα και έχουν να κάμουν περισσότερο με την πανδημία, άμεσα ή έμμεσα.. από την βραδυκίνητη μεν γραφειοκρατία των 27 μελών της Ε.Ε. πολύτιμη δε συνεισφορά περί τα 72 δισ. ευρώ, συνεπικουρούμενη και από τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες.
Η πανδημία, ως γνωστό, λειτούργησε επιταχυντικά στην άνοδο της τηλεργασίας.
Η τάση αποσύνδεσης του τόπου εργασίας από τον τόπο κατοικίας καθιστά την Ελλάδα έναν από τους πιο ελκυστικότερους προορισμούς για τους “νομάδες” πακοσμιοποίησης.
Προς το παρόν, όμως, αντί να προωθούνται απαραίτητες δημόσιες αναδιαρθρώσεις, ορθώνονται αντικοινωνικές πρακτικές για την δήμευση-σοβιετοποίηση των περιουσιών με “δασικούς” χάρτες, με επικείμενη αύξηση στρεμμάτων οικοδόμησης, με δήμευση ιαματικών πηγών, σκούπα(!).. αντί σε χαλεπούς καιρούς να παραχωρούνται δημόσιες εκτάσεις για αμεσότερη ιδιωτική και τοπική ανάπτυξη η κοινωνία βλέπει άφωνη απρόσμενα στραβοπατήματα από φιλελεύθερη διακυβέρνηση(!).
Γι΄ αυτό εναντιόνονται με καταιγιστικές ανακοινώσεις τους το σύνολο των θεσμικών, συλλογικών, αυτοδιοικητικών, επαγγελματικών, βουλευτικών, επιχειρηματικών, κ.τ.λ. παραγόντων των νησιών, οι περισσότεροι προσκείμενοι στην κυβερνώσα παράταξη της Ν.Δ., εγείροντας σοβαρά ζητήματα αξιοπιστίας, προχειρότητας και προβληματικότητας δεχόμενοι τις ηχηρές φωνές του συνόλου των πολιτών.
Πάντως, εμείς δεν ακολουθούμε τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις των καλών φίλων και συμμαθητών Γιώργου Δημάρχου και Νίκου Κανάκη αλλά θα επικεντρωθούμε περισσότερο στις κοινωνικές προεκτάσεις των αιφνίδιων μέτρων της κυβέρνησης και από μίαν άλλη οπτική γωνία.. θέτοντας αγωνιώδη ερωτήματα θυμωμένων πολιτών:
1) Είναι ποτέ δυνατόν, λένε, ένας μεσαίος πολίτης για να κτίσει ένα σπίτι για λογαριασμό του, σε λίγο κατά τον νέο νόμο, να χρειάζεται 8 στρέμματα(!);
Ή αν διαθέτει 4 στρέμματα, όπως προυπήρξε ανέκαθεν, να μην μπορεί να κτίσει και να μένουν άχρηστες αμέτρητες περιουσίες;
Και που θα βρει ΑΜΕΣΑ τα υπέρογκα ποσά που απαιτούνται για την οικοδομή;
Πως θα κτίσει…Δεν γνωρίζουν ότι η μεσαία τάξη προέρχεται από απανωτές “συμφορές”, της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και τώρα της πανδημίας, χωρίς εργασίες;
2) Δυστυχώς, “οι συμφορές”, όπως λένε, δεν τελειώνουν εδώ..
“Μη σε νοιάζει, ότι δεν σου αχρηστεύει μέχρι 8 στρέμματα, έρχεται ο νέος δασικός χάρτης και τα αποτελειώνει”
Και οι μετανάστες που η ίδια η πολιτεία τους εξανάγκασε ποικιλοτρόπως να μεταναστεύσουν, τώρα επαναπατριζόμενοι, τους ξεκληρίζει για δεύτερη φορά.. επειδή, αλοίμονο, με χρόνια στην ξενιτιά, φυσιολογικά κάπως εγρίεψαν, “μεταλλάχθηκαν σε ασπαλαθοδάση” και από κάποια φρύγανα, σκίνα, αστειές, κ.τ.λ., που κατά τον “νόμο είναι δασικά”!!.
Κάποιοι θα πρέπει να απαντήσουν εάν στην ζυγαριά ένας ασπάλαθος ζυγίζει περισσότερο από την περιουσία και την ζωή ενός ανθρώπου ή και του πλανήτη;
Καλά, από εκεί ψηλά (δορυφορικά), δεν μπορούν να διακρίνουν ξερολιθιές, παλαιά κτίσματα, αλώνια, κ.τ.λ. και που οι πρόγονοι μηδενός εξαιρουμένου, με χίλιους-δυό κόπους τα φτιάξανε και ζούσανε αμέτρητες γενεές γενεών από όλα αυτά τα παραγωγικά χωράφια;
Πάντως, εδώ κάτω στο μεγαλύτερο βουνό μας, την Χώμαλη, μέχρι την κορυφή, όλοι αυτοί “οι μάρτυρες” χρήσης και τροφοδοτικής γης είναι ακόμα ορατοί..
Μακάρι να είχαμε δάση (και ποιος δεν θα το ήθελε), αλλά τα ξερονήσια πως γίνεται να τα “μπογιατίζουν” ολοπράσινα- δασικά;
Όσο αφορά τις προσχηματικές αιτιάσεις περί ανύπαρκτων περιουσιακών εγγράφων κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής, το λοιπόν;
Αφού από πριν, τω καιρώ εκείνω, τα τούρκικα φιρμάνια λαμβάνονται υπόψη.. εδώ, τώρα, δεν αρκούν τα κάθε είδους ελληνικά έγγραφα με μάρτυρες σύμφωνα με τις υπάρχουσες διαδικασίες της κάθε εποχής;
Τα παντόξενα με χρησικτησία 20 χρόνια τα κάνουν δικά τους και τώρα το κράτος με ένα “δασικό χαρακτηρισμό” ή λιγότερα από 8 στρέμματα στο άψε-σβήσε ή τα δημεύει ή τα βγάζει άχρηστα, ένα και το αυτό.
Διότι, το ξεκαθαρίζουν για να τρέχουν στις απίστευτα δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, ίσως και δικαστήρια, ούτε λόγος, μετά από τόσες “πανούκλες”.
Δηλαδή, οι χιλιετηρίδες που παλεύανε μέσα σε αυτά τα χωράφια οι προ-προ-προ.., τα νόμιμα χαρτιά μεταβιβάσεων που τα έχουνε πολυ-χρυσο-πληρώσει από την μια γενιά στην άλλη στις εφορίες, στους συμβολαιογράφους, στα υποθυλοφυλακεία, στους δικηγόρους, στα ΕΝΦΙΑ, κ.τ.λ., κ.τ.λ. όλα αυτά στον κάλαθο των αχρήστων, μετά με μια μονοκοντυλιά όλα χαμένα, δεν έχουν τίποτα;
Εδώ συμβαίνει το αντίστροφο αδιανόητο, παράδοξο χωρίς κανένας να το λαμβάνει υπόψη..
Στα Βόρεια μέρη, όπου βρέχει συνέχεια και κατά συνέπεια η δασική βλάστηση “μεγαλουργεί ” από τα υγρασιασμένα εδάφη και απ΄ ότι βλέπουμε “οργιάζει”.. εκεί καλά κάνουν και ψάχνουν πίσω τους δασικούς χάρτες του 1922, του 1944, τους κατοπινούς του 1960, του 1979 και τους προχθεσινούς μήπως “ανακαλύψουν” κάποιο δάσος, που εν τω μεταξύ έχει κοπεί και “μεταλλαχθεί” σε σπίτι ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη άπληστη φυσιοφαγία.
Από την άλλη εδώ στα νησιά, που βρέχει μια και που να λάχει, όσο τρέχουν πίσω στον χρόνο οι δασικοί χάρτες, τόσο το καλύτερο, τόσο πιο πεντακάθαρα φαίνονται τα χωράφια..
Ας έκαναν κι αλλιώς.. τότε ολονών τα προς το ζειν έβγαιναν με μεγάλους κόπους και θυσίες από το κάθε μέτρο γης για όσους προνομιούχους πρωτότοκους το κατείχαν.
Για όλους τους υπόλοιπους άτυχους “τρούτσους”, που έμεναν στον “ξύστη” ή κολλούσαν στους κανακάρηδες σαν παραγιοί, πολλές φορές “κοιλιοούλιες”΄, δηλ. μεροκάματο-ισοδύναμο μεροφάοτο από τα ψίχουλα του αφεντικού.. Ή εξαναγκαζόντουσαν να εξαφανίζονται από προσώπου Καρπάθου, άλλοι αξιοποιώντας το πρόσφορο έδαφος στις νέες τους πατρίδες να γίνονται μεγάλοι και τρανοί και να πλουτίζουν αλλά συνάμα να φτωχαίνουν τα νησιά τους, τη χώρα τους από σπάνιους έμψυχους και υλικούς πόρους.. κι άλλοι να μένουν “κολόμποι” ή να επιστρέφουν με σακούλια χρυσές λίρες να αγοράσουν όποια γη, να την ξερημάζουν, να την κάνουν “κούκλα” πρώτα για να βγαίνει “ο επιούσιος” και κατά δεύτερο για να μπαίνουν και στα μάτια των συγχωριανών τους ότι έχουν ανέβει σκαλιά και έχουν διαγράψει πλέον με τον δυναμισμό τους “το στίγμα του “τρούτσου”.
Τελευταία, επί πλέον, επειδή η νησιωτική χώρα δεν μπορεί να παρέχει τις μίνιμουμ σύγχρονες ανέσεις της καθημερινότητας συντελείται η ερημοποίησή της, εγκαταλείποντας και τις “μεταλλαγμένες” περιουσίες τους σε απλά “φρυσαλοδάση”, διότι με τις ξεραϊλες ποτέ δεν υπήρξανε δάση, όπως τα εννοούμε όλοι με την ευρύτερη, κανονική τους έννοια.
Ποιός, πράγματι, θα ήθελε στα καλά καθούμενα να παρατήσει το σπίτι και τον τόπο του, αν μπορεί να ζήσει, όπως πρέπει, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων; Αλλά και τα εκατομμύρια τουρίστες παρόλο που βλέπουν, ως επί το πλείστον, βράχια (που τώρα τα βαπτίζουν δάση) και γκριζοκίτρινη πανίδα τους αρέσει και προτιμούν εξίσου τα νότια νησιά μας..
Άρα, τούτα τα διαφορετικά ανθρώπινα και φυσικά φαινόμενα, όσο αφορά τα χρονικά πισωγυρίσματα με τις “δασικές προεκτάσεις” των χαρτών δεν μπορεί να τα βάλει κανένας στην ίδια ζυγαριά, δεν γίνεται η πολιτεία να τα αντιμετωπίζει με τα ίδια κριτήρια, διότι φαίνεται ξεκάθαρα ότι ξεκινούν από δύο διαφορετικές κατευθυντήριες αφετηρίες (άλλο αγροτοχώραφα- άλλο κανονικά δάση) και καταλήγουν σε δύο διαφορετικά αποτελέσματα (άλλο αυθαίρετη καταπάτηση κανονικού δασότοπου-άλλο φυσιολογική αλλαγή ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ (νόμιμων διαδικασιών), σε χορτολιβαδική).
Για όλα αυτά εδώ όλοι πιστεύουν ότι η υπόθεση “δασικοί χάρτες” στα ξερονήσια είναι άκρως πολιτική, που ξαφνικά τα μεταμόρφωσαν σε ολοπράσινα δασικά, διότι ανοίγουν καθαρά μείζωνες κοινωνικές πληγές, που μόνο με άμεση πολιτική παρέμβαση μπορούν να επουλωθούν.
Ενώ, το πιο λογικό και το πιο δίκαιο θα ήταν για τα ελάχιστα κτήματα που έχουν μέσα μεγάλα δένδρα και είναι μέρος του δάσους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτόματα αυτοπροσδιορίζονται δασικά.
Από εκεί και πέρα για τα υπόλοιπα όσοι προσκομίζουν νόμιμα έγγραφα μεταβιβάσεων, φορολογήσεων, ΕΝΦΙΑ, κ.τ.λ. χωρίς καμίαν άλλη αντίρρηση και περαιτέρω διαδικασίες να παραμένουν στους νόμιμους κατόχους τους.. ή στις έσχατες αμφιλεγόμενες των περιπτώσεων που περιέρχονται στο δημόσιο, να ανταποδίδει το δημόσιο πίσω στον δικαιούχο, όποια ποσά και για όσα χρόνια έχει εισπράξει.. καθόσον, εάν το δημόσιο αργοπορεί (ή οτιδήποτε άλλο) στο κτηματολόγιο, στο “δασολόγιο”, κ.τ.λ. είναι με δικιά του ευθύνη και δεν είναι δυνατόν, ο ιδιοκτήτης “να πληρώνει ΑΙΩΝΙΩΣ την νύφη”-τις ολιγωρίες, τις “κατόπιν εορτής” απαιτήσεις του δημοσίου. ΚΑΘΑΡΑ ΕΝΤΕΡΕΣΙΑ σε κανονικό κράτος..
3) Και αυτή την άδικη εξαίρεση-κόλαφο των ακριτικών Δωδεκανήσων από το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου, που αντίθετα από το 1979 νομοθετικά απολαμβάνουν όλα τα νησιά του Ιονίου, η Κρήτη, οι Κυκλάδες και το Βόρειο Αιγαίο;
Θα δεχθούνε ξανά οι επαϊοντες, όπως παλαιότερα την επαναφορά του ΦΠΑ στα Δωδεκάνησα, δηλαδή, “σφάξε με αγά μου να αγιάσω”, παρά τις έντονες, μαζικές διαμαρτυρίες;
Ή και το άλλο, τους χιλιάδες παραθαλάσσιους οικισμούς λόγω εγγύτητας στο θαλάσσιο στοιχείο να χαρακτηρίζονται αυθαίρετοι;
Γιατί, πρέπει να ισχύσουν ιταλικοί, μεταπολεμικοί χάρτες από τω καιρώ εκείνω, βάση νόμων Σ.τ.Ε. ή και όποιων δασικών επιτροπών, όταν εν τω μεταξύ έχουν αφεθεί από το ίδιο το κράτος να δημιουργηθούν ολόκληροι παραλιακοί οικισμοί στην μισή Ελλάδα άλλοι νόμιμοι κι άλλοι παράνομοι;
Διαμαρτύρονται, πώς έτσι, ελαφρά τη καρδία, τόσο εύκολα μπορεί το δημόσιο να δημεύει και ειδικά το πιο ευαίσθητο σημείο των Ελλήνων, τις ατομικές τους περιουσίες, όσες έχουν απομείνει απο τους πλειστηριασμούς, που μπαίνουν συνέχεια στο σφυρί;
Πάντως, η κυβέρνηση θα πρέπει να λέμε τα σύκα-σύκα.. μέχρι τώρα έδειξε καλό πρόσωπο προς την κοινωνία να παρέχει κάθε είδους μέτρα ανακούφισης για την πανδημία φορολογικά, επιδοματικά, απαλλαγές απόασφάλειες, κ.τ.λ.;
Από την άλλη, όμως, να υπερβάλλει εαυτόν να τα ακυρώνει, δημιουργώντας πρωτοφανή κοινωνική αναστάτωση;
Όπως και νάχει, ελπίζουμε, ότι τελικά θα πρυτανεύσει η δίκαιη, κοινή λογική και θα διευθετηθούν, οι εκτός τόπου και χρόνου κυβερνητικές αστοχίες, σύμφωνα με τις αντιρρήσεις από παντού, θα έχουν και ασήκωτο πολιτικό κόστος.
Πολλά σύννεφα πυκνώνουν, ήδη, πάνω από τα πολύ σοβαρά εξωτερικά προσανάμματα (Πανδημία, Τουρκία, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, κ.τ.λ.), να προσθέτονται εξίσου σοβαρά προσανάμματα, όπως αυτά, και στα εσωτερικά μέτωπα η πυρκαγιά που θα ξεσπάσει, υποστηρίζουν, θα είναι πλέον υπεράνω των δυνάμεων της κατατρεγμένης Ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας.
ΜΑΚΗΣ ΡΗΓΑΣ-ΡΗΓΟΠΟΥΛΛΗΣ
