Μιλώ για τον Ανδρέα μου!!!
“…Είμαι Μάνα!!!
Έχω πολλά, αμέτρητα παιδιά!!!
Τα αγαπώ και τα νοιάζομαι όλα, το ίδιο…
Από την ώρα που θα γεννηθούν, μέχρι την ώρα που θα έρθει ο “βαρκάρης…” και μετά, μέχρι την αιωνιότητα…
Κι αυτά, νιώθουν την αγάπη μου!!! Το ξέρω, το καταλαβαίνω…
Όπου κι αν τα πάρει η Μοίρα τους, όσοι Μάηδες κι αν περάσουν, με κουβαλούν μέσα τους…
Κανένα, ούτε ένα δεν μ’ απαρνήθηκε… Ποτέ… Αιώνες τώρα!!!
+ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ 1935-1997
… Είμαι η Όλυμπος!!!
Για τα παιδιά μου, είμαι η Αετοφωλιά, το Απάνεμο λιμάνι, η Ιθάκη…
Η ΨΥΧΗ της Ψυχής τους, ο ΙΕΡΟΣ τους ΒΡΑΧΟΣ!!!
Το ΦΑΡΜΑΚΟ… από ατσακό-ΠΕΤΡΑ και Δωρικό ΜΑΡΜΑΡΟ!!!
Ο Αλεξανδρινός Φάρος, στα Καρπάθια των καιρών… που μοιάζει με κείνον τον μικρό φάρο, εκεί στον Βορά του Νότου, στο Παρασπόρι!!!
Η παράξενη μικρή – ΜΕΓΑΛΗ Πατρίδα!!!
… Είμαι η Μάνα Όλυμπος!!!
Και σήμερα, θα μιλήσω για ένα από τα πιο ξεχωριστά παιδιά μου!!!
Για τον μελίρρυτο Ανδρέα μου!!!
Τον ακούραστο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ, τον ΙΔΕΟΛΟΓΟ, τον ΦΙΛΟΣΟΦΟ, τον αγνό ΠΑΤΡΙΩΤΗ, τον ΑΓΩΝΙΣΤΗ, τον ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ, τον ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, τον ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΠΟΙΗΤΗ – ΣΥΝΤΡΟΦΟ, τον ΑΝΘΡΩΠΟ!!!
Για χρόνια ήμουν ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ και ΠΕΡΗΦΑΝΗ με τις πράξεις και τον λόγο του…
Αναρωτιόμουν πως κάνει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο…
ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ καινοτόμων θεσμών!!!
*Βαθιά ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ !!! (ΚΑΠΗ, ΔΩΡΕΑΝ ΜΠΑΝΙΑ & ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΠΟΡΩΝ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ”ΒΟΗΘΕΙΑ στο ΣΠΙΤΙ”, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΠΙΛΟΤΟΣ για την ΜΗ ΧΡΗΣΗ τοξικών ουσιών, αγορά δημοτικών λεωφορείων, ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΠΑΡΚΑ, κ.α.)
“Προίκα στην παιδεία και όχι στην Σοφία”
(ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΘΕΑΤΡΑ ΒΡΑΧΩΝ, ΚΛΕΙΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΑ, ΔΑΝΕΙΣΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ, ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΥΣΕΙΑ – Χαμένες Πατρίδες, ΚΕΤΑ, ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΠΟΣΙΑ ΥΠΑΙΘΡΙΑΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ, ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ, ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ, κ.α.)
Πηγή ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ!!!
Είσαι Έλληνας,
Είμαστε Δυο,
Το σφαγείο,
Καιρός να δεις!!!
Είναι παιδί μου!!! Είναι τέκνο μου, φώναζα με κάθε ευκαιρία, να ακουστεί σε κάθε γωνιά της γης!!!
Κι ένα βράδυ που όλα τα αστέρια είχαν σύναξη στον Ουράνιο θόλο, κατέβηκε ο Σείριος να μου πει πως ο Ανδρέας μου, ερχόταν να με δει …
Ξαναγεννήθηκα!!!
Λίγες φορές στην ζωή μου ένιωσα τόση χαρά!!!
Κι όταν οι ματιές μας ενώθηκαν εκείνο το μαγικό δειλινό τον Μάρτη του 1994, κι όταν έσκυψε να φιλήσει το φτωχό μου χώμα, δεν μπόρεσα να κρατηθώ…
Φώναξα τα σύννεφα να κατέβουν χαμηλά, να φέρουν λίγη βροχή να κρύψουν την αρμύρα που κυλούσε στα μάγουλά μου…
Έβαλα το καινούργιο μου Καβά’ι’ με τον καλάουρα, την κόκκινη ποδιά, τα σκολιάτικα στιάνια ράντισα Μυρτέα, Δάφνη, Κυνομαλέα και Εντρολίανο παντού κι άνοιξα την αγκαλιά μου…
Όχι, όχι!!!
Ο Αντρέας μου δεν έφυγε… Ποτέ μου δεν πίστεψα εκείνο το μαύρο σύννεφο, που πέρασε εκείνον τον μαύρο Μάρτη του 1997, να μου πει τα μαύρα μαντάτα…
ΘΑΝΑΤΟΣ, είναι μόνο η λησμονιά…
Ο Ανδρέας μου, ΠΟΤΕ δεν θα πεθάνει, ΠΟΤΕ!!!
Ζει στις ΚΑΡΔΙΕΣ και στις ΘΥΜΙΣΕΣ μας και θα ζει στους αιώνες!!!
Είμαι η Μάνα Όλυμπος κι απόψε σας είπα δυο λόγια για τον Ανδρέα μου!!!”
