Τα δέκα επάρατα χρόνια της οικονομικής κρίσης κάναμε όνειρα θερινής νυκτός ότι τάχατες αρκετοί συμπατριώτες μας θα επαναπατρίζονταν στα πάτρια εδάφη. Όχι, βέβαια, για προσωπική εργασία να πιάσουν πάλι πίσω τον κασμά και τις αγροτικές δουλιές του ζευγά της παλιάς κοπής αλλά να αναλάβουν πρωτοβουλίες τουλάχιστον να βάλουν μπροστά τις σύγχρονες μηχανές (μπολντόζες, τραχτέρ, έξυπνη γεωργία κ.τ.λ.) και και ασφαλώς με την εισαγόμενη εργασία.. ή σαν πρώτο βήμα, να ξερημάξουν τα χωράφια τους και ανάλογα να τα εκμεταλευτούν, κ.τ.λ., κ.τ.λ., δασικός οδοστρωτήρας εν όψει, γράφαμε.
Πως γίνεται μέχρι πάνω σε όλα τα βουνά οι πατεράδες μας, οι προ-προπαπούδες αιώνες τώρα, να έχουν κτίσει τοιχαλάκια, να μαζεύουν ελάχιστο χώμα για να καλλιεργούν ή και να κτίζουνε αλώνια.. και να έρχεται τώρα το ελληνικό δημόσιο με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το φιλεύθερο “δόγμα” περί ατομικών προταγμάτων (περιουσίες αιώνων, κ.τ.λ.) να τα ανακηρύσει δασικά για μερικά σχίνα, ασπαλάθους, αστειές, κ.τ.λ. και να τα απαλωτριώνει (δημεύει) με μια μονοκονδυλιά;
ΚΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ. ΦΩΤΟ: ART STUDIO-GIORGOS OIKONOMIDIS
Ευτυχώς οι μάρτυρες (αναβαθμίδες, κ.τ.λ.) στέκουν ακόμα όρθιοι. Εξάλλου, το φταίξιμο δεν είναι με υπαιτιότητα των διαχρονικών μεταναστών μας, που εκόντες άκοντες, μα ποίοι θα ήθελαν να παρατάνε τις οικογένειές τους, τους τόπους τους και να ξενιτεύονται;
Ας όψεται η ελληνική πολιτεία, που από ανέκαθεν αφήνει τα παιδιά της χωρίς βασικές προϋποθέσεις για αποκατάσταση στον τόπο τους. Κάπως μακρύς ο πρόλογος, διότι, εν τω μεταξύ, όλα αλλάζουν ραγδαία και η γης και οι άνθρωποί της έχουν αλλάξει προτεραιότητες.. πετάξανε για τα καλά τα χωματοσκονισμένα αγροτικά τους ρούχα και φόρεσαν τα σκολιανά.
Την πρώτη και τώρα πια την δεύτερη και ένας Θεός το ξέρει ίσως και την τρίτη κοτραπακιά της πανδημίας ξυπνήσαμε από τον ύπνο του δικαίου..
Έξω από ΄δω παντού φυλακή, όλα κλειστά.. από την μια στο μεγάλο, μακροβούτι στα βαθιά.. από την άλλη μόλις ανεβούνε στην επιφάνεια να πάρουνε μια ανάσα, το μαμούνι της κακιάς ώρας ξανασπρώνει ολόκληρη την οικουμένη στα έγκατα.
Εδώ στο νησί, μακριά από εμάς, άλλος πλανήτης, ελευθερία δια παντός, μέσα στην καταπράσινη φύση και καταμεσίς του χειμώνα με σχετικά μαλακούς, αφρικάνικους καιρούς, να μας προκαλούν να τους απολαύσουμε. Γι’ αυτό, “οι καλαούροι” (τα σαλιγκάρια) του σπιτιού από την κλειστοφοβία δώσανε έξω και πλημμυρίσανε οι δρόμοι της πρωτεύουσας των Πηγαδίων από κόσμο και αμάξια, ελλείψει ανοικτών καφέ-στέκια, κ.τ.λ.
Ούτε κατακαλόκαιρα, τις high τουριστικές σαιζόν, δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια μεγάλη κίνηση, μα μαραμένη, ας φαίνεται και σαν αποκριάτικη με τις μουτσούνες (μάσκες).
Άλλοι πάλι νεοφερμένοι, δίνουν διαφορετικό τόνο, μετά τις βαθειές πληγές που αφήνει πίσω του ο εφιάλτης της πανδημίας και μέχρι να ανατείλει άσπρη μέρα -ξαστεριά, προσπαθούν να τις απαλύνουν με το να το ρίχνουν με ασυνήθιστο οίστρο σε νέες αναζητήσεις της τουριστικής αγοράς και όχι μόνο.
Ποίοι, λοιπόν, οι νέοι κυρίαρχοι παράγοντες που θα ξεπετάξουν τα νησιά, μαζί και την Κάρπαθο, εκεί ψηλά που τους αξίζουν:
- Αρκετοί ντόπιοι και ξένοι για να ξε(δ)ώκουν από τις μολυσμένες πόλεις και τις χώρες τους προσγειώθηκαν αναγκαστικά στο free covid νησί μας.. “οι μεν ξένοι” έχουν μπόλικο ελεύθερο χρόνο στην διάθεση τους να ξεθυμάνουν από τις κλεισούρες και οι δικοί μας να ανασταίνουν τα ερείπια-σταύλους τους και όχι μόνο.
Οι διεθνείς πλατφόρμες Airbnb, Booking, κ.τ.λ., “οι από μηχανής θεοί” κατεβάζουν το πολυαναμενόμενο, “αναστάσιμο εμβόλιο”, με τους νέους ευρωπαίους αποίκους στα ημιθανή χωριά μας στην “πανδημία της ερήμωσης τους”.
Με αυτό το “τουρισμικό εμβόλιο”, τώρα πια πήρανε τα πάνω τους και ξεκίνησαν “οι νεοφερμένοι” να περιποιούνται τα αραχνιασμένα σπίτια και αγροτόσπιτα τους και από την μια διατηρούν την παλιά παραδοσιακή τους αρχοντιά και από την άλλη τα ανακαινίζουν με φόντο να αλληλοσυμπληρώνουν τις πάσης φύσεως σύγχρονες ανέσεις για τους νέους ευκατάστατους ενοίκους.
Δηλαδή, ότι για πολλούς και διαφόρους λόγους οι νεοκαρπάθιοι άφησαν, δεκαετίες τώρα, τα πατρογονικά τους τώρα “το αγώγι ξυπνά τον αγωγιάτη”. - Έστω και καθυστερημένα το νησί κάνει την τεράστια στροφή επί τόπου και προσπαθεί να αναβαθμιστεί, με επιδοτήσεις και με κάθε πρόσφορο τρόπο, σε προορισμό επιπέδου μέχρι ατομικές πισίνες, παντού.
Έτσι, η Κάρπαθος των άλλοτε χαμηλών προσδοκιών με τα σακκίδια (τουβράες), τα ξεσαμαρώνεται και βάζει τα εφτακαίνουργιά της κουστούμια “Αρμάνι”, “Βερσάζε”, κ.τ.λ.
Άρα, τώρα πια οι Καρπάθιοι επιχειρηματίες, προσαρμοζόμενοι στις νέες απαιτήσεις των καιρών, αναβαθμίζουν τα παλαιά και κτίζουν απαράμιλα νέα καταλύματα. Τα τετρα-πεντάστερα ξενοδοχεία και οι βίλλες πολυτελείας αλλάζουν, όμως, και την σύνθεση των νεοεισερχόμενων και προσελκύουν πλέον υψηλού επιπέδου τουρίστες.
Οι νέες φουρνιές πλουσίων επισκεπτών εμπλουτίζουν και την νέα επιχειρηματική και πληθυσμιακή προσέγγιση, που απαιτούν τις μέγιστες προσφερόμενες υπηρεσίες επαγγελματισμού.
Μέχρι τώρα, ευτυχώς, η ιδιαίτερη Καρπάθικη φιλοξενία κάλυπτε ακόμα και τα έτερα μειονεκτήματα του νησιού.
Από εδώ και στο εξής, όμως, οι πολύ φιλικές, “οικογενειακές” συμπεριφορές, από μόνες τους, δεν θα μπορούν να αποτελούν πλέον τον πιο ξεχωριστό μαγνητικό μας πλεονέκτημα.
Και όλα τα άλλα τα επί μέρους γνωρίσματα των υψηλών στάνταρς της τουριστικής βιομηχανίας πρέπει απαραίτητα να βρίσκονται κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη των πανεπιστημιακού επιπέδου επαγγελματιών, εάν θέλουν να συγκρατήσουν εκεί ψηλά και τους άριστους ρυθμούς επισκεψιμότητάς τους. - Άλλη εύρωστη κατηγορία, που μαζί με τις υπόλοιπες μπορούν να βοηθήσουν τα μέγιστα στην βεντάλια της πληθυσμιακής σύνθεσης και της οικονομικής ανάτασης των νησιών μας, είναι οι Ευρωπαίοι συνταξιούχοι, σύμφωνα με τις στοχεύσεις προσέλκυσης της κυβέρνησης:
“Επενδυτική έκρηξη από ξένους που επιθυμούν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα μέσω του καθεστώτος Non-Dom, συνταξιούχους που θα κάνουν ευρεία χρήση του νέου, ευνοϊκού φορολογικού πλαισίου, αλλά και επιχειρήσεις που θα μετεγκασταθούν από το Σίτυ του Λονδίνου, εφόσον η πανδημία υποχωρήσει”. - Σε κάθε χωριό μία ομάδα μεταναστών, κυρίως από την Αλβανία από ομογενείς βορειοηπειρώτες ή μη έχουν αναλάβει “εργολαβικά” να διεκπεραιώνουν κάθε αγροτική, οικοδομική, οικιακή, “γηροκομειακή-νοσηλευτική”, κ.τ.λ. εργασία.
Μάλιστα, σε μερικούς νεόπλουτους κρατάνε ακόμα και τα κλειδιά τους για να συγυρίζουν τα σπίτια, να τα βρίσκουν έτοιμα, κάθε φορά που κατεβαίνουν!
Και από τα Πηγάδια, “χωνευτήρι των λαών”, “ψαρεύουν” ότι άλλο χρειάζονται, μέχρι δασκάλους γουίντ-σέρφινγκ.. από αιγύπτιους μαστόρους σε τιμές “Σφίγγας”, μέχρι κτιστάδες πέτρας καλλωπίζουν τα περί(γ)υρα, “ανώτεροι και από τους “αρχαιο”-μαστοροκαρπάθιους”.
Την τάξη των εργαζομένων και ελάχιστων επιχειρηματιών συμπληρώνουν τα εποχικά καραβάνια των ανατολικοευρωπαίων, που κατεβαίνουν κάθε άνοιξη και καλύπτουν όλες τις τρύπες της ξενοδοχοϋπαλληλίας, τα καταστήματα εστίασης, κ.τ.λ. - Και το σπουδαιότερο έχοντας κατά νου, ότι αυτήν την εποχή έχει ψηφιστεί το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Εάν, βέβαια, λάβει σοβαρά υπόψη της τις διαμορφούμενες δημογραφικές ανασυνθέσεις των νησιών και ανταποκριθεί οπωσδήποτε έγκαιρα και ανάλογα με τις διαφορετικές επιχειρηματικές, εργασιακές, ευ ζειν, κ.τ.λ. πάγιες απαιτήσεις τους.
Πιστεύουμε και με την εκλογή (μεταπήδηση) του κ. Μάνου Κόνσολα, (on time, πάνω στην ώρα), στην προεδρία της Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής, που είναι γνώστης και παθών θα λύσει τους προαιώνιους γρίφους των ακριτικών μας παθογενειών.
Επιτέλους, τα ελληνικά νησιά φαίνεται να ανασύρονται από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας, που από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελούσαν την καρδιά του αθάνατου αρχαιοελληνικού ιστού. Είναι καιρός να αρχίσει ο μαραθώνιος αγώνας δρόμου του δημοσίου για να προλάβει το συντομότερο το τρένο των τεχνολογικών-ψηφιακών εξελίξεων, όπως επίσης και τα βήματα αστραπή της γενικής αναδιάρθρωσης-αναβάθμισης των πρωτοβουλιών του ιδιωτικού τομέα.
Όπως, τουλάχιστον, φαίνεται, εάν κατορθώσει ο δημόσιος τομέας να συμβαδίσει το συντομότερο με τον ιδιωτικό, βλέπουμε να πνέουν νέοι ούριοι άνεμοι από παντού, που αναπτερώνουν την πολυπόθητη κοσμογονία του Εκσυγχρονιστικού Μετασχηματισμού των νησιών και της Νέας Καρπάθου.
Μπορεί “οι από μηχανής θεοί” άλλους, δυστυχώς, να ξεκληρίζουν αλλά για τα εναπομείνοντα μιλιούνια, ευτυχώς, βρέχει κι άλλο “μάννα εξ ουρανού”, οπότε δεν τελειώνουν εδώ, έπονται στα επόμενα..
ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΜΜ.ΡΗΓΑΣ-ΡΗΓΟΠΟΥΛΗΣ
