ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟN ΔΗΜΟ ΚΑΡΠΑΘΟΥ-ΔΕΗ
Τι γίνεται με το χωριό μας, τις Μενετές Καρπάθου;
ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ, δεν εξηγείται αλλιώς.
Έτσι μου τα έφερε η τύχη:
Στην αρχή ήθελα να κάτσω λίγο παραπάνω στην Κάρπαθο. Ωραίος καιρός, ζεστή θάλασσα, λίγα μπάνια ακόμα. Μετά έμαθα ότι ο κορωνο’ι’ός έβραζε στην Αθήνα. Είπα να κάτσω εδώ λίγο ακόμα, μακρυά από το κέντρο και τον κίνδυνο. Έτσι σήμερα Πέμπτη 19 του Νοέμβρη είμαι ακόμη εδώ. Είμαι εδώ πέντε μήνες και έζησα και είδα, πως ζουν οι συχγωριανοί μου,
πως λειτουργεί αυτό το άμοιρο το χωριό μου. Και το κακό είναι, ότι όσοι ζουν εδώ, τα δέχονται ως φυσικά φαινόμενα, ενώ είναι ανθρώπινη αδιαφορία!!!
Ζουν εδώ, με πολλά προβλήματα και μέσα τους λένε “Παναγία μου, μη χειρότερα”.
Καθαριότητα μηδέν.
Αποχέτευση μηδέν.
Ύδρευση μηδέν.
Αστυνόμευση μηδέν.
Και
Και
Και
Και ΔΕΗ, φωτισμός, μηδέν.
Και θα επικεντρωθώ, σήμερα, μόνο στον Δήμο, στην ΔΕΗ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΝΕΤΕΣ.
Ο φωτισμός, η ΔΕΗ, στο χωριό μας είναι διαλυμένη.
‘Ολοι το βλέπουν, δεν μιλάνε, δεν κάνουν τίποτα.
Δεν μπορώ να πω για όλους τους στύλους του χωριού, αν και τα πολλά δημοτικά φώτα του χωριού δεν ανάβουν.
Μπορώ όμως να πω για τον στύλο της ΔΕΗ, στην πλατεία του χωριού.
Αυτός βρίσκεται μπροστά στην πόρτα μου και τον βλέπω μέρα-νύχτα. ( πέντε μήνες που είμαι εδώ είναι σβηστό).
Αυτός, χρόνια τώρα είναι ελαττωματικός, ( είναι στοιχειωμένος).
Το φως του Δήμου δεν ανάβει και κάθε φορά που βρέχει, βραχυκυκλώνει κάπου στον στύλο και ρίχνει την ασφάλεια και μέρος του χωριού μένει χωρίς ρεύμα.
Αυτό έγινε και πριν λίγο, γύρω στις 6.30 το πρωί. Κοιτούσα έξω από την μπαλκονόπορτα, άρχισε να φέγγει, άρχισε να βρέχει ελαφρά, και ΠΑΦ, μια σπίθα στον στύλο, ένα ΜΠΑΜ μπροστά μου, (το είδα και το άκουσα) και έσβησαν τα φώτα. Και αυτό με μια βροχούλα ολίγων λεπτών.
Σίγουρα θα ειδοποιηθεί η ΔΕΗ.
Σίγουρα θα έρθει η ΔΕΗ και θα τα φτιάξει.
Και σίγουρα, με την άλλη βροχούλα, θα χαλάσουν και πάλι.
Και πάλι και πάλι και πάλι.
Ράβε-ξύλωνε, που λέει και το τραγούδι.
Σε δουλειά να βρισκόμαστε, λέω εγώ.
Σκεφτείτε να μας φέρει ο Θεός και μια γερή μπόρα, όπως έγινε δίπλα μας στην Κρήτη.
Έλεος Κύριοι, εκεί έξω. Κάποιος να μας λυπηθεί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΗΝ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ
