Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Φον ντερ Λάϊεν, που τυχαίνει να είναι υπεύθυνη για το Ταμείο Ανάκαμψης και του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (Π.Δ.Π.) συνολικού ύψους 1,8 τρισ. ευρώ, κτυπά καμπανάκια αφύπνησης: “Είναι ΚΡΙΣΙΜΗΣ σημασίας τα κράτη-μέλη να καταρτίζουν ΑΜΕΣΩΣ τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης”.
Επαναλαμβάνω τις παραινέσεις της κ. Προέδρου για γρήγορη εκταμίευση, γιατί έχουμε μακρά παράδοση να χάνουμε πολλά δισ. ευρώ εξαιτίας της χρόνιας καθυστέρησης της γραφειοκρατίας της κρατικής μηχανής. Μέχρι τώρα, δυσκολευόμαστε να απορροφήσουμε μόλις 3-4 δισ. ευρώ τον χρόνο!!
Πόσο μάλλον όταν πέσουν μαζεμένα 72 δισ. σε 7 χρόνια και με πολύ αυστηρότερα κριτήρια διαχείρισης από τους εταίρους. Δηλ. πρέπει να υπάρξει πρωτοφανής απορροφητικότητα πάνω από 10 δισ. ετησίως!!
Πηγάδια, Κάρπαθος! Φωτό: Γιώργος Εμμ. Λοιζος
Νομίζετε, ότι ο πρόλογος είναι άσχετος, δεν μας ενδιαφέρει, εντούτοις, ότι καλό ή κακό συμβαίνει σε κεντρικό κυβερνητικό επίπεδο, δυστυχώς, πάντοτε συμβαίνουν πολύ χειρότερα τοπικά, που μας αφορούν άμεσα.. καθόσον οι κυβερνήσεις μπορούν και αποφασίζουν τα πάντα όπως τα θέλουν.. προσλαμβάνουν στο πιτς φυτίλι όσους και όποιους συμβούλους και παρασυμβούλους θέλουν και το φτωχό ή το πλούσιο πουγγί-σακούλι του δημοσίου (που οσονούπω η Ε.Ε. θα τα στέλει τσουβαλάτα-χαράρια), τα διαχειρίζεται όπως και όπου τα θέλει, πάλι κατά το δουκούν.
Παρ’ όλα αυτά τα καλούδια του Θεού, απλόχερα, από τον “Παράδεισο” της Ε.Ε., ότι ζητούσαν οι ψυχούλες όλων των κυβερνήσεων, περισσότερο από τρεις δεκαετίες, με βροχή πάνω από 150 δισ. ευρώ συνολικά ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, δυστυχώς, ούτε έχουν καταφέρει να ξεκολλήσουν την χώρα από τους ουραγούς της Ευρώπης, ούτε να την εξευρωπαϊσουν.
Η δε Τουρκία χωρίς “το λεφτόδενδρο” της Ε.Ε. ξεπετάκτηκε από μόνη της σε “υπερδύναμη” στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά, κ.τ.λ. και αλωνίζει Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Μαύρη Θάλασσα, Αιγαίο.
Βέβαια, οι πακτωλοί εισροών και από την Ε.Ε., και από τον τουρισμό και από την ναυτιλία εκτίναξαν τότε την ισοτιμία της δραχμής στα ύψη και αργότερα με την είσοδό μας στο ισχυρό κλαμπ του ευρώ εκτίναξαν όλα αυτά μαζί σε απρόσιτες τιμές των προϊόντων, χάνοντας την ανταγωνιστικότητα και καταστρέφοντας παντελώς την βιομηχανία, την αγροτοδιατροφή, τις εξαγωγές, κ.τ.λ..
Μήπως, από την μία, όπως τότε, και τώρα που ξαναπαίρνει τις επιχειρήσεις η μπάλα της συμφοράς του κορωνοϊού, περιμένουν ξανά “τον κρατικό σωτήρα” για να ξανακαταχωνιάσουν την μερίδα του λέοντος;
Αφήνοντας πάλι εκτός τις πραγματικές αναδιαρθρώσεις στις νέες τεχνολογίες, τις ψηφιακές υποδομές, την παιδεία, την υγεία, την αγροτοδιατροφή, τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ, που υστερούν σημαντικά έναντι των ανταγωνίστριων χωρών..
Θεωρούμε, ότι θα είναι πάλι χαμένα λεφτά οι χρηματοδοτήσεις στις μη κερδοφόρες- βιώσιμες επιχειρήσεις τα προηγούμενα χρόνια. Από την άλλη, και “οι μισερές- ανάπηρες” τοπικές αυτοδιοικήσεις (Τ.Α.) χωρίς αρκετή στελέχωση σε καίρια πόστα, με αυξημένες αρμοδιότητες και ελάχιστους πόρους είναι μαζί με τις πληγείσες επιχειρήσεις δύο γόρδιοι δεσμοί που καλείται να κόψει επειγόντως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.. για να μπορέσουν να υλοποιήσουν (και οι Τ.Α.), το συντομότερο δυνατό, σχέδια και μελέτες τοπικών προγραμματικών εισηγήσεων για το ειδικό τους παραγωγικό μοντέλο αειφορείας..
Αν βέβαια, η κυβέρνηση επιθυμεί να αλλάξει τα επαναλαμβανόμενα άσχετα πλάνα κεντρικών κατευθύνσεων ακόμη και για τις τοπικές ανάγκες. Προς το παρόν δεν ακούγεται ΑΚΟΜΗ τίποτα για κάποιες αποφάσεις που αφορούν άμεσα τις Τ.Α.
Οκέϋ, μέχρι τώρα έχουν δαπανηθεί σχεδόν όλα τα παραπάνω πλουσιοπάροχα “δώρα” των εκατοντάδων δισ. της Ε.Ε. για την κατασκευή τεράστιων εθνικών αυτοκινητοδρόμων που διασχίζουν πολλαπλά την ηπειρωτική χώρα από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση.
Πιστεύουμε, είναι καιρός, αφού τελείωσαν οι στεριανές μείζονες λεωφόροι, η παρούσα κυβέρνηση θα λάβει σοβαρά υπ’ όψη της και την άλλη την ξεχασμένη νησιωτική Ελλάδα, που δημιουργεί το περισσότερο από το ετήσιο πακέτο εσόδων στο κρατικό κορβανά των 18 δισεκατομμυρίων ευρώ του τουρισμού.. για να μην αρχίσουμε να λέμε για τα μελλούμενα μιλιούνια των πετροδολαρίων από τις Α.Ο.Ζ. των πιο ακριτικών μας νησιών του Αιγαίου Πελάγου του Καστελλόριζο, της Καρπάθου, της Κάσου, και του Λυβικού Πελάγου της Γαύδου (3Κ+Γ).
Και ας μην ξεχνάμε οι συγκοινωνίες είναι για τα νησιά οι μοναδικές αρτηρίες ζωής του θανάτου.. αλλά χωρίς υποφερτά λιμάνια, με παραλιακές και κεντρικούς δρόμους συνωστισμού Ινδίας, με δρομολόγια και τα 4 καράβια το ένα πάνω στο άλλο, όλα την ίδια ημέρα(!!), με χρόνους κρουαζιέρας Αυστραλίας ένα μερόνυκτο από Πειραιά κ.τ.λ., με όλα τα χωριά, που αφέθηκαν έρημα και μοναχά να καταρρέουν γενικά χρόνο με τον χρόνο.. όπως π.χ. συμβαίνουν όλα αυτά στην Κάρπαθο, και πιστεύουμε και στα 3Κ+Γ λοιπά νησιά της αν. μεθορίου.. με τέτοιες πρωτόγονες συνθήκες συγκοινωνιών και γενικών υποδομών τι άλλο μπορούμε να προσδοκούμε παρά μόνο πρωτόγονους τουρίστες με τα σακίδια.
Όλα τα διευρωπαϊκά δίκτυα καταλήγουν στην στεριά, ειδικά στα 3Κ+Γ πιο άγονα, έξω και μακριά από κάθε θαλάσσια κεντρική γραμμή με μεγάλα νησιά, σαν να βρίσκονται σε άλλη ήπειρο. Εκτός τις σημερινές κρίσιμες αναφορές για τις μετέωρες νησιωτικές προκλήσεις και τις συγκοινωνίες τους, ήδη σε προηγούμενα άρθρα μας καταγράψαμε μερικές γενικές που αφορούν την αξιοποίηση και την επάρκεια από τις άφθονες καθαρές πράσινες ενέργειες των νησιών, κύρια τις φωτοβολταϊκές, που δεν έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Μέχρι, λοιπόν, ο κεντρικός δημόσιος τομέας να αποφασίσει με το καλό και να τακτοποιήσει τάχιστα όλα τα προαπαιτούμενα ζητάω την ανοχή και την τιμή να σας εκθέσω κάποιες συμπληρωματικές ιδέες για το μέγιστο καυτό ζήτημα των νησιών μας, για την πολυπαραγοντική Οικονομία της Φιλοξενίας κατ’ αρχάς με τις περιμετρικές βοηθητικές υπηρεσίες του..
ΠΩΣ ίσως, θα καταστεί ο κυρίαρχος μοχλός πολυανάπτυξης των τοπικών παραγωγικών, αγροτοδιατροφοδοτικών, πολιτιστικών-ψυχαγωγικών-αθλητ
Με “το μαγαζί γωνία”, με την ευλογημένη γη με το “άπειρο” φυσικό μενού πάνω από 2.000 νησιά και περιτριγυρισμένη από αμέτρητες δαντελένιες παραλίες.. με αρχαιολογικά μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.. με εύκρατο κλίμα που μαγνητίζει τους πάντες, κ.τ.λ.. κάποιοι θα νόμιζαν ότι αυτά είναι υπεραρκετά για να επαναπαυόμαστε.. και πράγματι αυτά ίσχυαν μέχρι πρότινος.
Όμως, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Ολόκληρη η Μεσόγειος Θάλασα, που συνυπάρχουμε, είναι γεννημένη μέσα από την ίδια μήτρα-Μέσο της γης- γαρ, με χιλιάδες χιλιάδων παραλίες, αξεπέραστα αρχαία, κλίμα της ίδιας κοιτίδας, κ.τ.λ., κ.τ.λ. Αλλά η μεγάλη ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι ευρωπαϊκές ριβιέρες είναι γνωστές τοις πάσι εκτός από τα παραπάνω αυτονόητα “ήλιο και θάλασσα” έχουνε διανθίσει το πλούσιο ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΜΕΝΟΥ με χίλια-δυό ΣΥΓΧΡΟΝΑ, ΕΛΚΥΣΤΙΚΑ “ΟΡΕΚΤΙΚΑ”-ΓΚΟΥΡΜΕ σε όλο το απέραντο μήκος και το πλάτος των μεσογειακών ακτογραμμών τους, όπως και των μηχανοκίνητων και εναέριων χιονοδρομικών εγκαταστάσεων στους ορεινούς τους όγκους.
Να μην ξεχάσουμε και τις πετρελαιοφόρες χώρες της Αραβικής Χερσονήσου και του Περσικού Κόλπου, που έχουν μπει με φόρα κι έχουν μετατρέψει “τον άφθονο μαύρο χρυσό-πετροδολλάρια”, σε αντίθεση με τον δικό μας άφθονο εοκικό, τις ερήμους σε υπερσύγχονα, θαυμαστά τουριστικά θέρετρα.. επίσης τα νησιά του Ινδικού Ωκεανού.. τις χώρες της Ν.Α. Ασίας.. τα νησιά της Καραβαϊκής.. την Φλόριδα και την Καλιφόρνια των Η.Π.Α.. κ.τ.λ.
Η χώρα μας, δυστυχώς, και ιδιαίτερα τα απόμακρα νησιά μας, για τους γνωστούς λόγους, υστερούν όχι μόνον σε όλες τις παραπάνω νέες, αλλά ακόμα και σε στοιχειώδεις απαιτήσεις των καιρών του 21ου αιώνα. Γι’ αυτό η επικαιρότητα μας αναγκάζει να εστιάσουμε τις ταπεινές μας απόψεις σε τέτοιες κρίσιμες ελλείψεις.
Πάντως, δεν μπορούμε να κρύψουμε τις ανησυχίες μας, ότι δεν σείεται φύλλο πρώτιστα για δραστηριοποίηση με ενίσχυση ΚΑΙ των τοπικών θεσμών-κοινωνιών για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις πολυδαίδαλες ευρωπαϊκές επιταγές. Είναι, ίσως, η τελευταία από τις μεγάλες ευκαιρίες που έχουν δοθεί στην χώρα μας και όλοι περιμένουν, εάν είναι δυνατό να επωλουθούν και όλα τα προηγηθέντα κακώς κείμενα, που έχουμε καταγράψει κατά καιρούς και καταδυναστεύουν ακόμα την ελληνική κοινωνία και περισσότερο την επαρχία, τα νησιά.. και περισσότερο τα 6.000 χωριά μας, που χρήζουν ελάχιστους πόρους για να αρθούν οι συνεχιζόμενες “εφτακακομοιριές του εισαχθέντα Καλλικράτη”, ελέω ξένων ευρωπαϊκών προτύπων-οδηγιών.
Όπως, π.χ. να περιμένει εθελοντές από άτομα και συλλόγους για να αναπληρώνει τα στοιχειώδη, που φαίνονται ξεπερασμένα για τις σημερινές συνθήκες και ειδικά τώρα που πρέπει να επιδιώκουμε, πάση θυσία, ανώτερα τουριστικά επίπεδα, που απαιτούν πολύ καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες και πολυπαραγοντικές τουριστικές υποδομές.
Αντί, λοιπόν, να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι δύσκολες από κάθε άποψη φυσικές ιδιαιτερότητες του Δήμου Καρπάθου, που η μητέρα φύση μας χάρισε και μαγευτικά καλά αλλά και πολλά “απροσπέλαστα”: τις πολύ μακρινές, δύσκολες αποστάσεις της, την αρκετά μεγάλη ανομοιογένεια μεταξύ των μεγάλων με τα μικρότερα χωριά στον φόρτο δημοτικών υπηρεσιών ανάλογα τις δημόσιες, θρησκευτικές, στρατιωτικές, κ.τ.λ. υποδομές που φιλοξενούν (Πηγάδια, Μενετές, Απέρι, Όλυμπος-Διαφάνι, κ.τ.λ.), την πύκνωση πληθυσμιακή, επιχειρηματική, εδαφική, κ.τ.λ.
Άρα, δεν γίνεται να μπαίνουν από τον Δήμο, όλα τα χωριά στο ίδιο τσουβάλι, για να μπορούν να διατηρούνται αναλογικά σε ισορροπία οι απαραίτητες υπηρεσίες-υποδομές για να υπάρξουν και περισσότερα έσοδα από τον Δήμο (όπως ήδη έχουμε εκθέσει και για τα Πηγάδια αναλυτικότερα ότι αξίζουν πολύ περισσότερα).
Αυτά μόνον στην Ελλάδα μπορούν να συμβαίνουν, που μια κι έξω, χωρίς σχέδιο, απλά αντιγράφει ευρωπαϊκά πρότυπα-οδηγίες που είναι άσχετα με τα ελληνικά δεδομένα των 6.000 χωριών, που τα έχουν αφήσει ορφανά από στοιχειώδεις υπηρεσίες, που έτσι κι αλλιώς πλήρωναν όλα τα δικά τους ανταποδοτικά τέλη.. Ευτυχώς, οι ιδιώτες επιχειρηματίες, ξενοδόχοι, κ.ά. προσαρμόστηκαν τελευταία σε τετρα-πεντάστερα, μπιουτίκ, κ.τ.λ. από παχυλές επιδοτήσεις.. αφήνοντας πίσω τα τρίτης και τετάρτης κατηγορίας, που βιαστικά ξεκίνησαν, αντιγράφοντας ολόκληρο το τότε γ΄και δ΄, τουριστικό σκηνικό ολόκληρης της χώρας, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.
Ασφαλώς, τα κοσμοπολίτικα χαρακτηριστικά και η παραδοσιακή φιλοξενία του Καρπάθιου επιχειρηματία και υπαλλήλου αποτελούν ακόμα τα μεγάλα ατού, εχέγγυα που θα κρατάνε ασφαλή τα υψηλά στάνταρς του τουρισμού..
ΑΡΚΕΙ και ο τοπικός δημόσιος τομέας να αναπροσαρμόσει γενικά τις υπηρεσίες-υποδομές του, σύμφωνα με τις νέες ανάγκες των πολιτών και του υψηλού επιπέδου επισκεπτών μας, με την αρωγή της πολιτείας, όπως προαναφέρθηκε μερικώς.
Πιστεύουμε, ότι ο δήμαρχος με το έμπειρο, νέο αίμα του γενικού γραμματέα και των αξιόλογων στελεχών και του προσωπικού του δήμου και τις ανακατατάξεις του βοηθούν προς αυτήν την αναβαθμισμένη κατεύθυνση.
Φτάνει και η κεντρική κρατική μηχανή να κουρδίσει μετά από τα τόσα ευρωπαϊκά κονδύλια και τα τοπικά γρανάζια σε στελέχωση και πόρους για να μπορεί να ξεκολλήσει και η τοπική μηχανή από την αδράνεια από εποχής αρχαιοελληνικών τοπικών κρατιδίων.
Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις έθαψαν μαζί με την ύπαιθρο χώρα και την αγροτοδιατροφική παραγωγή φέρνοντας καίριο πλήγμα στις τοπικές παραδοσιακές γαστρονομίες.. Κι αν ήτανε μόνο τα μοναδικά στον κόσμο αγαθά της ελληνικής γης, που οσονούπω μένει άεργη και όλα τα καλούδια της εξαφανίζονται..
Ολόκληρη η απέραντη θαλάσσια αυλή, το Καρπαθιακό Πέλαγοςκαι όλες τις υπόλοιπες ελληνικές θάλασσες, τα παράριξαν κι αυτά αναξιοποίητα, με “δολώματα” κάποιες επιδοτήσεις, καταστρέφοντας τον αλιευτικό στόλο με “εκσυγχρονιστικές εντολές άνωθεν, Ε.Ε. γαρ, και τα σκυλιά δεμένα”.. και έτσι οι Ιταλοί και οι Τούρκοι ψαράδες βρίσκουν και αλωνίζουν τις θάλασσές μας, καθόσον δεν υπάρχει ουσιαστική ανταγωνιστικότητα. Αντί, βέβαια, οι επιδοτήσεις να καταστρέφουν τα παντός είδους ψαράδικα έπρεπε αποκλειστικά να κατευθύνονται σε αγορές νέων, σύγχρονων πλοιαρίων.
Είναι ποτέ δυνατόν να βλέπουμε καταστηματάρχες καφεστίασης να αγοράζουν σακουλές κατεψυγμένα ψάρια Ινδίας, Βραζιλίας, κ.τ.λ. προωθώντας τα σαν φρέσκα.. Δηλ. ακριβώς έτσι, όπως τα κατάφεραν “καλλικρατικά” με την ύπαιθρο χώρα και τα χωριά ημιθανή, μηδενίζοντας τις τοπικές αγροτοδιατροφικές παραγωγές, άλλο τόσο έθαψαν και τις θαλάσσιες, στερώντας τες από σύγχρονο, Ελληνόκτητο αλιευτικό στόλο.
Άρα, δεν είναι εξωπραγματικό, που οι ακρίτες επίμονα ζητάνε, η πολιτεία να επανορθώσει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ τα θανάσιμα λάθη της και να εκσυγχρονίσει ζωτικούς τομείς στους πιο ζωτικούς της χώρους- νησιά Εμπροσθοφυλακής..
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΠΟ;
ΜΑΚΗΣ ΡΗΓΑΣ-ΡΗΓΟΠΟΥΛΗΣ
