Καμπάνα πάλι εχτύπησε στ´Απέρι στο χωριό του
και εμάθαμε πως ο Γιατρός πάει να βρει το γιό του.
Είναι μεγάλη η θλίψη μας που φεύγει από κοντά μας
ένας σπουδαίος Άνθρωπος και κλαίει η καρδιά μας.
Γιάγκο μας που θεράπευες με το χαμόγελο σου
με γνώσεις και με ζεστασιά τον κάθε χωριανό σου.
Δεν θα ξεχάσω όσο ζω,δεν έλειψες μια μέρα
από κοντά μας, άρρωστο που ‘χαμε τον πατέρα.
Ο αείμνηστος γιατρός Γιάγκος Στ. Καπετανάκης
Ερχόσουν απροσκάλεστος, για να τον εμψυχώσεις
με την αποσπερία σου, κουράγιο να μας δώσεις.
Πάντα θα σε θυμόμαστε και θα σε συγχωρούμε
και όλοι Καλό Παράδεισο να έχεις θα σου πούμε.
Υ.Γ
Και κάποιο υστερόγραφο αξίζει και το γράφω
χώμα από την Κάρπαθο ερίξαμε στον τάφο.
Μια χούφτα χώμα σκέφθηκα μαζί μ’ένα κοχύλι
καλό ταξίδι σούπαμε με πικραμένα χείλη.
Μαρίκα Ι. Γεργατσούλλη
