Σήμερα το έμψυχο και άψυχο υλικό των Απανταχού Καρπαθίων βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξας του.. και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι παράλληλα και πέρα από τις Καρπάθικες “πολυμήχανες” δημιουργίες, μετά την Απελευθέρωση της 5ης του Οκτώβρη του ’44 από τα δεσμά έξι αιώνων “έβγαλαν το άχτι τους”, επιτέλους, στην ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟ στις μεταπολεμικές δεκαετίες..
Δεν γίνεται,όμως, να υποτιμάμε σε καμία περίπτωση και την αντίστοιχη τεράστια “ανταμοιβή”-συμβολή στους επαναπατριζόμενους μετανάστες μας από τέσσερις πρώτου μεγέθους “τζακ ποτ”, καθόσον πρέπει πάντα να τα λέμε όλα:
Ο πρώτος, κυρίαρχα οι Νέες Χώρες Αμερικής, Καναδά, Αυστραλίας, κ.τ.λ. σε πλήρη αναπτυξιακή τροχιά έδιδαν πολύ καλές ευκαιρίες σε όλους ανεξαιρέτως τους μετανάστες και ειδικότερα όμως σε εκείνους, που ανεξάρτητα από τις όποιες αντιξοότητες είχαν μεγάλους στόχους και το σύνδρομο της συντομότερης επιστροφής “στον Βράχο”, δηλαδή ότι πιο πρόσφορο έδαφος για τα “Καρπάθικα ταλέντα-επιδιώξεις”.
Ο δεύτερος “τζακ ποτ,” το πιο γερό νόμισμα του κόσμου, το δολάριο, με μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ανάλογα οι Καρπάθιοι, σε σύγκριση με την τότε πιο φτωχή δραχμή, αγόραζαν πολυκατοικίες οπουδήποτε στο λεκανοπέδιο της Αττικής.
Θυμάμαι την θηριώδη διαφορά, την δεκαετία του ’50, όταν επέστρεψε ο συγχωρεμένος, ο πολυαγαπημένος μου πάππους, ο Μερακλής-Νικόλας Γεωργίου, συνταξιούχος, όπως τότε όλοι οι φρεσκοαμερικάνοι κέρναγε τους πάντες και στα 14 γεμάτα καφενεία των Μενετών, άφηνε ένα δολάριο στο καθένα και του φέρνανε και ρέστα.. “χρυσό συνάλλαγμα”.
Όσοι, πάλι τυχεροί επαναπατρίζονταν, την δεύτερη φουρνιά, την δεκαετία του ’80 και μετά, έπεφταν πάνω στον τρίτο “τζακ ποτ”.. “Τα Πακέτα Ντελόρ της Ε.Ε.”, με τον νόμο 1262, έρεαν άφθονα για πρώτη φορά και στις ακριτικές περιφέρειες, με παχυλές επιδοτήσεις μέχρι 70%, για όσους έφερναν ξένο συνάλλαγμα.. και με την έγκριση του Ε.Ο.Τ. ανά χείρας όλες οι τράπεζες δάνειζαν το υπόλοιπο μέχρι 100%, αδιακρίτως, και χωρίς προσόντα, άσχετους με την επένδυση, που οπωσδήποτε έπληξαν την μετέπειτα πορεία και συνέβαλαν στην κρίση.. βέβαια, οι μετανάστες Καρπάθιοι, όντας στις επιχειρήσεις υπηρεσιών εστίασης και με γνώσεις αγγλικών ξεπέρασαν “Αβρόχοις ποσίν” τα νέα επιχειρησιακά τους καθήκοντα, κυρίως στα ξενοδοχεία.. πάντως όλη, η όποια επένδυση, με τις ευκαιριακές επιδοτήσεις και δάνεια, γινότανε με ξένο “μάμαλο” και μερικοί “ατσίδες” με “υπερτιμολογήσεις” τσέπωναν και παραπάνω.
Εμείς, αρκετοί άτυχοι, της πρώτης φουρνιάς που δεν προλάβαμε, ρίξαμε τους κόπους μιας ζωής, πριν, σε ακίνητα στην Αττική, όπως ήτανε τότε η μόδα της εποχής.. εξάλλου, και οι όποιες τουριστικές υποδομές στο νησί ήταν ανύπαρκτες, για να φτουρίσει οποιανδήποτε επένδυση.
Αλλά εδώ δεν συζητάμε ατομικά αλλά γενικά πως και ότι έγιναν για το καλό του νησιού, καλώς έγιναν.
Όπως και ο τέταρτος “μποναμάς”, “το Διεθνές Αεροδρόμιο Καρπάθου”, έτυχε να κατασκευαστεί στο τσακ, μερικοί λένε από το ΝΑΤΟ, που χωρίς αυτό το νησί θα έμενε “άνυδρο” από τουρίστες.. δηλ. τζάμπα θα πήγαιναν χαμένα όλα τα παραπάνω “μάννα εξ ουρανού” των δύο τελευταίων δεκαετιών του περασμένου αιώνα.
Δυστυχώς, “εποχές τέτοιων παχέων αγελάδων” φαίνεται πολύ δύσκολα, αν όχι ακατόρθωτο να ξανάρθουν στον αιώνα τον άπαντα.
Βέβαια, εμείς εδώ με τις ταπεινές μας και πάντα αισιόδοξες και φιλόδοξες απόψεις πάντα ελπίζουμε, ότι ήδη κυοφορείται, φυσιολογικά πια, ο πέμπτος “τζακ ποτ”.. με ομού, τις νέες πανίσχυρες, πολιτικές ηγεσίες της Καρπάθου να επαναφέρουν.
Και οδηγούμαστε απ’ ευθείας “στο κυρίως πιάτο”..
Καθόσον, διερωτάται ο κάθε καλόπιστος, με τόσους πλουσιοπάροχους τζακ ποτ, με τόσα όπου γης ανθρώπινα και υλικά εχέγγυα και με τόσο πλέον ανυπολόγιστο υπόβαθρο πάνω στο νησί, που το έχει μεταμορφώσει κυριολεκτικά, κυρίως την υπερσυγκέντρωση στα Πηγάδια..
‘Οπως τα αναλύσαμε σε συντομία παραπάνω, πώς να μην καταρρέουν τα υπόλοιπα χωριά, εν ριπή οφθαλμού, χωρίς καμία χαραμάδα ελπίδας, εν όψη, “χωρίς να κουνιέται φύλλο”;
Τρία μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα μας ξύπνησαν από τον λήθαργο και μας έδωσαν την μέγιστη απειλή, που προκαλούν βαθιά θλίψη:
Στο φετινό “ΠΑΓΚΑΡΠΑΘΙΑΚΟ” Τουρνουά Ποδοσφαίρου του καλοκαιριού, μόνο “Παγκαρπαθιακό” δεν θα το έλεγα..
Για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην “μακραίωνη” ιστορία του έλειπαν 5 χωριά(!): Η Όλυμπος (συγχαρητήρια για το πρωτάθλημα τουλάχιστον στο μπάσκετ που κέρδισε τις Μενετές στον τελικό), τα Σπόα, η Βολάδα, το Όθος και καλώς ο “Ποσειδώνας” Πηγαδίων, που είναι Πανδωδεκανησιακός (πολλά συγχαρητήρια) και φυσικά μένει εκτός συναγωνισμού..
Παρεπιμπτόντως οι Μενετές πλαισιώνεται τα τελευταία χρόνια με πάρα πολύ τεχνική ομάδα από περί τους 30 παίκτες και με “καυτή εξέδρα”, νικώντας και την Αρκάσα στον τελικό, κατέκτησε το φετινό κύπελλο..
Για την αποκαρδιωτική αποχή των 4 χωριών, λένε, ότι αυτό οφείλεται σε έλλειψη νεολαίας στα χωριά τους(!) και ότι δεν έχουν λεφτά “να αγοράσουν παίκτες” ή “η Βολάδα περί άλλων τυρβάζει, να τοποθετήσει πλαστικό χλοοτάπητα στο γήπεδό της”, χωρίς παίκτες να το παίζουν και το Απέρι με τόσα γήπεδα, κοντά μια δρασκελιά.
‘Αρα αλλού θα πρέπει να είναι το βασικό πρόβλημα.
Είναι κρίμα για έναν από τους ελάχιστους καθιερωμένους θεσμούς, που έχουν απομείνει για τα παιδιά, παλλαϊκής διασκέδασης και ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ με λαχτάρα για όλα τα Καρπαθόπουλα της υφηλίου με τόσα άλλα “παρατράγουδα” στην πιο υγιή διασκέδαση αλλά και για τους τουρίστες με ελάχιστες εναλλακτικές ψυχαγωγίες, στο Ποδοσφαιρικό Τουρνουά.. να αφήνουν τους πάντες έτσι, ελαφρά τη καρδία, “στα κρύα του λουτρού”.. με τόσους ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς (οι δε “Οργανισμοί.. και ΑΘΛΗΣΗΣ του Δήμου και της Περιφέρειας”;).
Είναι ξεκάθαρο, ότι δεν πρέπει να ξεκινάει Τουρνουά χωρίς να βρίσκονται πρώτα και να παραδέχονται όλοι, ότι πάνω απ’ όλα είναι οι νεολαίες της Καρπάθου και να υπερισχύουν πάντα οι δίκαιες λύσεις συμμετοχής όλων των χωριών.. περιορίζοντας κατά πολύ και τους επί πληρωμή “ξένους παίκτες” για κάθε ομάδα και της εύρεσης χορηγών.
Αν είναι δυνατόν υπό την αιγίδα του παραπάνω “Δημοτικού Οργανισμού.. Άθλησης” και μαζί με Παγκαρπαθιακή Επιτροπή Χορηγών, για να εξελιχθεί περισσότερο, όπως συμβαίνει παντού, (ότι αυτοί που προσφέρουν κάνουν κουμάντο), αντίθετα με ότι συμβαίνει τώρα με χωρίς λεφτά και παίκτες, γι’ αυτό παίρνει την κατιούσα..
Μα και το άλλο.. περνώντας από το μοναδικό ΑΠΕΡΙ με τόσες φυσικές ομορφιές γύρω από το Γεφύρι, την Πηγή, τον Πλάτανο, που άλλοτε τα περιτριγύριζαν παραδοσιακά καφενεία και σήμερα νέκρα.. μαζί με το σύμπλεγμα της Μητρόπολης, του Γυμνασίου-Λυκείου-Δημοτικού, της αίθουσας εκδηλώσεων, και παρακάτω τα αξεπέραστα Αθλητικά Γήπεδα του Πρωτέα, κ.τ.λ. έχουν αφήσει σαν Πνευματικά, Εκπαιδευτικά και Αθλητικά μας Κέντρα-στολίδια, σε γενεές γενεών τις πιο γλυκές αναμνήσεις των εφηβικών μας χρόνων.
Και παρ’ όλα αυτά, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕΙΟ(!) ή μία καφετέρια, έστω μία ταβέρνα, λόγω έλλειψης μόνιμων κατοίκων(!).. βέβαια, το Απέρι με διάσπαρτες και ορεινές γειτονιές δυσκολεύει ακόμα περισσότερο.
Εξάλλου και οι ΜΕΝΕΤΕΣ με τους 7 οικισμούς μακριά, περιμετρικά σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, διανύει φθινοπωρινή εποχή “φυλλοροϊσματος”..
Και η πιο πονεμένη περίπτωση, η ΟΛΥΜΠΟΣ, η κορωνίδα της Καρπαθιακής
παράδοσης “μετοικεί”-συγκατοικεί, που αλλού, μέσα στην ίδια αδελφή μήτρα στην Παλιά Πόλη των Ιπποτών, την Ρόδο, καταλαμβάνοντάς την
επιχειρηματικά και όχι μόνο, ερημώνοντας σταδιακά την ακατάλυτη για
χιλιετηρίδες Δωρική Βάση.
Και πάει λέγοντας, “αναθρόσκων καπνός” απογοήτευσης υψώνεται και από τα υπόλοιπα χωριά..
Για να ελαφρύνουμε λίγο την περιρρέουσα καταχνιά είναι, ότι τώρα πια οι άλλοτε ζωντανές γειτονιές και τα καφενεία αντικαθίστανται στο πι και φι με τις εικονικές παρέες της τηλεόρασης και των κινητών τηλεφώνων, χειροτερεύοντας την μοίρα της κατρακύλας.
Ευτυχώς εμείς οι μεγαλύτεροι, που προλάβαμε και ζήσαμε και την πρωτόγονη ζωή χιλιάδων χρόνων, της παιδικής μας ηλικίας, και φτάσαμε τώρα στην ουτοπία του μέλλοντος, της ψηφιακής κοινωνικότητας, όπου οι άνθρωποι θα είναι ένα με τις μηχανές, με την διασύνδεση των ανθρωπίνων εγκεφάλων με το υπολογιστικό νέφος..
Οι εξελίξεις πια τρέχουν πριν από από εμάς, “για εμάς;”
Τους άμεσους, δημόσιους διαλόγους της Πνύκας, της Εκκλησίας του Δήμου, των Ακαδημιών των φιλοσόφων, κ.α, που δημιούργησαν τον αθάνατον αρχαιοελληνικόν πολιτισμό και από τότε μέχρι σήμερα σε όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, δυστυχώς, σε λίγο θα μπαίνουν “στα ιντερνετικά αρχεία” σαν αρχαίοι μύθοι.. και θα “τους τρώνε” σιγά-σιγά οι εξελιγμένες, τεχνολογικές-ψηφιακές επικοινωνίες, “κινδυνεύοντας η γλώσσα μας, λόγω ακινησίας, να πάθει παράλυση-αγλωσσία!”.
Πάντως, εδώ, εγώ “δεν ανακαλύπτω την πυρίτιδα στα μπαζάκια των χωριών”, είναι ήδη γνωστά στους πάντες, απλά κρούω τον κώδωνα του κινδύνου, μεταφέροντας την κραυγή αγωνίας και απόγνωσης για την ξεχασμένη ύπαιθρο, που “πνέει τα λοίσθια” και μαυρίζουν τις καρδιές των εναπομείναντων μόνιμων κατοίκων.
“Μη κακοποιείστε”, ότι τα γραφόμενα αφορούν μόνον εμάς, διότι εμείς οι γραφιάδες πορευόμαστε με άλλα κι άλλα..
Πιάσαμε αναγκαστικά την μεγάλη “απορία” της Μεγάλης Ανηφόρας- Ανόδου και τώρα της ακατάσχετης, Μεγάλης κατηφόρας, που δεν έχει τελειωμό, για να βρεθεί “τις φταίει” (βρέστε τον πασίγνωστο “δράστη” και θα κερδίσετε πίσω “τις χαμένες πατρίδες” και τον επικείμενο τζακ ποτ..).. και μετά θα προσπαθήσουμε βοηθητικά στα επόμενα “να πιάσουμε κατά τι την άκρη του νήματος” των υποτιθέμενων λύσεων-προτάσεων.
Οι αρμόδιοι με περισσότερα στοιχεία και γνώσεις, πάντα ξέρουν και μπορούν “να γυρίσουν το ποτάμι πίσω”, άλλωστε “θέσις άνδρα δείκνυσι”. Μέχρι τότε αγαπητοί συν-γηγενείς θα πρέπει να ζούμε τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου με τα εξαίσια “όνειρα θερινής νυκτός”,“γιατί να μην είναι πάντα καλοκαίρια”..
BLOG: mihailrigas.blogspot.com
EMAIL: mihailrigas@gmail.com
