Έχασε τη ζωή του όταν προσπάθησε να αποφύγει με τη μοτοσυκλέτα του άλλου μοτοσυκλετιστή, ο οποίος επιχειρούσε να διασχίσει… κάθετα (και παράνομα) τη Λεωφόρο προς τη νησίδα ασφαλείας στο κέντρο της.
Σε κλίμα συγκινήσεως πραγματοποιήθηκε στην ακριτική Κάρπαθο η κηδεία του Υποβρύχιου Καταστροφέα Αρχικελευστή Μηνά Καμαράτου, ο οποίος έχασε τη ζωή του την περασμένη Κυριακή, 9 Ιουνίου 2019, σε τροχαίο δυστύχημα στη Λεωφόρο Σχιστού στο Κερατσίνι πηγαίνοντας για να αναλάβει υπηρεσία στη μονάδα του, τη Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών του Αρχηγείου Στόλου.
Στην κηδεία του άτυχου «Βάτραχου», ο οποίος έχασε τη ζωή του όταν
προσπάθησε να αποφύγει με τη μοτοσυκλέτα του άλλου μοτοσυκλετιστή, ο
οποίος επιχειρούσε να διασχίσει… κάθετα (και παράνομα) τη Λεωφόρο προς τη νησίδα ασφαλείας στο κέντρο της (!), χωρίς όμως να τα καταφέρει τελικώς αφού έχασε τον έλεγχο της δικής του και τραυματίστηκε θανάσιμα στην προσπάθειά του αυτή, παραβρέθηκε η ηγεσία του Πολεμικού μας Ναυτικού, η βιολογική του οικογένεια, καθώς και η άλλη του «οικογένεια» αυτή των Βατραχανθρώπων!
Ενδεικτικώς αναφέρουμε ότι παρέστησαν ο Αρχηγός Γενικού Επιτελείου
Ναυτικού Αντιναύαρχος Νίκος Τσούνης ΠΝ, ο οποίος μάλιστα αναχώρησε χθες από την ιστορική Αεροπορική Βάση Δεκελείας, στο Τατόϊ, με ελικόπτερο Sikorski S-70B-6 Aegean Hawk του ΠΝ αμέσως μετά το πέρας της τελετής εντάξεως των νέων εκπαιδευτικών αεροσκαφών στη δύναμη της ΠΑ.
Επίσης παρέστησαν ο Αρχηγός Στόλου Αντιναύαρχος Στ. Πετράκης ΠΝ, ο
Διοικητής της Διοικήσεως Υποβρυχίων Καταστροφών, οι συνάδελφοί
Βατραχάνθρωποι του επιχειρησιακού στοιχείου της ΔΥΚ στο οποίο ανήκε,
καθώς και συνάδελφοί του από το 177ο Σχολείο της ΣΥΚ/ΔΥΚ το οποίο είχε
τελειώσει και πλήθος κόσμου!
Όλα αυτά αποδεικνύουν «εν τοις πράγμασιν» το πόσο στενά δεμένη είναι η
ευρύτερη οικογένεια του ΠΝ, όσο και ειδικότερα η μικρότερη των
Βατραχανθρώπων της ΔΥΚ. Ενδεικτικό του τελευταίου είναι η φωτογραφία της Ιουλίας Παπαδάκη, που εντοπίσαμε στο facebook, όπου φαίνεται ακριβώς πάνω από τον τάφο του νεκρού παλληκαριού να έχουν συγκεντρωθεί οι συνάδελφοί του Βατραχάνθρωποι του επιχειρησιακού στοιχείου και του Σχολείου του!
Γιατί στους βατραχανθρώπους δεν ταιριάζει, ούτε το κλάμα, ούτε η θλίψη,
ούτε ο πόνος. Ο σύντροφος πέφτει, άλλος παίρνει τη θέση του και η ομάδα
προχωρά για την επίτευξη πάντα του κάθε φορά «αντικειμενικού σκοπού».
Επίσης η 3η φωτογραφία στο κείμενο μας δείχνει και το «δέσιμο», της
ομάδας, του σχολείου κλπ.
Η «αλυσίδα» αυτή δεν σπάει με τον θάνατο του ενός!
Απλώς η «αλυσίδα» γίνεται πιο… «στενή»!
Αιωνία η Μνήμη του παλληκαριού!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ…!!!!