Από την εποχή της Τουρκοκρατίας, που καθιερώθηκε στην Κάρπαθο η εκλογή των τοπικών αρχόντων με καθολική ψηφοφορία και μέχρι των ημερών μας, η παράδοση και η λαϊκή μούσα του νησιού μας διέσωσαν αρκετές αντιπαραθέσεις με σκωπτικό περιεχόμενο, όπως αυτές που ακολουθούν.
Ως και τον απαλόκουκκο
Σε εκείνες τις δημαρχιακές εκλογές υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των γεωργών και κτηνοτρόφων, που είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα. Οι γεωργοί θέλαν να προστατεύσουν τα κτήματα τους από τις αγροζημίες των κτηνοτρόφων και οι κτηνοτρόφοι να επεκτείνουν την βόσκηση σε αγροτικές περιοχές. Κάποτε σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση μεταξύ των γεωργών και των κτηνοτρόφων, οι κτηνοτρόφοι έφεραν να ψηφίσει ένα άτομο νοητικά ελλιπές. Οι γεωργοί, αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης, έβγαλαν την μαντινάδα:
Ως και τον απαλόκουκκο εφέρα να ψηφίσει,
κ’ ’ε’ τον αφήναν στο Σταυρί τα ’ούδια (βόδια) να βοσκήσει.
Φαίνεται ότι τις εκλογές κέρδισαν οι κτηνοτρόφοι γιατί, μετά που έκλεισε η κάλπη και βγήκαν τα αποτελέσματα, οι κτηνοτρόφοι έβγαλαν την μαντινάδα.
Ως κι ο Θεός ’πού τη χαρά αρχίνησε να βρέχει
που ’πή(γ)εν η Μουχταρική εις τα βουνά και πρέπει.
Εκλείωσεν η Σπάρτη
Όχι μόνο μεταξύ των γεωργών και κτηνοτρόφων υπήρχε ανταγωνισμός, αλλά και μεταξύ των μεγάλων οικογενειών, ιδιαίτερα μεταξύ των κανακάρηδων από τους οποίους προήρχοντο οι περισσότεροι δήμαρχοι. Κάποτε, ένα χωριό χωρίστηκε στο κόμμα των Προυχόντων και των Παρακατιανών και όταν κέρδισαν οι Παρακατιανοί οι Προύχοντες έβγαλαν τη μαντινάδα:
Τ’ ήτο αυτό που έγινε στις δεκατρείς του Μάρτη,
ν’ ανοίξουν οι ασπάλαθοι και να κλειώσει η σπάρτη.
(Παλαιότερα, την άνοιξη στην περιοχή που αρχίζει από το Βρόντη μέχρι τον Άγιο Γιώργη στις Βάσσες, φύτρωνε ένα αγριολούλουδο, με κίτρινα λουλούδια, που, οι κοίτες των ποταμών έμοιαζαν με πελώριες ανθοδέσμες. Την ίδια εποχή, όταν είχε πολλές βροχές άνθιζαν και οι ασπάλαθοι, που έβγαζαν κι αυτοί μικρά κίτρινα λουλουδάκια).
Ουδέτερο
Παλαιότερα, όχι μόνο οι ψηφοφόροι αλλά και τα καφενεία είχαν χωριστεί σε παρατάξεις. Ο κάθε ψηφοφόρος πήγαινε σε καφενείο των παραταξιακών του προτιμήσεων. Πάνω στην κάψα της εκλογικής αντιπαράθεσης άνοιξε ένα καινούργιο καφενείο. Ο καφετζής για να πιάσει πελατεία, σκέφτηκε να μη πάει ούτε με τη μια παράταξη, αλλά ούτε και με την άλλη, για να τραβήξει τους ψηφοφόρους που δεν ήθελαν να εκδηλωθούν και πάνω στη πόρτα του καφενείου έγραψε με κιμωλία: «Ουδέτερο». Πέρασε μια ολόκληρη βδομάδα και ούτε ένας πελάτης δεν πέρασε την πόρτα του καφενείου του, όλοι οι ψηφοφόροι ήταν «χρωματισμένοι», και η επιγραφή εξαφανίστηκε.
Αλλοίμονο
Σε παλαιότερες δημαρχιακές εκλογές, κάποιος αξιοσέβαστος αλλά άπειρος σε προεκλογικές δημαρχιακές διαδικασίες και συναλλαγές, αποφάσισε να συμμετάσχει, ως υποψήφιος σύμβουλος, στον συνδυασμό υποψηφίου δημάρχου, φίλου. Πήρε αρκετά ψηφοδέλτια, σταύρωσε το όνομα και τα έδωσε σε γνωστούς και φίλους του με την παράκληση να το ψηφίσουν. Όλοι του υπόσχονταν ότι θα τον τιμήσουν με την ψήφο τους και ορισμένοι του έλεγαν: «Αλλοίμονο, και να μη μας το ζητούσες, εσένα θα ψηφίζαμε».
Την άλλη μέρα συνάντησε τον υποψήφιο δήμαρχο και όλος ενθουσιασμό του λέγει: «Εγώ τελείωσα την προεκλογική μου εκστρατεία, 110 μου υποσχέθηκαν ότι θα με ψηφίσουν, και 10 να με γελάσουν, σίγουρα θα βγω».
Ήρθε η ημέρα των εκλογών, βγήκαν τα αποτελέσματα και από τους 100 σταυρούς που περίμενε πήρε μόνο 10. Και όταν τον ρωτούσαν πόσους σταυρούς πήρε, χωρίς πάθος και κακία, απαντούσε: «Δέκα σταυρούς και 100 ‘αλλοίμονο’».
Μανώλης Κασσώτης.
