Τα παρακάτω δίστιχα τα είπα την ημέρα του αποχαιρετισμού στην Παναγία των Μενετών Καρπάθου, στις 8 Μαρτίου 2015.
—————–
Γιατί χτυπά στις Μενετές πένθιμα η καμπάνα
για το μικρό σου το παιδί αξέχαστη μου μάνα.
Ήθελα αδελφάκι μου εγώ για να σε σώσω
πήγα στον Ευαγγελισμό το αίμα μου να δώσω.
Μα στάθηκε αδύνατο και ήταν των αδυνάτων
παρόλο που εφέραμε τον κόσμο άνω κάτω.
Νέος πολύ μας έφυγες μικρός στην ηλικία
και άφησες και την Ντίνα σου σε μαύρη δυστυχία.
Και τα παιδιά μου άφησες να κλαίνε κάθε μέρα
που σαγαπούσαν από μικρά σαν δεύτερο πατέρα.
Πάθη πολλά υπέφερες και βάσανα και πόνους
μα τώρα θα αναπαυθείς δίπλα εις τους αγγέλους.
Να βρεις και την μανούλα μας που θα σε περιμένει
που ήσουνα τα μάτια της και είστε πολύ δεμένοι.
Και εάν εβλέπουν οι ψυχές πο κάτω από τον Άδη
όλοι θα περιμένουσι τον γιό τ’ Αλεξιάδη.
Που ‘φυγε και αυτός μικρός στην ίδια ηλικία
δεν την χωράει το μυαλό αυτήν την ατυχία.
Στου Παραδείσου την δροσιά να αναπαυθεί η ψυχή σου
και εμείς θα ζούμε πάντοτε με την ανάμνησή σου.
Η αδελφή σου
Μαριγούλα Αλεξιάδη – Δεσποτάκη
