Ένα λυπητερό αεράκι κατέβηκε από το μπονέντικο Σπόα σκέπασε την Κάρπαθο, πέρασε από την Αθήνα και τον Πειραιά μέχρι να φτάσει στην Αμερική και να μας φέρει το θλιβερό μαντάτο, το πέρασμα απ’ αυτή τη ζωή του Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Χαλκιά.
Με το πέρασμα του απ’ αυτή τη ζωή, λιγόστεψε, αραίωσε και πάει να εξαφανιστεί μια ολόκληρη γενιά. Ήταν η γενιά, που έζησε το κλείσιμο των Ελληνικών σχολείων από τους Ιταλούς και γνώρισε από κοντά τους θανάτους και τις καταστροφές που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Κάρπαθο, ο ίδιος συνελήφθη και βασανίστηκε από τους Γερμανούς.
Ήταν όμως και από την γενιά που είδε την λευτεριά να αγκαλιάζει την Κάρπαθο και να ενσωματώνεται με την Μητέρα Ελλάδα. Ήταν ακόμη από την ίδια γενιά, που ύστερα από τόσους αγώνες και κακουχίες, αντιμετώπισε με αισιοδοξία το μέλλον και με πολλούς κόπους και σκληρή δουλειά μεγαλούργησε. Μετά από το Γυμνάσιο Καρπάθου, ο αείμνηστος συνέχισε τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και μετά την αποφοίτηση του χειροτονήθηκε διάκονος και αμέσως μετά ιερέας και μετά από γόνιμη υπηρεσία του απονεμηθεί και τίτλος του πρωτοπρεσβυτέρου.
Από αυτή τη θέση, υπηρέτησε την εκκλησία πάνω από μισό αιώνα, πρώτα και για πολλά χρόνια ως ιερατικός προϊστάμενος της Αγίας Τριάδος στο Μόντρεαλ του Καναδά, αργότερα στη Νέα Υόρκη και στο τέλος στο γενέθλιο χωριό του στα Σπόα. Στην Αμερική, πάντοτε έδινε το παρόν στις εκδηλώσεις των συλλόγων μας: ιερουργούσε στο Παγκαρπαθιακό μνημόσυνο, όρκιζε το νέο Δ.Σ. της Καρπαθιακής Ομοσπονδίας και ευλογούσε τη βασιλόπιτα, ιερουργούσε σε αρτοκλασίες και σε άλλες θρησκευτικές εκδηλώσεις των συλλόγων μας και συμμετείχε, ως κύριος ομιλητής, στον εορτασμό της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου υπό της Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας στη Νέα Υόρκη.
Παράλληλα με τα θρησκευτικά του καθήκοντα, ασχολήθηκε και με τα συλλογικά. Πρώτα με τον Δωδεκανησιακό σύλλογο «Κολοσσός» του Μόντρεαλ και αργότερα με άλλους συμπατριώτες μας ίδρυσαν την Καρπαθο-Κασιακή αδελφότητα στην ίδια πόλη του Καναδά. Επίσης συμμετείχε στα συλλογικά δρόμενα των Σποΐτικων συλλόγων της Νέας Υόρκης και σε άλλες πόλεις της Αμερικής.
Ο αείμνηστος υπήρξε πολυγραφότατος, για αρκετές δεκαετίες και μέσω των τοπικών εφημερίδων «Καρπαθιακή» και «Καρπαθιακή Ηχώ» ενημέρωνε τους απανταχού της γης συμπατριώτες για τα νέα των συλλόγων και των συμπατριωτών μας του Καναδά. Έγραψε αρκετές μελέτες, που εκτός από εφημερίδες, περιοδικά και λευκώματα δημοσιεύθησαν σε εκδόσεις της «Εταιρίας Καρπαθιακών Μελετών» και του «Κέντρου Καρπαθιακών Ερευνών». Ασχολήθηκε, κυρίως, με λαογραφικά και ιστορικά θέματα ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την Κάρπαθο στα χρόνια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Μανώλης Κασσώτης
