Το βραβείο, σε γεμάτη συγκίνηση ατμόσφαιρα με την ανάκρουση των εθνικών ύμνων Ελλάδας και ΗΠΑ, παρέλαβε ο μεγαλύτερος γιος του Αλέξανδρου  Γεωργιάδη, δικηγόρος στο Πιτσμπουργκ, Πίτερ Γεωργιάδης.

Στρατιωτικές τιμές και η μετά θάνατον μεγαλύτερη διάκριση ήρωα απονεμήθηκαν στον Ελληνοαμερικανό από την Κάρπαθο Αλέξανδρο Γεωργιάδη. Στην τελετή βράβευσης που πραγματοποιήθηκε στο Νational Memorial βετεράνων του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του εορτασμού του «Όχι» από το ίδρυμα «Oxi Day», η πρέσβης και ιστορικός της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών Φωτεινή Τομαή και συγγραφέας του βιβλίου «Kωδικός Γκάντερ- Ο άνδρας που σημάδεψε το τέλος του πολέμου» μίλησε για την πρόσφρα και τη δράση του ήρωα. Ειδικότερα, η κ. Τομαή υπογράμμισε πως χωρίς τη δράση του Αλέξανδρου Γεωργιάδη που μπόρεσε να σταματήσει την τροφοδοσία πρώτων υλών από την Τουρκία στον Άξονα, ο πόλεμος θα συνεχιζόταν άγνωστο για πόσο ακόμα και με ακόμα πιό άγνωστο αποτέλεσμα.

Το βραβείο, σε γεμάτη συγκίνηση ατμόσφαιρα με την ανάκρουση των εθνικών ύμνων Ελλάδας και ΗΠΑ, παρέλαβε ο μεγαλύτερος γιος του Αλέξανδρου Γεωργιάδη, δικηγόρος στο Πιτσμπουργκ, Πίτερ Γεωργιάδης (Peter Georgiades).

Μακεδόνες Μακεδονομάχοι: ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης δεύτερος από αριστερά στην πρώτη σειρά (όρθιοι)

Την τελετή παρακολούθησαν Αμερικανοί στρατιωτικοί και στρατιωτικοί ακόλουθοι ξένων κρατών, διαπιστευμένοι στην Ουάσιγκτον και πρέσβεις πολλών κρατών.

Κατά την ίδια τελετή, ο ομογενής Μάικλ Τζόνσον (Michael Johnson) έλαβε το βραβείο 2018 «Jaharis Service» και ο 97χρονος υποναύαρχος, Θεόδωρος Λυμπεράκης, ο οποίος, ως αξιωματκός του ΠΝ, πολέμησε μαζί με τα αμερικανικά στρατεύματα κατά την ιστορική μάχη της «D-Day».

Για τον Αλέξανδρο Γεωργιάδη μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Τομαή, συγγραφέας του βιβλίου «Κωδικός Γκάντερ», στο οποίο «ξαναζωνταντεύει» τη δράση του Ελληνοαμερικανού Αλέξανδρου Γεωργιάδη.

«Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης δεν ήταν παρά ένας παράνομος μετανάστης όταν έφτασε με το υπερωκεάνιο “Θεμιστοκλής” τον παγωμένο Φεβρουάριο του 1918 στην Αμερική. Χωρίς λεφτά και δουλειά, χωρίς κάποιος να τον περιμένει, αλλά με όνειρα πολλά να σπουδάσει, να γίνει κάποιος και να κάνει περήφανους τους δικούς του πίσω στο νησί του, την Κάρπαθο, που στέναζε όπως όλα τα Δωδεκάνησα κάτω από την ιταλική μπότα, ο Αλέξανδρος πείνασε κι έκανε κάθε είδους χειρωνακτική δουλειά μέχρις ότου καταφέρει να εισαχθεί στο περίφημο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Κάρνεγκι του Πίτσμπουργκ, όπου σπούδασε μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος, ανακάλυψε τη λάμπα φθορίου και άνοιξε βιοτεχνία φωτιστικών. Το 1940 έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα και στρατολογήθηκε από τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Με ελληνικό διπλωματικό διαβατήριο τοποθετήθηκε με εντολή του Συμμαχικού Γραφείου στο Κάιρο από την κυβέρνηση Τσουδερού στο ελληνικό προξενείο Αδριανουπόλεως και μέσω Έβρου, μπόρεσε να έλθει σε επαφή με το ΕΑΜ Έβρου, να φέρει σε επαφή τον ΕΛΑΣ με τους Αμερικανούς σαμποτέρ της Chicago Mission και να επιτύχει με την ανατίναξη των γεφυρών στο Σβίλενγκραντ και την Αλεξανδρούπολη τη διακοπή τροφοδοσίας του Χίτλερ με πρώτες ύλες που του έστελνε η επιτηδείως ουδέτερη Τουρκία.

Έτσι, εκεί που απέτυχαν οι Άγγλοι και η Ιντέλλιτζενς, πέτυχαν οι Αμερικανοί χάρις στον Γεωργιάδη.

Ο πόλεμος κυριολεκτικά τέλειωσε χάρις σε αυτόν!

Και διερωτάται κανείς, σήμερα στην Αμερική του Τραμπ με τον ανελέητο πόλεμο κατά των μεταναστών, ποια θα ήταν η τύχη, όχι μόνο της Αμερικής, αλλά και του κόσμου ολόκληρου αν ο “παράνομος” μετανάστης Γεωργιάδης δεν είχε καταφέρει να μπει στην Αμερική, να δουλεύει παράνομα επί 22 χρόνια, να σπουδάζει παράνομα, για να αποβεί τελικά ο καταλύτης για τη λήξη του πολέμου;» ανέφερε η προϊσταμένη της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, Φωτεινή Τομαή.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ