Ο χθεσινός διορισμός μιας παλιάς μου μαθήτριας από το 1/Θ Δημοτικό Σχολείο Πυλών Καρπάθου, της Σοφίας Δ. Φούντα, ως Δασκάλας (ΠΕ71) Ειδικής Αγωγής στην Γ΄ Περιφ. Αττικής, μου θύμισε το δικό μου ξεκίνημα, ως Δασκάλου… Ανιστορώ, λοιπόν, κι αναθυμούμαι τα δικά μου διδασκαλικά χρόνια, για χάρη των μαθητών μου και των συναδέλφων μου κι όχι μόνο… Γράφω, όσα πια θυμούμαι, μετά από σαράντα σχεδόν χρόνια! Και μακάρι οι μαθητές μου να συμπληρώσουν τις δικές τους ενθυμήσεις!

Τον Σεπτέμβριο του 1979 πήρα το πρώτο πτυχίο μου από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Μεσολαβούσαν δυο μήνες μέχρι την κατάταξή μου στον Ελληνικό Στρατό. Τότε, η καλή μου Δασκάλα στο 26 Δημοτικό Σχολείο Πειραιά, η αείμνηστη Ουρανία Γρ. Τιμαγένη, μου πρότεινε να διδάξω τους δυο αυτούς μήνες στο Ιδιωτικό Σχολείο, “ Λύκειο Ελληνισμός Σταυριανού-Σταυρίδη”, στην Δ΄τάξη, αναπληρώνοντας μια Δασκάλα, την κ. Φρόσω, που έλειπε σε άδεια… Ιδιαίτερα τιμητική και … συγκλονιστική η αφορμή! Αλλά, για δύο μήνες μόνο, ήταν η συμφωνία! Δεν ήθελα να κάνω “καριέρα” στο Ιδιωτικό!

Στο Ζάππειο Μέγαρο της Αθήνας…

Ο Διευθυντής του Σχολείου κ.Νίκος Σταυρίδης, εξαιρετικός! Εγώ νέος τότε, είκοσι μόλις χρόνων, κι εκείνος ό,τι καλύτερο φανταζόμουν! Το κτήριο σε άριστη κατάσταση! Πολύ κοντά στο σπίτι μου! Δίπλα στην θάλασσα! Θέα… ο υπέροχος Σαρωνικός κόλπος! Μπροστά στην “Τερψιχόρη” ! Μου έδωσε τον κατάλογο της τάξης ! Μπήκα μέσα και γνώρισα τους πρώτους μαθητές μου! Οι στιγμές είναι ξεχωριστές! Είναι η πρώτη φορά που μπαίνω στην τάξη “μου”, έστω και για δυο μήνες!

Είκοσι πέντε ζευγάρια μάτια, είκοσι πέντε χαρούμενα παιδιά… Καλλιεργημένα! Γεμάτα όρεξη για μάθηση! Λέω ποιος είμαι. Πού μένω κλπ… Πάντα έτσι ξεκινούσα… Και μετά… γνωρίζω εκείνους! Αθανασάκος, Αναστασόπουλος, Γαβαλά, Γαρύφαλλος, Γεωργαντίδης, Γιατράκης, Γκρίτζαλης, Καβάση, Καρνέσης, Κατεβάτης, Κωλέτσης, Κορωνάκη, Κουτσοφιός, Κιλίκογλου, Λυκούδη, Μόσχου, Μπουμπάρης, Νάτσιος, Πασσά, Σαββαντίδης, Σμυρναίος, Τριβουλίδου, Τσαβαρής, Τσαντάνη, Χαυλόπουλος… Ένας υπέροχος κόσμος στο ταξίδι της γνώσης… άνοιγε μπροστά μας! Κι ήταν ωραίο το ταξίδι…. Και η μικρή μας ιστορία!

Στον πίνακα, για τα ουσιαστικά!

Δε θέλω να γράψω εδώ λεπτομέρειες! Αυτές θα τις βρείτε αλλού, στο βιβλίο που ετοιμάζεται! Εδώ θέλω μόνο να ευχαριστήσω την αείμνηστη καλή μου Δασκάλα για την ευλογημένη πρόταση που μου έκανε, τον κ. Σταυρίδη και τους ιδιοκτήτες του Σχολείου, τους πρώτους συναδέλφους, που με αγκάλιασαν θερμά και τους μικρούς μου μαθητές, που μου έδειξαν πόσο σωστή ήταν η επιλογή μου! Να γίνω δάσκαλος!

Τους έχασα, σχεδόν όλους, μετά… Κάποιους έβλεπα πότε-πότε…. Ίσως αυτή η σημείωση γίνει αφορμή να τους ξαναβρώ! Κι αυτό θα μου δώσει πολλή χαρά!

Βέβαια, πέντε χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 1985, διοργάνωσα στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς συνάντηση με όλους τους ως τότε μαθητές μου… Κι ήρθαν μερικοί από του “Σταυριανού”… και χάρηκα! Ο Νίκος Μπουμπάρης, δευτεροετής τότε φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής της ΑΘήνας, δεν μπόρεσε να έλθει! Έστειλε, όμως, μια επιστολή! Ας μείνει αυτή για να καταγράψει τις πρώτες υπέροχες διδασκαλικές μου ημέρες!